PL
Skrobię ziemniaczaną mieszano w podwyższonej temperaturze z roztworem wodnym zawierającym kwas siarkowy, siarczan magnezowy i mocznik, po czym mieszaninę reakcyjną suszono i prażono w temp. 125°C (398 K). W poszczególnych doświadczeniach zmieniano kolejno czas prażenia oraz dawki kwasu siarkowego, mocznika i siarczanu magnezowego. W dalszych badaniach zastępowano również siarczan magnezowy innymi solami, a kwas siarkowy wymieniano na kwas fosforowy, Uzyskano interesujące wyniki wpływu rodzaju i ilości wprowadzanych chemikaliów na lepkość kleików i redukcyjność otrzymanych preparatów modyfikowanej skrobi. Rezultaty doświadczeń pośrednio wskazują na sieciowanie skrobi z udziałem doświadczeń pośrednio wskazują na sieciowanie skrobi z udziałem mocznika nie tylko za pomocą wiązań cząsteczek przy węglu C₁, ale również za pomocą poprzecznych wiązań, np. przy węglach C₆. Te ostatnie wiązania poprzeczne powstają również za pośrednictwem reszt fosforanowych.