EN
Present-day representatives of the genus Kelliella are mostly confined to the abyssal zone (2000—6000 m), while paleontological data suggest shallower bathymetric requirements for their fossil congeners. The Late Eocene to Miocene records are from shallow-water (20—50 m) deposits; Pliocene and Pleistocene species come from deposits typical of bathyal zone (400—2000 m). New species Kelliella barbara sp. n. is described from the Badenian (Middle Miocene) shallow-water sands in the southern slopes of the Holy Cross Mts.
PL
W pracy starałam się pokazać, że do rekonstrukcji paleośrodowisk nie zawsze możemy korzystać z danych aktualistycznych. Dobrym tego przykładem jest rodzaj Kelliella M. Sars, którego przedstawiciele w ciągu ostatnich 15 min lat radykalnie zmienili swoje wymagania ekologiczne. Najstarsze znaleziska tego rodzaju (K. boettgeri) pochodzą z płytkowodnych (ca 30 m) osadów późnoeoceńskiego basenu w stanie Mississippi (USA). Również z tą strefą głębokości (20—50 m) związane jest występowanie gatunków K. barbara, K. miliaris i k. patera w mioceńskich osadach na obszarze Danii i Polski, podczas gdy znaleziska przedstawicieli rodzaju Kelliella z pliocenu i plejstocenu Włoch i wyspy Rodos (K. abyssicola, K. miliaris) związane są z osadami tworzącymi się w strefie batialnej (400—2000 m). Natomiast współczesne występowanie rodzaju Kelliella jest niemal całkowicie ograniczone do strefy abysalnej (2000—6000 m). Wśród małżów tej strefy do rodzaju Kelliella należy 8 gatunków. Ponadto 2 gatunki zostały znalezione w strefie hadalnej oraz w głębszych częściach strefy sublitoranej i batialnej. W pracy opisałam nowy gatunek Kelliella barbara, pochodzący z płytkowodnych, piaszczystych osadów badenu z Nawodzic koło Klimontowa. Okazy tego gatunku są przechowywane w Muzeum Ziemi PAN.