Revision of the genus Cladophyllia and description of Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)

• Autorzy: Morycowa E. , Roniewicz E.

Warianty tytułu

PL

Rewizja rodzaju Cladophyllia i opis nowego rodzaju Apocladophyllia gen.n. (Cladophylliidae fam.n., Scleractinia)

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Syntypes of Lithodendron dichotomum Goldfuss are reexamined. The following Middle and Upper Jurassic species of the genus Cladophyllia Milne-Edwards et Haime, 1851 are revised: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et. Haime, 1851 and C. dichotoma (Goldfuss, 1821), and C. cf. excelsa (Koby, 1988) is described. Genus Schizosmilia Koby, 1889 is regarded here as a later subjective synonym of Cladophyllia. Some corals described under the name of Schizosmilia are recognized as representatives of the new genus Apocladophyllia with the type species A. nowaki sp.n. The genera Cladophyllia and Apocladophyllia represent a new Jurassic/Cretaceous family,, Cladophylliidae fam.n., suborder Stylinina Alloiteau, 1952.

PL

Zrewidowano trzy gatunki rodzaju Cladophyllia Milne-Edwards et Haime 1851: C. minor Beauvais, 1975, C. conybearei Milne-Edwards et Haime, 1851, C. dichotoma (Goldfuss), oraz opisano C. cf. excelsa (Koby, 1888) pls. 15—18; figs. 1—4). Stwierdzono, iż Schizosmilia Koby, 1889 jest młodszym subiektywnym synonimem Cladophyllia. Spośród korali najwyższej jury i dolnej kredy zaliczanych dotychczas do Stylosmilia lub Schizosmilia wyodrębniono nowy rodzaj, Apocladophyllia (pls. 19—22; figs. 5—8), z gatunkiem typowym A. nowaki sp.n. Do nowego rodzaju zaliczono oprócz tego gatunek opisany przez Ogilvie (1896) jako Stylosmilia koniakensis, a przez Alloiteau (1939), jako S. chaputi. Zwrócono uwagę na następujące cechy obu rodzajów: małe średnice trabekul, aurikularną ornamentację brzegu wewnętrznego septów, drobnoguzkową ornamentację boków septalnych, która świadczy o licznych rozgałęzieniach głównych trabekul, wykształcenie elementów radialnych w postaci septów, ścianę septotekalną, endotekę złożoną głównie z dużych, subtabularnych dysepimentów, oraz symetryczny podział kielicha ścianą pochodzenia septalnego. Rodzaj Apocladophyllia różni się od Cladophyllia obecnością ślepych wyrostków łączących korality — apofyz, oraz wyraźnie radialnym ułożeniem septów. Cienkie trabekule z licznymi bocznymi odgałęzieniami i występowanie regularnego ząbkowania typu aurikularnego na brzegu wewnętrznym septów pozwalają na włączenie ich do podrzędu Stylinina. Ze względu na charakter elementów radialnych rodzaje te wyodrębniono od innych Stylinina, jako nową rodzinę Cladophyllidae. Rodzaj Cladophyllia jest znany od bajosu do albu z obszarów geosynklinalnych i epikontynentalnych, natomiast Apocladophyllia ma zasięg ograniczony do najwyższej jury i dolnej kredy na obszarach geosynklinalnych. Ze względu na podobieństwa cech i następstwo stratygraficzne można je uważać za rodzaje bezpośrednio powiązane filogenetycznie.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1990
• Tom: 35
• Numer: 3-4
• Opis fizyczny: p.165-190,fig.,ref.

Twórcy

autor

Morycowa E.

• Instytut Nauk Geologicznych, Uniwersytet Jagiellonski, ul.Oleandry 2a, 30-063 Krakow, Poland

autor

Roniewicz E.

• Zaklad Paleobiologii, Polska Akademia Nauk, Al.Zwirki i Wigury 93, 02-089 Warsaw, Poland

Bibliografia

• ALLOITEAU, J. 1939. Deux espèces nouvelles de polypiers d’Anthozoaires de lʼAnatolie Septentrionale. — Bull. Sci. Bourgogne, 9, 5—11.
• ALLOITEAU, J. 1957. Contribution à la systématique des Madréporaires fossiles, 1, 462 pp. Paris.
• ALLOITEAU, J. 1958. Monographie des Madréporaires fossiles de Madagascar. — Ann. Geol. Madagascar, 25, 218 pp.
• BEAUVAIS, L. 1963. Sur quelques genres de Madréporaires peu connus de l’Argovien supérieur suisse. — Bull. Soc. Geol. France, (7), 5, 147—153.
• BEAUVAIS, L. 1964. Études stratigraphique et paléontologique des formations à Madréporaires du Jurassique supérieur du Jura et de l’Est du bassin de Paris. — Mém. Soc. Géol. France, n.s., 43, 1, 5—287.
• BEAUVAIS, L. 1965. Un nouveau mode de bourgeonnement chez les Madréporaires post-paléozoïques. — C. R. Acad. Sci. Paris, 260, 247—249.
• BEAUVAIS, L. 1966a. Étude des Madréporaires jurassiques du Sahara Tunisien. — Ann. Paleont., 52, 2, 40 pp.
• BEAUVAIS, L. 1966b. Revision des Madréporaires du Dogger de la collection Koby. — Ecl. geol. Helvetiae, 59, 2, 989—1092.
• BEAUVAIS, L. 1986. Monographie des Madréporaires du Jurassique inférieur du Maroc. — Palaeontographica, A, 194, 1—68.
• BEAUVAIS, L. and RIEUF, M. 1981. Decouvert de Madréporaires oxfordiens dans des calcaires de Carpolino (Corse). — Bull. Soc. Géol. France, (7), 23, 4, 353—359.
• CUIF, J. P. 1973. Recherches sur les Madréporaires du Trias. I. Familie des Stylophyllidae. — Bull. Mus. Nation. Hist. Nat., (3), 97, novembre-décembre 1972, Sci. Terre, 17, 211—291.
• CUIF, J. P. 1975. Recherchers sur les Madréporaires du Trias. II Astraeoida. Revision des genres Montlivaltia et Thecosmilia. Étude de quelques types structuraux du Trias de Turquie. — Bull. Mus. Nation. Hist. Nat., (3), 275, novembre-décembre 1974, Sci. Terre, 40, 293—400.
• ELIÁŠOVÁ, H. 1990. Coraux des calcaires d’Ernstbrunn (Jurassique supérieur-Crétacé inférieur dans des Carpathes externes, zone de Waschberg (Tchecoslovaquie). — Cas. Miner. Geol. (in press).
• ÉTALLON, A. 1860. Sur les Rayonnés des terrains jurassiques supérieurs des environs de Montbéliard. — C. R. Soc. Emul. Montbéliard, 23—58.
• FELIX, J. 1981. Versteinerungen aus der Jura- und Kreide-Formation von Mexico. — Palaeontographiea, 37, (6), 140—194.
• FROMENTEL, E. de. 1857. Description des polypiers fossiles de 1’étage néocomien. — Bull. Soc. Sci. Yonne, 1—78.
• FROMENTEL, E. de. 1862—1887. Paléontologie francaise. Terrains crétacés. Zoophytes. 7, 1—624.
• GEYER, O. F. 1955. Beitrage zur korallen-Fauna des Stramberger Tithon. — Palaeontographiea, A, 104, 121—220.
• GEYER, O. F. 1965. Eine korallen-Fauna aus dem Oberjura der Montes Universales de Albarracin (Provinz Teruel). — Abh. N.Jb. Geol. Palaont., 121, 3, 219—253.
• GEYER, O. F. 1968. Nota sobre la posicion estratigrafica у la fauna de corales jurasico superior en la Peninsula de Ila Guajira (Colombia). — Bol. Geol., 23, 9—22. Bucarmanga.
• GEYER, O. F. 1969. Die Korallen-Guttung Halysitastraea aus dem Oberjura Kolumbiens und ihre Homöomorphien mit altpaläozoischen Halysitiden. — Palaeont. Zt., 43, 1/2, 28—31.
• GILL, G. A. 1977. Essai de rogroupement des stylines (Hexacoralliaires) d’après la morphologie des bords intérnes de leurs septes. — Mém. BRGM, 89, 283—295.
• GREGORY, J. W. 1898. New species of Cladophyllia, Prionastraea and Stylina. — Ann. Mag. Nat. Hist. (7), 4, 457—461.
• GOLDFUSS, A. 1826. Petrefacta Germaniae. 1, 1—70.
• KOBY, F. 1880—1889. Monographie des Polypiers jurassiques de la Suisse. — Mém. Soc. Paléont. Suisse, 1—16, 582 pp.
• KOBY, F. 1896. Monographie des Polypiers crétacés de la Suisse. — Mem. Soc. Paléont. Suisse, 22, 1—100.
• KOBY, F. 1905. Polypiers du Jurassique supérieur. Description de la faune jurassique du Portugal. — Comm. Serv. Geol. Portugal, 167 pp.
• KOBY, F. 1907. Polypiers bathonienis de St. Gaultier (Départment de l’Indre). — Mém. Soc. Paléont. Suisse, 33, 61 pp.
• LATHUILIÈRE, B. 1989. Repertoire objectif des Coraux jurassiques. Presses Universitaires de Nancy. 76 pp. Nancy.
• MILNE-EDWARDS, H. 1857. Histoire naturelle des Coralliaires. 2, 633 pp. Paris.
• MILNE-EDWARDS, H. and HAIME, J. 1851a. Monographie des polypiers fossiles des terraines paléozoiques. Arch. Mus. Hist. Nat. 502 pp. Paris.
• MILNE-EDWARDS, H. and HAIME, J. 1851b. A monograph of the British fossil corals. — Palaeont. Soc. London, pt. 2, 72—145.
• MORYCOWA, E. 1964. Polypiers de la klippe de Kruhel Wielki pres de Przemyśl (Tithonique supérieur, Carpathes polonaises). — Rocz. Pol. Tow. Geol., 34, 489—508.
• MORYCOWA, E. 1971. Hexacorallia et Octocorallia du Crétacé inférieur de Rarãu (Carpathes orientales roumaines). — Acta Palaeont. Polonica, 16, 1—2, 149 pp.
• MORYCOWA, E. 1974. Hexacorallia d’un bloc exotique de calcaire tithonique à Woźniki près de Wadowice (Carpathes Polonaises Occidentales). — Acta Geol. Polonica, 24, 3, 457—484.
• NEGUS, P. E. and BEAUVAIS, L. 1975. The Fairford coral bed (English Bathonian), Gloucestershire. — Proc. Geol. Assoc., 86, 2, 183—204, Colchester.
• OGILVIE, M. Mż 1897. Die Korallen der Stramberger Schichten. — Palaeontographica, A, 7, Suppl. 2, 73—284.
• REYEROS DE CASTILLO, M. M. A. 1974. Corales del Jurasico superior de Chihuahua. — Paleont. Mexicana, 40, 7—21.
• ROEMER, F. A. 1836. Die Versteinerungen des norddeutschen Oolithen-Gebirges. 218 pp. Hanover.
• RONIEWICZ, E. 1970. Scleractinia from the Upper Portlandian of Tisbury, Wiltshire, England. — Acta Palaeont. Polonica, 15, 4, 519—532.
• RONIEWICZ, E. 1976. Les Scleractiniaires du Jurassique supérieur de la Dobrogea centrale, Roumanie. — Palaeont, Polonica, 34, 212 pp.
• RONIEWICZ, E. 1977. Upper Kimmeridgian Scleractinia of Pomerania (Poland). — Rocz. Pol. Tow. Geol., 47, 4, 613—622.
• RONIEWICZ, E. 1989. Triassic scleractinian corals of the Zlambach Beds, Northern Calcareous Alps, Austria. — Denkschr. Österr. Akad. Wiss., Math. Nat. Kl., 126, 152 pp.
• [SIKCHARULIDZE, G.] СИХАРУЛИДЗЭ, Г. Я. 1977. Раннемеловые гексакораллы Грузинской глыбы (Archaeocoeniina, Stylinina, Amphiastraeina). In: Палеонтология и стратиграфия мезозойских отложений Грузии, сб. 3. — Труды Акад. Наук Груз. ССР, Геол. Инст., н.с., 58, 66—109. Изд. Мецнисреба, Тбилиси.
• TURNŠEK, D. 1972 (1973). Upper Jurassic corals of Southern Slovenia. — Razpr. SAZU (cl. 4), 15, 6, 147—265.
• VAUGHAN, T. W. and WELLS J. W. 1943. Revision of the suborders, families and genera of the Scleractinia. Geol. Soc. America, Spec. Pap. 44, 363 pp. Baltimore.
• WELLS, J. W. 1933. Corals of the Cretaceous of the Atlantic and Gulf Coastal Plains and western interior of the United States. — Bull. Amer. Pal., 18, 85—288.
• WELLS, J. W. 1943. Jurassic Anthozoa and Hydrozoa. Palaeontology of Harrar Province, Ethiopia, pt. 3. — Bull. Amer. Mus. Nat. Hist., 82, 2, 37—53.
• WELLS, J. W. 1944. Cretaceous, tertiary, and recent corals, a sponge and an alga from Venezuela. — J. Paleont., 18, 5, 429—447.
• WELLS, J. W. 1956. Scleractinia. In: R. C. Moore (ed.) Treatise on Invertebrate Paleontology. Pt. F, Coelenterata, 328—444. Geological Society of America and University of Kansas. Lawrence, Kansas.
• WELLS, J. W. 1973. Texastraea, a new scleractinian coral from the Lower Cretaceous of Texas. — J. Paleont., 47, 5, 913—914.