PL
W polskich Karpatach zewnętrznych (fliszowych) występują oryginalne formy piaskowcowe powszechnie określane skałkami. Specjalnie dla ich ochrony utworzono tu 9 rezerwatów przyrody i 38 pomników. Procesy wietrzenia zachodzące w obrębie zewnętrznych stref skałek prowadzą do pokrycia ich powierzchni korą (skorupą) wietrzeniową. Pozyskane ze skałek Pogórza Karpackiego próbki kory wietrzeniowej zbadano przy zastosowaniu różnych metod analiz laboratoryjnych. Kora wietrzeniowa wyraźnie odróżnia się od wnętrza skały jako wtórnie scementowana strefa powierzchniowa piaskowca o grubości najwyżej do 10 cm (zwykle 1–2 cm). Tworzy ją zestaw lamin (warstewek) ciągłych i przerywanych, ułożonych równolegle do powierzchni ścian skałek i charakteryzujących się różnym składem mineralnym i zabarwieniem. Obecność bezpostaciowej krzemionki (opal) i związków żelaza (hematyt, goethyt) wpływa na zwiększenie odporności kory na destrukcję i zróżnicowanie barw lamin. Kora wietrzeniowa zabezpiecza kształt i mikrorzeźbę ścian skałek przed niszczeniem i degradacją, aż do czasu jej eksfoliacji, która w naturalnych warunkach przebiega powoli, umożliwiając sukcesywny rozwój nowej, ochronnej skorupy. Ten proces jest coraz bardziej zagrożony wskutek uszkadzania kory, zwłaszcza przez działalność człowieka polegającą na ryciu napisów i rysunków na ścianach skałek, pokrywanie ich graffiti i uprawianie sportu wspinaczkowego. W celu ochrony powierzchni skałek przed niszczeniem konieczne jest wprowadzenie zakazu ich penetracji przez człowieka; problem ten dotyczy szczególnie form prawnie chronionych
EN
Nine nature reserves and thirty eight nature monuments were created until today to protect sandstone tors in the Polish Outer (Flysch) Carpathians (Fig. 1). Surface of these tors is covered by a hardened layer, usually 1–2 centimeters thick (rarely up to 10 cm) defined as the crust developed due to weathering processes. Samples of morphologically diversified crusts were studied by different methods. Detailed results of analyses and its interpretation were referred in the separate paper. The most important conclusions are presented here to indicate the role of the weathering crust in the natural conservation of sandstone landforms and to understand causes of its accelerating degradation. The mineral composition of the crust is clearly different from the internal structure of the rocks. Two strata can be distinguished in sections of sandstone tors viewed from their surface into the deeper parts (Fig. 2): 1 – hard, very thin and black lamina containing i.a. the organic substance and components of anthropogenic origin; 2 – the stratum composed of continuous or interrupted laminas parallel to the rock surface. These laminas differ from each other in the colour depending on the proportions of secondary clay, salt minerals and iron compounds. The latter is responsible for relatively high resistance of the crust. Laminas with red and pink hues are characterized by the domination of hematite (α-Fe2O3), while yellow and brown laminas of goethite (α-FeOOH). Weathering processes changing the outer strata of rocky landforms can generate both toughened surface, which protect tors, or their destruction caused by exfoliation of the crust. These processes alternate in repeated cycles, which can be regarded as an expression of the natural evolution of the rock surface. The physical and chemical weathering factors contribute to successive destruction through disintegration of the exposed loose rock material till it is again cemented into a new hardened stratum. A particular, ever-increasing threat to the natural cyclic course of this phenomenon is brought by anthropogenic damage of the weathering crust. Nowadays, the major threats are as follow: carving of inscriptions, drawing on rock walls or their daubing with colourful graffiti difficult to remove, the sport of rock climbing using special devices or adhesive substances (Figs 3–6). Such exploitation of rocky landforms and any other damage accelerates the destruction of natural surfaces together with their microrelief, as well as species of epilithic plants and fauna living among them. Legally protected, damaged sandstone tors and the perspective of their successive degradation requires not only high social awareness concerning their values, but also restrictive legal regulations and laws.