EN
Specimens of ‘Discotrochusʼ duncani, at various stages of transverse division occur abundantly in the Miocene Korytnica clays in the Holy Cross Mountains, Poland. This mode of asexual reproduction probably predominated in the studied population, and is here put forward as an adaptation for rapid colonization of soft bottoms. Truncatocyathus gen. n. is proposed to include ‘D.’ duncani.
PL
W ilastych osadach miocenu Gór Świętokrzyskich (Korytnica) zostały znalezione liczne okazy korali osobniczych, z gatunku opisywanego poprzednio jako Peponocyathus duncani (patrz Stolarski 1992). Korale te rozmnażały się bezpłciowo na drodze podziału poprzecznego. Podział poprzeczny uważany jest za cechę o znaczeniu ponadgatunkowym. Dlatego zaproponowano zaliczenie tego gatunku do nowego rodzaju - Truncatocyathus. Formy potomne T. duncani, świeżo odseparowane od form macierzystych, nie mają na stronie proksymalnej koralita ściany ani żeber. W związku z pokrywaniem od zewnątrz bazalnej strony szkieletu przez tkanki miękkie korala, następuje stopniowy proces uzupełniania brakujących części szkieletu. Zregenerowane formy potomne są praktycznie nieodróżnialne od form macierzystych. Biorąc pod uwagę m.in. brak form młodocianych T. duncani (przy współwystępujących w badanych stanowiskach formach młodocianych innych gatunków korali) wysunięto przypuszczenie, że podział poprzeczny mógł dominować jako forma rozmnażania w populacji korytnickich T. duncani. Tę potencjalnie automobilną, rozmnażającą się przez podział poprzeczny formę uznano za wyjątkowo dobrze przystosowaną do życia na miękkim dnie (środowisko niekorzystne dla większości korali Scleractinia, wymagających twardego podłoża). W artykule omówiono też taksonomiczną różnorodność korali Scleractinia rozmnażających się przez podział poprzeczny. U korali Rugosa ten typ rozmnażania należy do rzadkości. Za główną przyczynę tego stanu uznano obecność poziomych elementów szkieletowych odgradzających proksymalne części szkieletu od ciała u większości tych korali.