Genetyczne i chemiczne zróżnicowanie kilku odmian skorzonery (Scorzonera hispanica L.)

• Autorzy: Dolota A. , Dabrowska B.

Warianty tytułu

EN

Genetic and chemical diversity of several scorzonera (Scorzonera hispanica L.) cultivars

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Przedmiotem badań było siedem odmian skorzonery (Scorzonera hispanica L.), a mianowicie Einjährige Riesen, Meres, Prodola, Lange Jan, Maxima, Westlandia i Duplex. Zanalizowano tożsamość genetyczną tych odmian metodą PCR i stwierdzono ich odrębność. Zbadano wartość odżywczą korzeni oznaczając zawartość potasu, żelaza i magnezu, sumę polifenolokwasów oraz ich skład jakościowy metodą chromatografii gazowej. Badane odmiany skorzonery są bogatym źródłem potasu, żelaza i magnezu. Zawartość potasu wahała się od 344,7 mg% do 412,3 mg%, zawartość żelaza od 22,47 mg·kg⁻¹ do 43,3 mg·kg⁻¹, a zawartość magnezu od 0,11 mg% do 0,14 mg%. Korzenie badanych odmian różniły się istotnie zarówno ogólną zawartością polifenolokwasów, jak i ich składem jakościowym, a wśród zidentyfikowanych składników stwierdzono wiele podnoszących właściwości lecznicze skorzonery. Największa różnorodność związków fenolowych charakteryzowała holenderską odmianę Maxima.

EN

The roots of seven scorzonera (Scorzonera hispanica L.) cultivars, the Einjährige Riesen, Meres, Prodola, Lange Jan, Maxima, Westlandia and Duplex were examined. Their genetic identity was analysed by the PCR method, which revealed their genetic distinction. The nutritive value of the roots was probed by determining the content and qualitative composition of potassium, iron, magnesium, and polyphenolic acids with the use of gas chromatography. The scorzonera cultivars studied are a rich source of potassium, iron and magnesium. The content of potassium, iron and magnesium oscillated between: 344.7 mg% and 412.3 mg%; 22.47 mg·kg⁻¹ and 43.3 mg·kg⁻¹; and 0.11 mg% and 0.14 mg% respectively. The roots of the cultivars differed significantly both in respect to the overall content of polyphenolic acids, and the qualitative composition of these acids. A large number of identified components were observed to increase the therapeutic properties of scorzonera. The greatest diversity of phenolic compounds was characteristic of the Dutch „Maxima” cultivar.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
• Rocznik: 2004
• Tom: 497
• Numer: 1
• Opis fizyczny: s.215-222,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Dolota A.

• Katedra Roślin Warzywnych i Leczniczych, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, ul.Nowoursynowska 166, 02-787 Warszawa

autor

Dabrowska B.

• Katedra Roślin Warzywnych i Leczniczych, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, ul.Nowoursynowska 166, 02-787 Warszawa

Bibliografia

• Borkowski B. 1993. Fenolokwasy i ich estry. Cz. II. Herba Polonica XXXIX(3): 139-145.
• Chaux Cl., fouty Cl. 1994. Scorsonère ou salsifí noir, w: Productions legumieres. Tom 2, Technique et Documentation - Lavoisier, Paris: 443-451.
• Korohoda J. 1974. Produkcja nasion roślin warzywnych. PWRiL, Warszawa: 170-172.
• Krzaczek T. 1984. Fenolokwasy w niektóiych surowcach garbnikowych z rodziny Rosaceae. Farmacja Polska XL(8): 475-477.
• Nuez F., Bermejo H. 1994. Neglected crops: 1942 from a different perspective. H. Bermejo, J. León (red.). Plant Production and protection (Series No. 26). FAO, Rome, Italy: 303-332.
• Plucińska M. 1977. Wpływ terminu zbioru na plon, skład chemiczny oraz jakość konserw i mrożonek skorzonery. Instytut Warzywnictwa, Skierniewice. Biuletyn Warzywniczy XX: 395-416.
• Rafalski A., Dolota A., Wiśniewska I., Dąbrowska B. 2003. The genetic diversity among cultivais of scorzonera (Scorzonera hispanica L.). Vegetable Crops Research Bulletin 59: 45-52.
• Woyke H. 1977. Skorzonera, w: Odmianoznawstwo roślin warzywnych. E. Chroboczek (red.). PWRiL, Warszawa: 452-459.