PL
Jednym z najbardziej obciążających skutków socjalistycznej polityki mieszkaniowej w Polsce jest zły stan techniczny przedwojennej zabudowy. Przyczyniło się do tego zarówno upaństwowienie starych kamienic, jak i celowy, uwarunkowany ideologicznie brak inwestowania w ich remonty w dekadach powojennych. Po roku 1989 odnowa zaniedbanych obszarów wewnątrzmiejskich stała się zatem istotnym wyzwaniem dla władz samorządowych, zwłaszcza że ograniczone zasoby finansowe i trudności organizacyjno-prawne nie sprzyjają szybkiej rewitalizacji. Tymczasem stopniowa zmiana stosunków własnościowych wskutek prywatyzacji zasobów komunalnych oraz pojawienie się w połowie lat 90. XX w. instytucji wspólnoty mieszkaniowej stworzyły nowe możliwości uruchomienia procesów rewitalizacji oddolnej. Artykuł ma na celu przybliżenie mechanizmów materialnej i społecznej odnowy starych obszarów wewnątrzmiejskich, dokonującej się wskutek aktywności liderów wspólnot mieszkaniowych, na przykładzie wyników badań jakościowych, przeprowadzonych w dwóch dzielnicach Gdańska.
EN
One of the most problematic consequences of the former socialist housing policy in Poland is the poor technical condition of pre-1945 tenement houses, resulting from their post-war nationalisation and deliberate, ideologically led shortage of investments in subsequent decades. After 1989, the renewal of degraded inner city areas became a challenge for the local authorities, especially as limited financial resources, as well as organisational and legal difficulties, discouraged prompt revitalisation. Meanwhile, a gradual change of ownership structure, caused by privatisation of municipal dwellings and introduction of condominium organizations, created new possibilities for bottom-up revitalisation processes. This paper aims at investigating the mechanisms of material and social renewal of old inner-city areas, initiated by the activities of condominium organization leaders, based on the results of qualitative studies conducted in two districts of Gdańsk.