EN
Wśród zwierząt łownych znajdują się grupy gatunków o różnych strategiach życiowych, charakteryzujące się odmienną sytuacją demograficzną i zróżnicowanym statusem ochronnym. Wobec tego niezbędne jest specyficzne podejście do zarządzania populacjami przedstawicieli każdej z tych grup. Zwierzęta łowne są bardziej uzależnione od środowiska przyrodniczego, gdyż stanowią z nim nierozerwalną całość i wszelkie zmiany w ich naturalnych siedliskach natychmiast wywierają wpływ na populacje, które tworzą. Celem hodowli zwierząt dzikich w naturalnym środowisku ich bytowania jest przede wszystkim zachowanie populacji różnych gatunków w naturalnych biotopach, w optymalnym z biocenotycznego punktu widzenia zagęszczeniu, odpowiedniej strukturze gatunkowej oraz wiekowej i płciowej osobników w populacji. W pracy podjęto próbę wskazania w gospodarce łowieckiej elementów warunkujących dobrostan zwierząt łownych. Wymieniono i opisano kryteria uwzględniające wskaźniki biochemiczne i fizjologiczne organizmu, które pozwalają na ocenę stanu wewnętrznej równowagi organizmu będącego pod wpływem różnych czynników środowiska zewnętrznego. Ponadto zwrócono uwagę na inne parametry opisujące stan osobnika, np. zapasy energetyczne w postaci tkanki tłuszczowej, jakość trofeów myśliwskich, a także wskaźniki dotyczące populacji, jak jej zagęszczenie czy struktura