EN
Plants can be used as effective bioindicators of the quality of the urban habitat. In this study, physiological traits were examined in plants growing outdoors, in the proximity of a road. All material was collected from robust, well-grown plants. All measurements were performed during the generative phase. Here, the evaluations of some gravimetric parameters (fresh weight, turgid weight, dry weight, water content, ash content) and physiological parameters (initial water content, mineral content, organic content, organic content/mineral content ratio, succulence, mineral deposition in tissues, tissues density, leaf relative water content, specific leaf area) were calculated for Taraxacum officinale from urban unmanaged areas, across the different seasons (winter, spring, summer, fall). One-way analysis of variance (ANOVA) was used to compare these traits in leaves, scapes, and roots. Initial water content and relative water content are good indicators of water status in T. officinale. With regard to succulence, its level was generally considerably lower in roots than in aboveground organs. The mineral content differed significantly among plant organs. For all the parameters analyzed, the most considerable seasonal differences were found in leaves. The Spearman correlations were calculated for the relations between plant traits. Mineral deposition in tissues is the most sensitive parameter, regardless of the organ. The data were subjected to Spearman correlation and linear regression analysis for each physiological parameter and some meteorological factors. The strongest association was generally found with the wind. Variations in the investigated parameters in roots and scapes are more associated with meteorological factors. Taraxacum officinale plants are able to tolerate urban conditions in proximity to a road. Plastic responses to environmental cues make the plant useful in biomonitoring the quality of the urban habitat.
PL
Rośliny mogą być wykorzystane jako użyteczne bioindykatory jakości środowiska miejskiego. W przedstawionej pracy badano cechy fizjologiczne roślin Taraxacum officinale rosnących na terenie nieużytków miejskich, w pobliżu drogi, bez osłon, w różnych porach roku (zima, wiosna, lato, jesień). Cały materiał zbierano z roślin bujnych, dobrze wyrośniętych. Wszystkie pomiary wykonano w fazie rozwoju generatywnego. Oznaczono niektóre parametry wagowe (świeża masa, masa w stanie turgoru, sucha masa, zawartość wody, zawartość popiołu) i fizjologiczne (zawartość wody początkowa, zawartość związków mineralnych, zawartość związków organicznych, stosunek zawartości związków organicznych do mineralnych, soczystość, odkładanie związków mineralnych w tkankach, gęstość tkanek, względna zawartość wody w liściach, powierzchnia właściwa liścia). Do porównania cech liści, kwiatostanów i korzeni wykorzystano jednoczynnikową analizę wariancji (ANOVA). Zawartość wody początkowa i względna zawartość wody były dobrymi wskaźnikami stanu uwodnienia u T. officinale. Poziom uwodnienia był ogólnie wyraźnie niższy w korzeniach niż w organach nadziemnych. Organy istotnie różniły się pod względem zawartości związków mineralnych. Dla wszystkich analizowanych parametrów największe różnice pomiędzy porami roku stwierdzono w liściach. Obliczono korelacje Spearmana dla zależności pomiędzy cechami. Najbardziej wrażliwą cechą, niezależnie od organu, okazało się odkładanie związków mineralnych w tkankach. Poddano analizie metodą korelacji Spearmana i regresji liniowej zależności pomiędzy wszystkimi parametrami fizjologicznymi i czynnikami meteorologicznymi. Ogólnie, stwierdzono najsilniejszą zależność badanych cech roślin od siły wiatru. Różnice w badanych parametrach korzeni i kwiatostanów są bardziej związane z czynnikami meteorologicznymi. Rośliny T. officinale są w stanie tolerować warunki miejskie w sąsiedztwie dróg. Plastyczne odpowiedzi na bodźce środowiskowe sprawiają, że gatunek ten jest przydatny w biomonitoringu jakości siedliska miejskiego.