First records of Lecanora semipallida (lichenized fungi) from Romania

• Autorzy: Sliwa L.

Warianty tytułu

PL

Pierwsze notowanie Lecanora semipallida (grzyby zlichenizowane) z Rumunii

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Lecanora semipallida is a saxicolous member of L. dispersa-group. The first localities of the species in Romania come from Southern Carpathians (Bucegi Mts.) and Eastern Carpathians (Rodnei Mts.). L. semipallida is supposed to be a common lichen species in Europe. A species of similar appearance is L. dispersa s.str. A key character distinguishing L. semipallida is the presence of epithecial granules that are soluble in KOH. The presence of vinetorin, often causing yellowish colour of apothecia and resulting in positive spot tests and UV reactions of the apothecial disc, is also diagnostic. Apart from Romania, the species is also reported from Austria, Bulgaria, Croatia, Estonia, Hungary, Slovakia, and Ukraine.

PL

Lecanora semipallida H. Magn. należy do naskalnych porostów z grupy L. dispersa, która charakteryzuje się plechą wgłębioną w podłoże oraz drobnymi apotecjami z białym brzeżkiem plechowym. Gatunki w tej grupie nie wytwarzają substancji porostowych lub wytwarzają ksantony. L. semipallida jest właściwą nazwą dla rozpowszechnionego taksonu z tej grupy dotąd znanego jako L. flotoviana (auct. non Spreng.). Niedawno wykazano, że L. semipallida jest identyczna z L. xanthostoma Cl. Roux i dlatego ten ostatni gatunek uznano za synonim (Śliwa 2007a). Lecanora semipallida jest obecnie gatunkiem najczęściej wyróżnianym w swojej grupie, choć w wielu krajach nie został on dotąd podany. Ostatnio stwierdzono go w kilku kolekcjach, które dostępne są w zielniku KRAM-L. Na podstawie zbiorów porostów z Rumunii zebranych przez Karinę Wilk oraz Annę i Michała Ronikier w niniejszej pracy L. semipallida odnotowana jest jako nowy gatunek dla tego terenu. Podano również stanowiska tego gatunku z Austrii, Bułgarii, Chorwacji, Estonii, Słowacji, Ukrainy i Węgier. Kluczowe cechy wyróżniające L. semipallida to: obecność granul w epithecium, które są rozpuszczalne w K i obecność winetoryny, która powoduje żółtawy wygląd apotecjów, barwną ich reakcję na standardowe odczynniki (C+, K+ żółte lub pomarańczowe) oraz świecenie w UV. Gatunek ten występuje na skałach wapiennych, jak również na cemencie i na zaprawie murarskiej. Często osiedla się także na innych porostach, np. na Aspicilia calcarea (L.) Mudd,Caloplaca spp., Lecanora spp., Physcia spp., Phaeophyscia nigricans (Flörke) Moberg i Verrucaria spp. oraz wyjątkowo również na korze drzew, mszakach i szczątkach roślin, a także na metalu. L. semipallida to gatunek rozpowszechniony na świecie. Występuje często w Ameryce Północnej i w Europie; zarówno w strefie arktycznej, alpejskiej, borealnej jak i umiarkowanej. Gatunek ten najczęściej jest mylony z L. dispersa s.str. Taksony te różnią się jednak anatomicznie i chemicznie. L. dispersa można rozpoznać dzięki granulom w epithecium, które często przechodzą do hymenium i są nierozpuszczalne w K. U większości okazów L. dispersa można również wykryć pannarynę, która powoduje reakcję pozytywną z PD (PD+ pomarańczowe). Warto podkreślić, że oba gatunki wykazują podobny wzorzec rozmieszczenia.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Mycologica
• Rocznik: 2009
• Tom: 44
• Numer: 2
• Opis fizyczny: p.173-178,ref.

Twórcy

autor

Sliwa L.

• Laboratory of Lichenology, W.Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Lubicz 46, 31-512 Krakow, Poland

Bibliografia

• Bielczyk U., Bylińska E., Czarnota P., Czyżewska K., Guzow-Krzemińska B., Hachułka M., Kiszka J., Ko¬walewska A., Krzewicka B., Kukwa M., Leśniański G., Śliwa L., Zalewska A. 2005. Contribution to the knowledge of lichens and lichenicolous fungi of Western Ukraine. Polish Bot. J. 50 (1): 39–64.
• Clauzade G., Roux C. 1985. Likenoj de okcidenta Eŭropo. Ilustrita Determinlibro. Bull. Soc. Bot. Cen¬tre-Ouest, Numero Special 7. Royan, France, 893 pp.
• Clerc Ph. 2004. Les champignons lichenisés de Suisse. Cryptog. Helv. 19: 1–314.
• Diederich P., Sérusiaux E. 2000. The lichens and lichenicolous fungi of Belgium and Luxembourg. An annotated checklist. Musée national d’histoire naturelle, Luxembourg, 208 pp.
• Dolnik Ch., Petrenko D. E. 2003. Lichens of the Southern Curonian Spit in the Baltic Sea. Bot. Zhurn. 88 (2): 41–59.
• Fröberg L. 1997. Variation in the Lecanora dispersa group in South Sweden. Symb. Bot. Upsal. 32 (1): 29–34.
• John V. 1996. Preliminary catalogue of lichenized and lichenicolous fungi of Mediterranean Turkey. Bocconea 6: 173–216.
• Laundon J. R. 2003. The status of Lecanora zosterae in the British Isles. Lichenologist 35 (2): 97–100.
• Lisická E. 2005. The lichens of the Tatry Mountains. VEDAthe Publishing House of the Slovak Academy of Sciences, Bratislava, 439 pp.
• Llimona X., Hladun N. L. 2001. Checklist of the lichens and lichenicolous fungi of the Iberian Peninsula and Balearic Islands. Bocconea 14: 5–581.
• Mayrhofer H., Denchev C. M., Stoykov D. Y., Nikolova S. O. 2005. Catalogue of the lichenized and lichenicolous fungi in Bulgaria. Mycologia Balcanica 2 (1): 3–61.
• Nimis P. L. 1993. The lichens of Italy. An annotated catalogue. Museo Regionale di Scienze Naturali, Monografie 12, Torino, 897 pp.
• Orange A., James P. W., White F. J. 2001. Microchemical methods for the identification of lichens. British Lichen Society, London, 101 pp.
• Pišút I., Lackovičová A., Lisická E. 1996. Asecond checklist and bibliography of Slovak lichens. Biologia, Bratislava 51. Supplement 3: 1–79.
• Poelt J., Leuckert C., Roux C. 1995. Die Arten der Lecanora dispersa-Gruppe (Lichenes, Lecanoraceae) auf kalkreichen Gesteinen im Bereich der Ostalpen – eine Vorstudie. Biblioth. Lichenol. 58: 289–333.
• Śliwa L. 2006. The typification of Lecanora dispersa and L. albescens. Mycotaxon 97: 291–297.
• Śliwa L. 2007a. Lecanora semipallida, the correct name for L. xanthostoma, and a reappraisal of L. flotoviana (Lecanoraceae, Ascomycotina). Polish Bot. J. 52 (1): 71–79.
• Śliwa L. 2007b. Arevision of Lecanora dispersa complex in North America. Polish Bot. J. 52 (1): 1–70.

Uwagi

Rekord w opracowaniu