Les Radiolaires du Campanien inferieur de Cracovie (Pologne)

• Autorzy: Gorka H.

Warianty tytułu

PL

Radiolaria z kampanu dolnego Krakowa

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Lower Campanian Radiolarians (Polycystina) from outcrops at Cracow (southern Poland) are very aboundant and very well preserved. Fifty species amongst spumellarians et nasselarians are described. One genus, Vistularia, and four species are new: Archaeospongoprunum cracoviense sp. n., Pseudoaulophacus polonicus sp. n., Pesudoaulophacus vistulae sp. n., and Vistularia magna gen. et sp. n.

PL

Materiał do pracy pochodzi z kredowo-białych buł marglistych znalezionych przez Panowa w 1938 roku w kamieniołomie miejskim w Podgórzu na terenie Krakowa. Jak podaje Liszka (1969: 218) Panow znalazł je w poziomie miocenu słodkowodnego leżącego na osadach jurajskich. Buły reprezentują prawdopodobnie dezintegrowane „in situ” i przemieszczone do lokalnych obniżeń fragmenty pokryw zwietrzelinowych rozwiniętych na marglach kredowych w oligocenie i w miocenie przed transgresją badeńską. Podczas procesów pedogenicznych mogło następować rozpuszczenie CaCO₃ i wzbogacenie zwietrzeliny w materiał krzemionkowy oraz przemieszanie z niżej leżącym materiałem wapiennym. Proces ten pozwoliłby na wytłumaczenie koegzystencji mikroorganizmów krzemionkowych, to jest licznych i bardzo dobrze zachowanych szkieletów Radiolaria, spikul gąbek oraz otwornic o szkieletach wapiennych jak również węglanowego matrix. Liszka wyizolował z tych buł liczne małżoraczki, małe ramienionogi, szczątki szkarłupni (jeżowce, rozgwiazdy i wężowidła) oraz otwornice aglutynujące i wapienne należące do 92 gatunków. Autor ten określił wiek buł na santon- kampan, przytaczając gatunki otwornic należące do santonu, kampanu i mastrychtu. Być może materiał ten był przemieszany lub źle oznaczony. Na podstawie własnych oznaczeń otwornic oraz promienie, które są przedmiotem niniejszego opracowania, wiek omawianych buł autorka ustaliła na dolny kampan. Wśród Radiolaria (Polycystina), dominują Spumellaria (35 gatunków), podczas gdy Nassellaria reprezentowane są przez 15 gatunków (pls. 9—14). Opisano 1 nowy rodzaj Vistularia oraz 4 nowe gatunki. Są to: Archaeospongoprunum cracoviense sp. n., Pseudoaulophacus polonicus sp. n., Pseudoaulophacus vistulae sp. n. oraz Vistularia magna gen n., sp. n.

FR

Les Radiolaires (Polycystina) du Campanien inférieur (Crétacé) affleurant à Cracovie (Pologne méridionale) sont très abondants et très bien conservés. Cinquante espèces, parmi les Spumellaires et les Nassellaires, sont décrites. Un genre et quatre espèces sont nouveaux: Vistularia gen. n., Archaeospongoprunum cracoviense sp. n., Pseudoaulophacus polonicus sp. n., Pseudoaulophacus vistulae sp. n., et Vistularia magna gen. et sp. n.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1989
• Tom: 34
• Numer: 4
• Opis fizyczny: p.327-354,fig.,ref.

Twórcy

autor

Gorka H.

• Instytut Geologii Podstawowej, Uniwersytet Warszawski, Al. Zwirki i Wigury 93, 02-089 Warsaw, Poland

Bibliografia

• AITA, Y. 1982. Jurassic radiolarian biostratigraphy in Irazuyama district, Kochi Prefecture, Japan. A preliminary report. In: JRS 81, Osaka. Proc. 1 Jap. Radiolarian Symp. News Osaka Micropal. spec. vol. 5, 255—270.
• [ALIEV, K. S.] АЛИЕВ, X. Ш. 1961. Новые виды радиолярий нижнемеловых отложений северо-восточного Азербайджана. — Учен. зал. Азерб. ун-та, сер. геол., 2, 25—38.
• [ALIEV, K. S.] АЛИЕВ, X. Ш. 1965. Радиолярии нижнемеловых отложений северо-восточного Азербайджана. 1—156. Изд-во АН АзССР. Баку.
• BAUMGARTNER, Р. О. 1980. Late Jurassic Hagiastridae and Patulibracchidae (Radiolaria) from the Argolis Peninsula (Peloponnesus, Greece). — Micropaleontology, 26, 3, 274—322.
• [BOGDANOV, N. A. et VISHNEVSKAYA, W. KEPEZHINSKAS, P. К.] БОГДАНОВ, В. С. ВИШНЕВСКАЯ, П. К. КЕПЕЖИНСКАС, П. К. Геология юга Корякского нагорья. Межд. Прогр. Геолог. Коррел., проект 195 “Офиолиты и литосфера окраинных морей”. Акад. Наук СССР, Инст. Литосф. 1—168. Наука, Москва.
• CAMPBELL, A. S. et CLARK, В. L. 1944. Radiolaria from Upper Cretaceous of middle California. — Geol. Soc. Amer. Spec. Pap., 57, 1—61.
• DE WEVER, P. 1981. Parasaturnalidae, Pantanellidae et Sponguridae (Radiolaires Polycystines) du Lias de Turquie. — Rev. Micropal., 24, 3, 138—156.
• DE WEVER, P. et THIEBAULT, F. 1981. Les radiolaires ďâge jurassique supérieur à Crétacé supérieur dans les radiolarites du Pinde-Olonos (presqu’ïle de Koroni; Péloponnèse Meridional, Grèce). — Géobios, 14, 5, 577—609.
• DUMITRICĂ, P. 1970. Cryptocephalic and cryptothoracic Nassellaria in some Mesozoic deposits of Romania. — Rev. Roum. Géol. Géophys. Géogr. Sér. Géol., 14, 1, 45—124.
• EHRENBERG, C. G. 1838. Über die Bildung der Kreidefelsen und des Kreidemergels durch unsichtbare Organismen. — Abh. Kgl. Akad. Wiss. Berlin, Jhg. 1838, 59—147.
• EHRENBERG, C. G. 1847. Über eine halibliolitische, von Herrn R. Schomburgk entdecte, vorherrschend aus mikroskopischen Polycystinen gebildete, Gebirgsmasse von Barbados.— Mb. Kgl. Preuss. Akad. Wiss. Berlin, Jhg. 1846, 382—385.
• EHRENBERG, C. G. 1854. Die systematische Charatkeristik der neuen mikroskopischen Organismen des tiefen Atlantischen Ozeans für den Monatsbericht zum Druck zu übergeben, deren Verzeichniss im Monat Februar bereits mitgetheilt worden ist.—Ibidem, 1854, 236—250.
• EHRENBERG, C. G. 1873. Grössere Felsproben des Polycystinen — Mergels von Barbados mit weiteren Erläuferungen. — Ibidem, 1873, 213—263.
• EHRENBERG, C. G. 1875. Fortsetzung der mikrogeologischen Studien als Gesammtübersicht der mikroskopischen Paläontologie gleichartig analysirter Gebirgsarten der Erde, mit specieller Rücksicht auf dem Polycystinen-Mergel von Barbados. — Abh. Kgl. Akad. Wiss. Berlin, Jhr. 1875, 1—226.
• EMPSON-MORIN, K. M. 1981. Campanian Radiolaria from DSDP Site 313 Mid-Pacyfic Mountains. — Micropaleontology, 27, 3, 249—292.
• EMPSON-MORIN, K. M. 1982. Reexamination of the Late Cretaceous radiolarians genus Amphipyndax Foreman. — J. Paleont., 56, 2, 507—519.
• FOREMAN, H. 1968. Upper Maestrichtian Radiolaria of California. — Spec. Pap. Palaeont., 3, 1—82.
• FOREMAN, H. 1971. Cretaceous Radiolaria, Leg. 7. DSDP. Reprinted from Winterer E. L., Riedel W. R. et al. Initial Reports of the Deep Sea Drilling Project, 7, 1673—1693.
• FOREMAN, H. 1973a. 13. Radiolaria from DSDP Leg. 20. In: Heezen B. C., Bruce C. et al., Initial Rep. Deep Sea Drilling Project, 20, 249—305.
• FOREMAN, H. 1973b. 18. Radiolaria of Leg. 10 with systematics and ranges for the families Amphipyndacidae, Artostrobiidae, and Theoperidae. In: Worzel J. L., Bryant W. ei al. Initial Rep. Deep Sea Drilling Project., 10, 407—474.
• FOREMAN, H. 1975. 23. Radiolaria from the North Pacific, Deep Sea Drilling Project, Leg. 32. In: Larson R. L., Moberly R. et al. Initial Rep. Deep Sea Drilling Project, 32, 579—676.
• FOREMAN, H. 1978. 17. Mesozoic Radiolaria in the Atlantic Ocean of the North-west coast of Africa, Deep Sea Drilling Project, Leg. 41. In: Lancelot Y., Seibold E. et al. Initial Rep. Deep Sea Drilling Project., 41, 739—761.
• GORIČAN, S. 1987. Jurassic and Cretaceous radiolarians from the Budva (Montenegro, Yugoslavia). — Rev. Micropal., 30, 3, 177—196.
• GÓRKA, H. et GEROCH, S. 1989. Radiolarians from a Lower Cretaceous section at Lipnik near Bielsko-Biała (Carpathian, Poland). — Annal. Soc. Ceol. Pol., 59, 183—195.
• HAECKEL, E. 1862. Die Radiolarien (Rhizopoda Radiolaria). Eine Monographie. 14, 1—572. Reimer, Berlin.
• HAECKEL, E. 1881. Entfurt eines Radiolarien-Systems auf Grund von Studien der Challenger-Radiolarien. — Jenaische Zeit. Naturw., vol. 15 n.s., 8, 3, 418—472.
• HAORUO, WU. 1986. Some new genera and species of Cenomanian Radiolaria from southern Xizang (Tibet). — Acta Micropal. Sinica, 3, 4, 347—363.
• KLING, S. A. 1982. Radiolarians from the Mariana Trough and Trench region: Deep Drilling Project Leg. 60. Reprinted from Hussong D. M., Uyeda S. et al. Initial Reports DSDP 60, 537—555.
• [KOSLOVA, G. E. et GORBOVETZ, A. N.] КОЗЛОВА, Г. Э., ГОРБОВЕЦ, А. Н. 1966. Радиолярии верхнемеловых и верхнеэоценовых отложений западносибирской низменности. — Тр. Всесоюз. ефт. науч.-uсслед. zеолоz, uнст. ВНИГРИ, 248, 1—121. НЕДРА, Ленинград.
• KOZUR, R. et MOSTLER, Н. 1972. Beiträge zur Erforschung der mesozoischen Radiolarien. Teil. I. Revision der Oberfamilie Coccodiscacea Haeckel, 1862 emend. Beschreibung ihrer Triassischen Vertreter. — Geol. Paläont. Mitt. Innsbruck., 2, 1—60.
• KUHNT, W., THUROW, J. WIEDMANN, J. et HERBIN, J. P. 1986. Oceanic Anoxic Conditions around the Cenomanian/Turonian Boundary and the Response of the Biota. — Mitt Geol. Paläont. Inst. Univ. Hamburg, 60, 205—246.
• [LIPMAN, R. H.] ЛИПМАН, P. X. 1952. Материалы к изучению верхнемеловых отложений Русской платформы. — Тр. ВСЕГЕИ, Паеонт., стратuгр., 24—51.
• LISZKA, S. 1969. — Mikrofauna górno-kredowa z buł krzemionkowych z okolic Krakowa. — Spraw. Pos. Kom. Nauk. PAN Oddz. Kraków, 13, 218—219.
• MATSUYAMA, H., KUMON, F. et NAKAJO, K. 1982. Cretaceous radiolarian fossils from the Hidakagawa Group in the Shimanto Belt Kii Peninsula, Southwest Japan. In: JRS 81 Osaka, Proc. 1° Jap. Radiolarian Symp., News Osaka Micropal., spec, vol., 5, 371—382.
• NAKASEKO, K. et NISHIMURA, A. 1981. Upper Jurassic and Cretaceous Radiolaria from the Shimanto Group in Southwest Japan. — Sci. Rep. Col. Gen. Educ. Osaka Univ., 30, 2, 133—203.
• PESSAGNO, E. A. Jr. 1962. The Upper Cretaceous stratigraphy and micropaleontology of south-central Puerto Rico. — Micropaleontology, 8, 3, 349-—368.
• PESSAGNO, E. A. Jr. 1963. Upper Cretaceous radiolaria from Puerto Rico. — Ibidem, 9, 2, 197—214.
• PESSAGNO, E. A. Jr. 1971. Jurassic and Cretaceous Hagiastridae from the Blake Basin (Site 5 A. Joides Leg I) and the Great Valley sequence, California coast Ranges. — Bull. Amer. Paleont., 60, 264, 1—83.
• PESSAGNO, E. A. Jr. 1972. Cretaceous Radiolaria. — Ibidem, 61, 270, 263—328.
• PESSAGNO, E. A. Jr. 1973. Upper Cretaceous Spumellaria from the Great Valley sequence California Coast Ranges. — Ibidem, 63, 276, 49—102.
• PESSAGNO, E. A. Jr. 1976. Radiolarian zonation and stratigraphy of the Upper Cretaceous portion of the Great Valley sequence, California. Coast Ranges. — Micropaleont., spec, publ., 2, 1—95.
• PESSAGNO, E. A. Jr. 1977. Lower Cretaceous Radiolarian biostratigraphy of the Great Valley sequence and Franciscan complex, California coast ranges. — Cushman Found. Foram. Res. Spec. Publ., 15, 1—87.
• PESSAGNO, E. A. Jr., FINCH, W. et ABBOTT, P. L. 1979. Upper Triassic Radiolaria from the San Hipolito Formation, Baja California. — Micropaleontology, 25, 2, 160—197.
• PETRUSHEVSKAYA, M. G. et KOSLOVA, G. E. 1972. Radiolaria, Leg. 14. Initial Reports of the Deep Sea Drilling Project. In: Hayes E. D., Prim A. S. et al., 14, 495—648.
• RIEDEL, W. R. 1967a. Some famillies of Radiolaria. — Proc. Geol. Soc. London, 1640, 148—149.
• RIEDEL, W. R. 1967b. Subclass Radiolaria. In: Harland W. B. et al. (ed.), London Geol. Soc., 291—298.
• RIEDEL, W. R. et SANFILIPPO, A. 1970. 24. Radiolaria, Leg. 4. Deep Sea Drilling Project. In: Initial Reports of the Deep Sea Drilling Project 4, 503—575.
• RIEDEL, W. R. et SANFILIPPO, A. 1974. Radiolaria from the Southern Indian Ocean. Leg 26. In: Davies T. A., Luyedyk B. P. et al. Initial Rep. Deep Sea Drilling Project., 26, 771—813.
• RÜST, D. 1885. Beiträge zur Kenntniss der fossilen Radiolarien aus Gesteinen des Jura. — Palaeontographica, 31, 3, 7, 269—321.
• RÜST, D. 1898. Neue Beiträge zur Kenntniss der fossilen Radiolarien aus Gesteinen des Jura und der Kreide. — Ibidem, 45, 1—67.
• SANFILIPPO, A. et RIEDEL, W. R. 1985. Cretaceous radiolaria. In: Bolli H. M., Saunders J. B., Perch-Nielsen K. (ed.), Plankton stratigraphy. Cambridge Eearth Science Series. 573—630. Cambridge Univ. Press. 573—630.
• SCHAAF, A. 1981. 12. Late early Cretaceous Radiolaria from Deep Sea Drilling Project Leg. 62. In: Thiede J., Vallier T. L. et al. Initial Rep. Sea Drilling Project, 72, 419—470.
• SCHAAF, A. 1984. Les Radiolaires du Crétacé inférieur ta moyen. Biologie et systématique. — Sci. Géol. Mém, 75, 1—189.
• SCHMIDT-EFFING, R. 1980. Radiolarien der Mittel-Kreide aus dem Santa Elena-Massiv von Costa Rica (Midd-Cretaceous Radiolaria from the Santa Elena Massif of Costa Rica (Central America). — N. Jb. Geol. Palaeont. Abh., 160, 2, 241—257.
• SQUINABOL, S. 1903. Le Radiolaria dei Noduli selciosi nella Scaglia degli Euganei. Contr. I. — Riv. Italiana Paleant., 9, 105—150.
• SQUINABOL, S. 1914. Contributo alia conoscenza dei Radiolarii fossili del Veneto. Appendice — Di un genere di Radiolari caratteristico del Secondario. — Mem Ist. R. Univ. Padova., 2, 249—306.
• TAKETANI, Y. 1982. Cretaceous radiolarians biostratigraphy of the Urakawa and Obira areas, Hokkaido Tohoku. — Univ. Sci Rept. Sendai, ser. 2, 1—76.
• THUROW, J. 1988. Cretaceous Radiolarians of the North Atlantic Ocean (Leg. 103 ODP Sites 638, 640, 641, Leg. 93 DSDP iSte 603, Leg. 47 В DSDP Site 398).— Proc. Final Repts. (Pt. B), ODP, 103, 1—32.
• THUROW, J. et KUHNT, W. 1986. Mid-Cretaceous of the Gibraltar Arch. Area. North Atlantic palaeooceanography. — Jour. Geol. Soc. London, Spec. Publ., 22, 423—445.
• WHITE, M. P. 1928. Some index Foraminifera of the Tampico Embayment areas of Mexico (part II). — J. Paleont., 2, 4, 280—317.
• YAMAUCHI, M. 1982. Upper Cretaceous radiolarians from the Northern Shimanto Belt along the course of Shimanto River, Kochi prefecture, Japan. In: JRS 81 Osaka Proc. I Jap. Radiolarian Symposium. News Osaka Micropal., spec. vol. 5, 383—397.
• ZITTEL, K. A. 1876. Uber einige fossile Radiolarien aus der norddeutschen Kreide. — Z. Deut. Geol. Ges., 28, 75—86.