EN
The paper discusses various approaches to modelling measures of the Common Agricultural Policy (CAP) within a computable general equilibrium (CGE) framework for the new budgetary period 2014–2020. The task of modelling such a complex policy as the CAP with the use of CGE is not easy at least for three reasons. First, the policy itself is very complex – Pillar 2 alone includes about 17 very heterogeneous measures, which differ in terms of implementation and eligibility criteria. Pillar 1 measures are not targeted (in terms of goods and services that may be bought with these funds) and thus the assessment of their impact requires additional knowledge on how they were spent. Second, although CGE models represent all sectors of the economy, yet they normally do not characterise individual sectors with such a precision as would be desired for modelling the nuances of the individual CAP measures. Third, the CAP evolves towards less tangible measures (risk management, quality improvements, conditionality based on environmental requirements), and towards increasing role of non-marketed goods (provision of public goods, environmental amenities, food safety). There is also an increasing role of human capital manifested by e.g. bottom-up approaches or co-operation measures. They, however, are difficult to grasp by the CGE models since they are not directly observed or linked to the exogenous variables controlled in this types of models. While taking all the challenges into account and relaying on a literature review the article presents some solution and makes suggestions for possible ways of modelling new CAP 2014–2020 within CGE modelling framework which may be useful in the policy evaluation.
PL
Artykuł pokazuje wyzwania związane z modelowaniem ekonomicznych skutków Wspólnej Polityki Rolnej (WPR) z okresu budżetowego 2014–2020 za pomocą modeli równowagi ogólnej (CGE). Modelowanie tak różnorodnej polityki jak WPR z wykorzystaniem modeli CGE nie jest trywialnym zadaniem, co najmniej z trzech powodów. Po pierwsze, wpływa na to duża liczba i zróżnicowanie narzędzi, jakimi posługuje się ta polityka. Już sam filar 2 proponuje ok. 17 działań obwarowanych szczegółowymi wymaganiami. O ile jednak w większości wsparcie w ramach filara 2 jest ukierunkowane – określone są dobra i usługi, na które fundusze te są faktycznie przeznaczane – o tyle środki z filara 1 są wydatkowane przez beneficjentów dowolnie, zatem ocena ich wpływu wymaga dodatkowej wiedzy na temat ich docelowego przeznaczenia. Po drugie, modele CGE wprawdzie odzwierciedlają wszystkie sektory gospodarki, ale w związku z tym rzadko z taką precyzją jak to jest możliwe w modelach jednosektorowych. Często więc mają problemy z uchwyceniem niuansów poszczególnych działań WPR i wymagają jakichś uproszczeń czy agregacji. Po trzecie, WPR ewoluuje w kierunku takich narzędzi, których siła oddziaływania zależy nie tyle od wielkości przeznaczonych na nie funduszy, ile od mechanizmów, które wymuszają na beneficjentach zmiany zachowań. Ponadto idą w kierunku zwiększenia roli rolnictwa niezwiązanej z produkcją (np. dostarczanie dóbr publicznych) oraz szczególnej roli kapitału ludzkiego (podejście oddolne, środki przeznaczane na współpracę i networking). Takie działania są trudne do uchwycenia przez modele CGE, gdyż nie są bezpośrednio powiązane ze standardowymi zmiennymi tego typu modeli. Biorąc wszystkie wyzwania pod uwagę i opierając się na przeglądzie literatury, artykuł przedstawia możliwe rozwiązania tych problemów, co powinno ułatwić ewaluację nowej WPR 2014–2020 za pomocą modeli typu CGE.