PL
Celempracy była analiza poziomu znajomości oraz zakresu wykorzystania woltyżerki w środowisku jeździeckim, jak również określenie szans jej rozwoju w Polsce. Badania przeprowadzono za pomocą ankiety składającej się z 18 pytań i zagadnień, z zestawami od 2 do 8 sugerowanych możliwo-ści odpowiedzi. Frekwencję poszczególnych wariantów odpowiedzi przedstawiono w formie procento-wej, a istotność różnic między wartościami procentowymi określono za pomocą testu Parkera. W bada-niach uczestniczyło 78 osób czynnie uprawiających jazdę konną. Termin „woltyżerka” jest powszechnie znany respondentom (97,43%) i większość z nich (83,33%) stwierdziła, że konieczny jest rozwój tej dziedziny aktywności ruchowej. Jednak większość ankietowanych (71,79%) wskazała na posiadanie niewielkich uzdolnień do uprawiania woltyżerki lub zupełny brak takich uzdolnień (odpowiednio 42,3 i 29,49%). Ponad 50% wskazało na przydatność woltyżerki w nauce jazdy konnej, natomiast 39,74% uznało to za obojętne. Najbardziej zaskakuje, iż ankietowani bez względu na umiejętności nie mieli podczas nauki jazdy konnej styczności z woltyżerką lub styczność była w znacznym stopniu ograniczona. Dlatego woltyżerka jako forma aktywności ruchowej powinna być na szeroką skalę popularyzowana, gdyż obecny stan wiedzy i umiejętności osób uprawiających jeździectwo w naszym kraju są w tej dzie-dzinie niewystarczające. Warto wnioskować do instytucji organizujących kursy instruktorów nauki jazdy konnej zarówno o wprowadzenie obowiązkowej części zajęć teoretycznych i praktycznych z zakresu woltyżerki jako nieodzownego etapu nauki jazdy konnej dla początkujących, jak i o włączenie jej ele-mentów do treningu zaawansowanych jeźdźców. Można przypuszczać, że takie działania przyczynią sięm.in. do wzrostu popularności woltyżerki jako dyscypliny sportowej oraz podniesienia poziomu wyszko-lenia jeździeckiego i ogólnej sprawności fizycznej społeczeństwa.
EN
The paper presents and analyzes the level of knowledge and utilization of equestrian vaulting by horse riders and coaches as well as its development perspectives in Poland. The studies were carried out using a 18-question and problems questionnaire survey with a set of 2–8 structured responses. The frequency of each response variant is presented in percentage and significance of differences between the percentages was established using the Parker test. The questionnaire survey was completed by 78 respondents (100%) who were active horse riders. The term “vaulting” was commonly known to the survey participants (97.43%) and most of them (83.33%) found that the development of this domain of motor activities is essential. However, the majority of the respondents indicated the possession of low vaulting skills (42.30%) or its literal lack (29.49%). Besides, over 50% concerned vaulting a gateway to learning horseback riding, while 39.74% found it irrelevant. Amazingly, the respondents, irrespective of their skill level, did not do any vaulting while learning riding or their ability was limited to a great extent. Therefore, equestrian vaulting as a form of motor activities needs wider popularization as the present state of knowledge and the skills of people involved in horse riding and coaching in Poland are insufficient. It would be beneficial to make proposals to the institutions organizing courses for horseback riding coaches to make vaulting theory and practical sessions a compulsory part of basic equestrian training for beginners as well as for riders more advanced in their skills. Such activitiescould contribute to higher popularity of equestrian vaulting as a sport discipline, upskill riders andcoaches performance and improve the general state of physical condition of society.