PL
Szeroko rozpowszechniony w Tadżykistanie Rattus turkestanicus został zbadany w jego naturalnych środowiskach, w górach, dolinach oraz miastach. Okazało się, że na szczurach pochodzących ze wszystkich środowisk występowały obficie takie pasożyty, jak wszy oraz roztocze należące do rodzaju Laelaps, natomiast zamieszkujące gniazda pchły oraz inne Gamasidae stwierdzano na tych gryzoniach w umiarkowanej ilości. Infestacja szczurów przez kleszcze i roztocze z rodziny Trombiculidae zależała od środowiska gospodarza oraz związana była z określonymi porami roku. Wspomniane pasożyty w osiedlach znajdowano rzadko i w małych ilościach, a w naturalnych środowiskach w większej ilości. Podczas lata kleszcze występowały obficie w dolinach i okolicach podgórskich, natomiast w zalesionych regionach gór ilość ich była niewielka. Różnorodną faunę Trombiculidae znajdowano w dużych ilościach w górach, szczególnie w partiach zalesionych. Odmienne gatunki roztoczy Ixodidae i Trombiculidae występowały i dominowały w różnych strefach wysokościowych oraz różniły się w poszczególnych porach roku, dzięki czemu zmniejszała się liczba gatunków pasożytujących jednocześnie na danej populacji szczurów. Występowanie swoistych dla R. turkestanicus pasożytów zewnętrznych (pchły, wszy, roztocze) było również związane z różnymi strefami wysokościowymi. Analiza ich rozprzestrzenienia pozwala sądzić o zmianach historycznych w składzie fauny pasożytów zewnętrznych R. turkestanicus. Gatunki pasożytów zewnętrznych występujących masowo koncentrowały się na różnych osobnikach populacji. Jeżeli na jednym osobniku znajdowano 2 lub 3 gatunki występujące masowo, to zawsze miały one różną lokalizację.