PL
Do oznaczeń zdolności emulgującej zaadaptowano metodę Swifta, zmodyfikowaną przez Webba oraz Grabowską. Opracowano własny zestaw pomiarowy pozwalający na seryjne pomiary. Na przykładzie roztworu izolatu białka sojowego Promine F określono wpływ szybkości mieszania (1000-4000 obr./min), szybkości wypływu oleju (0,3-0,7 ml/sek) i stężenia białka (8-200 mg/10 ml roztworu) na precyzję pomiaru zdolności emulgującej. W wyniku tych badań przyjęto optymalne warunki pomiaru zdolności emulgującej preparatów białkowych : objętość fazy wodnej 10 ml, szybkość wypływu oleju 0,5 ml/sek, szybkość mieszania 2000 obr./min. Przebadano wpływ stężenia białka (8-250 mg/10 ml roztworu), pH (2-10) i stężenia NaCl (0,3; 0,6 i 1 M) na zdolność emulgującą czterech handlowych preparatów białka sojowego. Badano preparaty typu izolatów (Promine D, Promine F, Promine R) i koncentrat Promosoy 100. W badanym zakresie stężeń białka stwierdzono różną zdolność emulgującą badanych preparatów sojowych. Różnice te były szczególnie wyraźne w granicach stężeń od 8-150 mg/10 ml. Stwierdzono, że Promine D i Promine F wykazują najniższą zdolność emulgującą przy pH 2-4, Promine R przy pH 5, natomiast Promosoy 100 w badanym zakresie pH wykazuje ten sam poziom zdolności emulgującej. Istotny wpływ stężenia NaCl na zdolność emulgującą stwierdzono tylko w przypadku Promine R.