Bicorniferidae: cheilostomatous Bryozoa with articulated colony branches

• Autorzy: Szczechura J.
• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Two lineages are distinguished in the Cenozoic anascan family Bicorniferidae, in which groups of zooecia are arranged in internodes, presumably connected by uncalcified joints. The lineage of Bicornifera is represented in the Paleocene by a species with internodes composed of four zooecia. During subsequent evolution the number of zooecia per internode was reduced to three, and the shape of the unit became more and more compact. Possibly also the size of the whole zoarium underwent reduction; in the end-member of the lineage, Bifissurinella, it was represented by a single triangular unit of three zooecia. In the second lineage of Voorthuyseniella connections between zooecia of particular branches were very fragile; consequently only isolated zooecia are found in the fossil record.

PL

Od ponad 40 lat znane są z osadów kenozoicznych mikroskamieniałości wapienne zaliczane do rodzajów: Bicornifera Lindenberg 1965, Voorthuyseniella Szczechura 1969 (= Lagena-x Voorthuysen 1949) i Bifissurinella Poignant i Ubaldo 1973. Liczne gatunki wyróżnione w obrębie tych rodzajów zaliczane są (na ogół) do mikroproblematyków bądź mszywiołów Cheilostomata, Anasca; Keij (1977) zaliczył Bicornifera i Bifissurinella do nowej rodziny Bicorniferidae. Autorka uznaje pogląd, że wymienione mikroskamieniałości należą do mszywiołów (Cheilostomata, Anasca) i że reprezentują one tę samą rodzinę Bicorniferidae. Jest też zdania, że Voorthuyseniella reprezentuje pojedyncze zooecia (za życia połączone w segmenty), natomiast Bicornifera i Bifissurinella to kompletne segmenty kolonii osiadłych, płożących. Segmenty te składały się z nielicznych (3-4) zooeciów ułożonych szeregowo; także segmenty tworzyły szeregi. Zdaniem autorki skamieniałości te pochodzą od wspólnego przodka t.j. paleoceńskich przedstawicieli "Bicornifera", występujących w osadach centralnej i NW Europy. W eocenie nastąpiło oddzielenie się od pozostałych bicorniferidów linii Voorthuyseniella, która w raczej niezmienionej postaci przetrwała do dziś. Druga linia bikorniferidów uległa szybkiej ewolucji w kierunku kompakcji, oraz redukcji liczby zooeciów i ich specjalizacji; wydaje się też że nastąpiła redukcja wielkości kolonii i jej ściślejszy związek z podłożem.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1991
• Tom: 36
• Numer: 4
• Opis fizyczny: p.399-411,fig.,ref.

Twórcy

autor

Szczechura J.

• Polish Academy of Sciences, Aleja Zwirki i Wigury 93, 02-089 Warsaw, Poland

Bibliografia

• Bignot, G. 1962. Étude micropaléontologique de la formation de Verengevllle du gisement Éocene du Cap dʼAilly (Seine-Maritime). Revue de Micropaléontologle 5, 161-184.
• Bignot, G. 1989. Les Pseudarcellides, groupe original de microfossiles incertae sedis du Paleogene. Remarques sur sa classification et description de trois espèces nouvelles. Revue de Micropaleontologie 31, 211-224.
• Finger, K.L., Armstrong, G.L., Marolt, R.E., & Haman, D. 1986. Test ultrastructure of the problematic microfossil Bicornifera lagaaiji Keij from the Gulf Coastal Plain Oligocene. Revista Española de Micropaleontologia 18, 349-352.
• Grzybowski, J. 1895. Mikrofauna karpackiego piaskowca spod Dukli. Akademia Umiejętności, Wydział Matematyczno - Przyrodniczy, Rozprawy, seria 2, 9, 181-214.
• Haman, D. 1978. Voorthuyseniella Szczechura 1969 (Problematical, microfossile du Pleistocene du plateau continental de Louisiane et du Texas. Revue de Micropaléontologie 20, 187-196.
• Haman, D. 1979. Voorthuyseniella ventressi, new species (Microproblematica) from the basal Pleistocene of Louisiana. Proceedings of the Biological Society of Washington 92, 527-532.
• Haman, D. 1981. Late Quaternary microproblematica (Voorthuyseniella) from a Mississippi Delta mudlump. Tulane Studies in Geology and Paleontology 16, 81-96.
• Haman, D. & Bailey, J.R. 1983. Voorthuyseniella (Microproblematica) from the subsurface early Neogene of the Louisiana continental shelf. Tulane Studies in Geology and Paleontology 17, 117-120.
• Haman, D. & Kohl, B. 1976a. The genus Voorthuyseniella (Problematica) at Little Stave Creek, Alabama. Tulane Studies in Geology and Paleontology 12, 145-156.
• Haman, D. & Kohl, B. 1976b. Voorthuyseniella (Problematica) from the Pleistocene of the Texas continental shelf. Tulane Studies in Geology and Paleontology 12, 157-160.
• Haman, D., Finger, K.L., & Huddleston, R.W. 1984. Test morphology of the problematic microfossil Bicornifera lagaaiji Keij 1977 (Oligocene, Gulf Coast, U.S.A.). Micropaleontology 30, 311-318.
• Huang, T. 1962. "Lagena" - X from Taiwan (Formosa). Micropaleontology 8, 111.
• Keij, A. J. 1964. Recent "Lagena" - x from the South China Sea. Revue de Micropaléontologie 7. 65-67.
• Keij, A.J. 1969. Bicornifera lindenbergi n. sp. from the Upper Oligocene of Escornebeou, S. W. France. Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie Monatshefte 1969 1, 241-246.
• Keij, A.J. 1970. Taxonomy and stratigraphic distribution of Voorthuyseniella (Problematica). I. Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen В 73, 479-499.
• Keij, A.J. 1977. The Tertiary bryozoan genera Bicornifera and Bifissurinella (Cheilostomata, Anasca). Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen В 80, 229-241.
• Kummerle, E. 1963. Die Foraminiferenfauna des Kasseler Meeressandes (Ober-oligozän) im Ahnetal bei Kassel (Bl. Nr. 4622 Kassel-West). Abhandlungen des Hessischen Landesamtes für Bodenforschung 45, 1-72.
• Kummerle, E. & Gunawardena, A. 1967. Some new occurrences of "Lagena" - x in Germany. Micropaleontology 13, 115-116.
• Lindenberg, H. G. (1965). Problematica aus dem inneralpinen Tertiär; Pseudarcella Spandel, emend, und Bicornifera n. g. Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie Monatshefte 1965, 18-29.
• Liszka, S. 1974. Bicornifera n. gen. Lindenberg (1965) in the Polish Flysch Carpathians. Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego 44, 31-35.
• Poignant, A. 1990. Nouveaux microproblematica: Yvoniellina parva n. sp., Voorthuyseniella bearnensis n. sp. et Pseudarcella sp. dans 1’Éocene et l’Oligocene d’Aquitaine (Sud-Ouest de la France). Revue de Micropaléontologie 33, 115-122.
• Poignant, A. & Ubaldo, M. de L. 1973. Sur la presence de deux genres "incertae sedis": Voorthuyseniella Szczechura et Bifissurinella n. gen. dans le Miocene inférieur de la region de Roquefort (Landes). Revista Española de Micropaleontologia 5, 425-430.
• Ruggieri, G. 1978. Voorthuyseniella floridiae nuovo microfossile del Mioceno della Sicilia (Briozoa). Il Naturalista Siciliano (Serie Quarta) 2, 35-40.
• Spandel, E. 1909. Der Rupelton des Mainzer Beckens, seine Abteilungen und deren Foraminiferenfauna, sowie einige weitere geologisch-paläontologische Mitteilungen über das Mainzer Becken. Offenbacher Vereins Naturkunde. Bericht. 50, 1-174.
• Spiegler, D. 1976. Voorthuyseniella (Problematica) in Oligo/Miozän N.W. Deutschlands (Das Nordwestdeutsche Tertiärbecken, Beitrag Nr. 14). Geologisches Jahrbuch A 30, 3-19.
• Szczechura, J. 1969. Problematic microfossils from the upper Eocene of Poland. Revista Española de Micropaleontologia 1, 81-94.
• Szczechura, J. 1985. Bifissurinella (Bryozoa) from the Middle Miocene of the Central Paratethys. Acta Palaeontologica Polonica 30, 201-208.
• Szczechura, J. 1990. Marginal bryozoan Calvina from the Paleocene of Poland. Acta Palaeontologica Polonica 35, 41-48.
• Voigt, E. 1959. Über Fissuricella n. g. (Bryozoa foss.). Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie, Abhandlungen 108, 260-269.
• Voorthuysen, J.H. van 1949. Lagena-x. The Micropaleontologist 3, 31.
• Voorthuysen, J.H. van 1956. Lagena-x again. Micropaleontology 2, 91.
• Willems, W. 1975. Microfossils problematiques de 1’Éocene moyen et supérieur du Sondage de Kallo (Belgique). Revue de Micropaléontologie 17, 198-208.