EN
Facultative scavengers often forage on organic wastes from urban dumps. Despite being a major scavenging raptor in many urban areas, studies on Indian subspecies of Black Kites Milvus migrans govinda are very few. We studied the pattern of offal preference by Black Kites foraging in the dumping sites adjoining two major markets of Kolkata, India through cafeteria experiments, where successful foraging events and abundance of foraging Black Kites were recorded. We also carried out questionnaire surveys among 156 meat and fish sellers of 32 markets of this area to assess their offal disposal practice and understand their attitude towards Black Kites. During questionnaire surveys majority of the respondents (77.92%), indicated that Black Kites consume various kinds of offal, particularly chicken offal from garbage dumps of Kolkata. 51.92% respondents opined that Black Kite population has declined in Kolkata, and 41.03% of them believe such decline is due to food scarcity. Still many respondents (64.74%) sell their offal, which reflect their indifferent attitude towards this scavenging raptor. During 'cafeteria experiments, we noticed that foraging kites pick up small pieces of offal from the garbage dumps, particularly chicken, mutton and fish offal (in 15.45 ± 7.749,9.7 ± 4.542 and 9.95 ± 4.951 successful foraging events/h respectively). Energy content (cal/g) of sun-dried samples of each type of offal substances revealed that the energy (calorie) of swine offal was highest followed by beef offal, mutton offal, chicken offal and fish offal. In spite of being energetically rich, beef and swine offal were less selected by Black Kites possibly because they are visibly larger than other offal, thus requires greater handling time and invites higher risk of kleptoparasitism. Successful foraging events were significantly influenced by offal type, but not by months, study sites or by the relative abundance of foraging Black Kites.
PL
Fakultatywni padlinożercy często żerują na odpadach organicznych składowanych na miejskich wysypiskach, które są miejscem, gdzie pokarm występuje w dużych ilościach oraz stale. W pracy badano preferencje pokarmowe kań czarnych żerujących na wysypiskach przylegających do dwóch głównych targowisk Kalkuty (Fig. 1). Preferencje pokarmowe zostały określone na podstawie eksperymentu polegającego na wyborze pokarmu spośród oferowanych próbek odpadów oraz na podstawie badań ankietowych wśród 156 sprzedawców mięsa i ryb z 32 targowisk. Kwestionariusz miał na celu określenie zachowań sprzedawców związanych z usuwaniem odpadów ze sprzedawanego mięsa, uzyskanie informacji o obserwowanych przez nich preferencjach pokarmowych kań na wysypiskach oraz poznanie ich poglądów na temat zmian liczebności oraz zagrożeń, na które narażone są kanie. Większość respondentów sprzedawała resztki mięsne, tylko 35,26% z nich wyrzucało resztki na pobliskie wysypiska. 77,92% respondentów wskazało, że kanie spożywają różnego rodzaju resztki, w szczególności pozostałości drobiowe. Ponadto 14,74% respondentów wskazało jako źródło pokarmu padlinę, a 4,21% — żywe zwierzęta (pisklęta, wiewiórki i inne drobne gryzonie). 51,92% respondentów uznało, że populacja kań czarnych w Kalkucie zmniejszyła się, w tym 41,03% za główną przyczynę spadku liczebności uznało niedobór pokarmu, a 32,05% — zmiany siedliska. W ramach eksperymentu, w oddzielnych miejscach na wysypiskach wykładano podobne ilości odpadów rybnych, drobiowych, wieprzowych, wołowych i baranich, oraz odpady zmieszane (Fig. 2). Następnie przez godzinę notowano liczbę udanych przypadków zdobycia pokarmu wraz z informacją o rodzaju odpadów oraz liczbę żerujących kań (co 5 minut). Eksperyment przeprowadzano dwukrotnie w ciągu każdego miesiąca od kwietnia do sierpnia, tzn. podczas okresu pozalęgowego, w latach 2010-2011. Dodatkowo, określono wartość kaloryczną (cal/g) wysuszonych na słońcu próbek każdego rodzaju odpadów. Stwierdzono, że liczba kań obserwowanych na wysypiskach w poszczególnych miesiącach różniła się (Fig. 3). Najwięcej kań żerowało w czerwcu, a najmniej — w kwietniu. Ptaki żerowały na małych kawałkach odpadów, głównie drobiowych, baranich i rybnych (Fig. 4) i preferencje te nie zmieniały się w kolejnych miesiącach (Fig. 5). Inne czynniki (miesiąc, wysypisko czy liczba żerujących kań) nie wpływały na preferencje pokarmowe. Najwyższa zawartość energii (cal/g) została stwierdzona w odpadach wieprzowych i wołowych, wyraźnie mniej chętnie spożywanych przez kanie. Autorzy sugerują, że jest to związane z faktem, iż odpady wieprzowe i wołowe są większe od pozostałych rodzajów odpadów, przez co taki pokarm wymaga dłuższego czasu obróbki, a to stwarza większe ryzyko kleptopasożytnictwa.