Zawartość metali ciężkich w tuszach do tatuażu - ryzyko dla zdrowia

Warianty tytułu

EN

Content of heavy metals in tattoo ink - health risk

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Wprowadzenie. Tatuaż stanowi jedną z najstarszych form ozdabiania ciała. Dawniej oznaczał przynależność plemienną, często był oznaką inicjacji religijnej, odwagi, siły lub też dorosłości. Obecnie tatuaż stał się częścią mody i kultury. Jego wykonanie polega na wprowadzaniu pod skórę niewielkiej ilości pigmentu, za pomocą jej nakłuwania. Do tatuowania stosuje się różne pigmenty, które w swoim składzie mogą zawierać m.in. metale ciężkie: antymon, arsen, chrom, kobalt, beryl, ołów, nikiel oraz nanocząsteczki, ftalany i węglowodory, które mogą oddziaływać szkodliwie na gospodarkę hormonalną, a niektóre z nich mają działanie kancerogenne. Cel pracy. Celem pracy była analiza zawartości metali ciężkich w tuszach do tatuażu oraz narażenia osób tatuowanych na metale ciężkie, w zależności od zastosowanego koloru rysunku i pochodzenia tuszu. Materiał i metody. Materiał badawczy stanowiło 10 próbek tuszów do tatuażu (5 czarnych i 5 kolorowych). Każdą z próbek zbadano pod kątem zawartości takich metali ciężkich jak: kadm, ołów, cynk, arsen, chrom oraz rtęć. Wyniki. Wyniki badań wykazały duże zróżnicowanie stężeń metali ciężkich (Cd, Pb, Zn, Hg, As, Cr) w badanych próbkach tuszów do tatuażu. W tuszach koloru czarnego odnotowano najwyższe stężenie rtęci i chromu, w tuszu białym: kadmu, ołowiu i cynku, natomiast w zielonym – arsenu. Wnioski. Przeprowadzone badania wskazują na znaczącą zawartość metali ciężkich w tuszach do tatuażu, która uzależniona jest od koloru i producenta tuszu. Tusze kolorowe zawierają kadm, ołów i arsen w większych stężeniach niż częściej stosowane tusze czarne. Wykorzystywanie tuszów kolorowych w większych ilościach (gęsty wzór i większa powierzchnia ciała nim pokryta) może stanowić ryzyko dla zdrowia.

EN

Objectives. Introduction of Tattoo is one of the oldest forms of body decoration. It meant tribal affiliation, was often a sign of religious initiation, courage, strength, or adulthood. Currently, the tattoo has become part of fashion and culture, and its implementation is the establishment of a small amount into the skin pigment, using the puncture. For tattooing are used different types of pigments, which can contain heavy metals: antimony, arsenic, chromium, cobalt, beryllium, lead, nickel and nanoparticles, phthalates and hydrocarbons. Those substances may have a detrimental effect on the hormonal economy and some of them have carcinogenic effects. The aim of the study was to analyze the content of heavy metals in tattoo ink and exposure to heavy metals tattooed people depending on the color of the drawing used and the origin of the ink. Material and methods. The material consisted of 10 samples for tattoo inks (5 black and 5 colored). Each sample was examined for the content of heavy metals such as cadmium, lead, zinc, arsenic, chromium and mercury. Results. The results showed large differences in the concentrations of heavy metals (Cd, Pb, Zn, Hg, As, Cr) in the test samples of the tattoo inks. The black color inks recorded the highest concentration of mercury and chromium, the white ink: cadmium, lead and zinc, while the green arsenic. Conclusions. The study indicates a significant content of heavy metals in tattoo inks, which depends on the color and the ink manufacturer. The color inks contain cadmium, lead and arsenic in higher concentrations than black inks, more commonly used. The use of colored inks in large amounts (more dense pattern and the larger body surface area covered) may constitute a health risk.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
• Rocznik: 2017
• Tom: 23(52)
• Numer: 3
• Opis fizyczny: s.210–214,rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

Bibliografia

• 1. Snopek M. Nowa moda, nowe trendy – współczesne oblicze tatuaży w więziennej twórczości. Polish Journal of Social Rehabilitation. 2015; 9: 69–95.
• 2. Prahlhans K. Najbardziej szokujące sposoby upiększania. 2005. Wrocław: Kursor Multimedia; s. 14. ISBN 83–887–26–31–5.
• 3. Miler A, Sztur A. Tatuaż jako wyraz kultury cielesności – feministyczne studium przypadku. Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania z siedzibą w Rzeszkowie. 2011; 3 (7): 1–11. ISSN 2082–1107.
• 4. Laumann AE, Derick AJ. Tattoos and body piercings in the United States: a national data set. Journal of American Academy of Dermatology 2006; 44 (3): 413–421.
• 5. Klügl I, Hiller KA, Lanthaler M et al. Incidence of health problems associated with tattooed skin: a nation-wide survey in German-speaking countries. Dermatology 2010; 221(1): 43–50.
• 6. Crosera M, Bovenzi M, Giovanni M. Nanoparticle dermal absorption and toxicity: a review of the literature. Int Arch Occ Env Hea 2009; 9 (82): 1043–1055.
• 7. Kielhorn J. Melching-Kollumß S. Mangelsdorf I. Environmenatal Health Criteria 235. Dermal absorption. 2006. World Health Organization. ISBN 92–4–157235–3.
• 8. Krechniak J. Absorpcja, dystrybucja, biotransformacja i wydalanie trucizn. W: Seńczuk W (red.). Toksykologia współczesna. 2005. Warszawa: PZWL: 65. ISBN 83–200–3445–0.
• 9. Batoryna M, Formicki G, Kraska K, Semla M. Toksyczność tuszy i pigmentów do tatuaży (streszczenie). Książka abstraktów: Natura – Człowiek – Kultura. VI Ogólnopolska i Międzynarodowa Interdyscyplinarna Konferencja Naukowa. 2014. Stowarzyszenie Twórców Nauki i Kultury EPISTEME. ISBN 978–83–7759–041–6.
• 10. Hogsberg T. Loeschner K, Löf D et al. Tattoo inks in general usage contain nanoparticles. Br J Dermatol 2011; 165 (6): 1210–1218.
• 11. Baan R, Straif K, Gross Y et al. Carcinogenicity of carbon black, titanium dioxide, and talc. Lancet Oncol 2006; 7(4): 295–296.
• 12. Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Krapkowicach. Jakie ryzyko wiąże się z wykonaniem tatuażu. Skutki dla zdrowia – cena wiedzy. URL: http://pssekrapkowice.pis.gov.pl/?dep=392 (dostęp: 24.05.2017).
• 13. Engel E, Vasold R, Santarelli F et al. Tattooing of skin results in transportation and light-induced decomposition of tattoo pigments – a first quantification in vivo using a mouse model. Exp Dermatol 2010; 19(1): 54–60.
• 14. Tang J, Xiong L, Wang S et al. Distribution, translocation and accumulation of silver nanoparticles in rats. J Nanosci Nanotechnol 2009; 9(8): 4924–4932.
• 15. Jacobsen E, Tønning K, Pedersen E. Chemical Substances in Tattoo Ink. 2012. Miljøstyrelsen. ISBN 978–87–92779–87–8.
• 16. Piccinini P, Contor L, Pakalin S et al. Safety of tattoos and permanent make-up. State of play and trends in tattoo practices. Publications Office of the European Union; 2015.
• 17. Bäumler W, Eibler ET, Hohenleutner U et al. Q-switch laser and tattoo pigments: first results of the chemical and photophysical analysis of 41 compounds. Lasers Surg Med. 2000; 26(1): 13–21.
• 18. Eghbali K, Mousavi Z, Ziarati P. Determination of Heavy Metals In tattoo Ink. Biosci. Biotech. Res. Asia, 2014; 11(2): 941–946.
• 19. Ministry of Health. Survey of Selected Samples of Tattoo Inks for the Presence of Heavy Metals. 2013. ISBN 978–0–478–40289–6.
• 20. Konopka T, Nalepa P, Rzepecka-Woźniak E. Wieloletnie przeżycie po dożylnym wstrzyknięciu rtęci w celach samobójczych. Arch. Med. Sąd. Krym. 2006; 56: 267–270.
• 21. Szkoda J, Żmudzki J, Nawrocka A i wsp. Arsen w żywności zwierzęcego pochodzenia – ocena narażenia. Environ 2009; 41: 128–134.
• 22. International Programme on Chemical Safety. Environmental Health Criteria 61. Chromium URL: http://www.inchem.org/documents/ehc/ehc/ehc61.htm (dostęp: 23.05.2017).

Identyfikatory

DOI

10.26444/monz/76203