EN
Central parts of avian colonies provide better safety against predators and, thus, are likely to be occupied by pairs of high quality. Therefore, spatial variation in the quality of breeders and predation rate within colonies should be directly reflected by the gradients of breeding success and chick survival. We have investigated relationships between nest location characteristics and survival of Whiskered Tern Chlidonias hybrida chicks in the colony at Jeziorsko reservoir, central Poland. We found that pairs nesting in the central, densely occupied areas of subcolonies had higher chick survival rates in comparison to edge pairs. There was also strong support for the positive effect of egg size and the negative effect of hatching date on the chick survival. Since pairs breeding in the central parts of subcolonies laid eggs of greater size and initiated laying earlier, we suggest that within-colony patterns of chick survival could be primarily attributed to the spatial variation in parental quality rather than to the higher predation pressure in the peripheral zones of the colony. There was also a moderate support for age variation in the survival rates of chicks, which ranged from 0.72 ± 0.06 to 0.91 ± 0.07 in different 5-day intervals of pre-fledging period. The survival of chicks over the entire pre-fledging period was estimated at 0.29-0.33, depending on the model.
PL
Powszechnie uważa się, że centralne części kolonii zapewniają ptakom lepszą ochronę przed drapieżnikami w porównaniu do stref peryferyjnych, dzięki czemu zajmowane są one na drodze konkurencji przez pary wysokiej jakości, gdzie jakość osobników wyrażana jest wiekiem, doświadczeniem, bądź kondycją fizyczną. W konsekwencji, zróżnicowanie natężenia presji drapieżniczej oraz rozmieszczenia par różnej jakości w obrębie kolonii powinno być odzwierciedlane przez gradient przestrzenny sukcesu rozrodczego i przeżywalności piskląt. W niniejszej pracy badano wpływ położenia gniazda na przeżywalność piskląt rybitwy białowąsej w kolonii na zbiorniku Jeziorsko w Polsce Centralnej. W tym celu przeanalizowano dopasowanie 26 modeli typu „capture-recapture" opisujących przeżywalność piskląt w odniesieniu do wybranych zmiennych wyjaśniających (Tab. 1). Wykazano, że przeżywalność piskląt par podejmujących lęgi w centralnych, gęsto zasiedlonych częściach sub-kolonii była wyższa od przeżywalności piskląt par peryferycznych (Tab. 2; Fig. la). Przeżywalność była także silnie uwarunkowana objętością jaj z których kłuły się pisklęta (Tab. 2) oraz obniżała się wraz z postępem sezonu lęgowego (Fig. 1b). Jako że pary gniazdujące w centralnych częściach kolonii składały wyraźnie większe jaja oraz przystępowały wcześniej do rozrodu, wydaję się, że przestrzenny gradient przeżywalności piskląt rybitwy białowąsej może być przede wszystkim determinowany zróżnicowaniem jakości ptaków dorosłych, a jedynie w mniejszym stopniu zwiększoną presją drapieżniczą na obrzeżach kolonii. Poza zróżnicowaniem przestrzennym, przeżywalność piskląt zależna była także od ich wieku, kształtując się w zakresie od 0,72 ± 0,06 do 0,91 ± 0,07 dla poszczególnych 5-dniowych okresów rozwoju post-natalnego. Przeżywalność piskląt od momentu wyklucia do osiągnięcia zdolności do lotu oszacowano, w zależności od modelu, na 0,29-0,33.