EN
Nest characteristics can significantly affect specific behaviour of predators during nest depredation, such as relating to nest searching, manipulating and eating eggs. However, the effect of egg size and coloration on behaviour of avian predators rarely has been quantified. Since the European Black-billed Magpie Pica pica is regarded as an important nest predator in suburban areas, we studied the effect of different types of artificial ground nests — baited with chicken and quail eggs — on predation probability by magpie. In addition, to compare temporal changes in magpie predation, experimental clutches were installed at 39 active magpie nests in two breeding stages: incubation stage and stage of nestling feeding. In our experiment, magpies detected almost all artificial nests at both breeding stages. However in contrast to our prediction, nests were preferentially depredated at the first stage. This probably was due to the change of magpie foraging preference to invertebrates as a main food of nestlings. Furthermore, we found that predation rate did not differ between real and wax eggs, suggesting that magpies are not able to discriminate between them. Whereas quail eggs were carried away, chicken eggs were consumed in the nest where remnants of egg shell and egg content were left. Obviously, the possibility to immediately carry the egg away increases food attractiveness for magpies. Therefore, we conclude that chicken eggs are more suitable for identification of middle-sized avian predators than quail eggs.
PL
Charakterystyka gniazd ptaków może w istotny sposób wpływać na zachowanie drapieżników rabujących gniazda — na wyszukiwanie przez nie gniazd i sposób ich rabowania. Natomiast jak dotąd związek wielkości i kolorystyki jaj znajdujących się w gnieździe z drapieżnictwem jest słabo poznany. W pracy badano wpływ dwóch rodzajów sztucznych gniazd — z jajami kurzymi i przepiórczymi — na prawdopodobieństwo drapieżnictwa ze strony sroki. Sroka jest uznawana za ważnego drapieżnika gniazd ptasich, szczególnie na terenach podmiejskich. Sztuczne gniazda były umieszczone w parach: gniazdo z czterema jajami przepiórki oraz gniazdo z dwoma jajami kurzymi, w pobliżu 39 gniazd zajętych przez sroki w czasie dwóch okresów sezonu lęgowego tego drapieżnika — wysiadywania jaj i karmienia piskląt. Autorzy wykorzystali m.in. bezpośrednie obserwacje zachowań drapieżników w pobliżu sztucznych gniazd. Połowa jaj w sztucznych gniazdach była wypełniona woskiem i przymocowana na stałe do gniazda, celem ułatwienia późniejszej identyfikacji drapieżnika. W czasie eksperymentu sroki odnalazły prawie wszystkie sztuczne gniazda, choć szybciej odnajdywały gniazda z jajami przepiórczymi (Tab. 1). Gniazda penetrowane były zarówno w okresie kiedy sroki wysiadywały jaja, jak i gdy karmiły pisklęta, niemniej jednak — w przeciwieństwie do założeń autorów — sroki rabowały sztuczne gniazda częściej w pierwszym z tych okresów (Tab. 1). Wynikało to prawdopodobnie z faktu zmiany diety sroki w okresie karmienia młodych, polegającej na wzroście udziału bezkręgowców. Ponadto stwierdzono, że drapieżnictwo na jajach prawdziwych i jajach wypełnionych woskiem było podobne, co sugeruje, że ptaki nie potrafiły odróżniać tych dwóch typów jaj. Jaja przepiórcze były przez sroki wynoszone z gniazda i konsumowane z dala od niego, podczas gdy jaja kurze były częściej zjadane na miejscu (Tab. 1). Z tego względu wydaje się, że jaja kurze są lepsze do badań drapieżnictwa z wykorzystaniem sztucznych gniazd, ponieważ — ze względu na swoją wielkość — są konsumowane w gnieździe, co daje możliwość identyfikacji drapieżnika w oparciu o resztki jaj i ślady jego obecności.