EN
In the East Pontine Mts (NE. Turkey) the occurrence of 27 species of Zonitidae sensu lato (incl. Gastrodontidae and Daudebardiidae) is confirmed. Four new species: Nastia viridula, Oxycbilus (Longiphallus) costatus, O. (Foreartiella) euxinus and O. (Betowskiella) sumelensis are described. For the monotypie genus Nastia gen. n. a new subfamily Nastiinae (in the Gastrodontidae) is established. The subgeneric name Pontoxychilus Riedel, 1970 is synonymized with Betowskiella Riedel, 1966. A zoogeographic analysis of the zonitid fauna of East Pontine Mts is given.
PL
W pracy omówiono 27 gatunków stwierdzonych w Górach Wschodniopontyjskich, z których 22 zebrał autor w 1985 r. podczas badań terenowych w wilajetach Samsun i Trabzon. Dla 15 gatunków podano opisy i rysunki ich narządów płciowych. Cztery gatunki opisano jako nowe dla nauki, w tym Nastia viridnla sp.n., dla którogo wyróżniono nowy rodzaj Nastia i nową podrodzinę Nastiinae (w obrębie Oastrodontidae). Podrodzina Nastiinae łączy w sobie cechy Oastrodontidae (obecność worka „strzałki miłosnej" związanego z prąciem) i progresywnej grupy Zonitidae — Oscychilinae (plan budowy raduli, płat karkowy płaszcza bez płatka dodatkowego, trójdzielna podeszwa nogi, muszla). Fauna Zonitidae (sensu lato) Gór Wschodniopontyjskich okazała się silnie zróżnicowana geograficznie, bogata jakościowo (zwłaszcza w ich wschodniej części), a także ilościowo, stanowi ona istotny składnik malakofauny lądowej tego obszaru. Odznacza się dużą liczbą gatunków endemicznych (około 40%) i elementów kaukaskich (około 30%). Nawiązuje wyraźnie do fauny Adżarii, jednak wpływy kaukaskie gwałtownie maleją na zachodnim krańcu gór (wila- jet Samsun), gdzie stwierdzono natomiast obecność gatunków uważanych za krymskie (Oxychilus Tcobelti, Carpathica boettgeri). Znaczną część obszaru Gór Wschodniopontyjskich, mniej więcej do niziny Çarşamba i doliny rzeki Yeşilirmak na zachodzie, wypada zaliczyć do Podokręgu Adżarsko-Wschodniopontyjskiego Okręgu Zachodniokaukaskiego (Biedel 1966). Z endemitów Gór Wschodniopontyjskich 8-10 gatunków (łącznie z dwoma znanymi dotąd tylko z Adżarii), a także podrodzaj Retowskiella i rodzaj Nastia, są ograniczone do wschodniej części tego Podokręgu, zaledwie dwa gatunki — do zachodniego krańca gór, a tylko jeden (Oxychilus secemendus) jest wspólny dla obu wyróżnionych części.
RU
В работе обсуждено 27 видов, констатированных в Восточно-Понтических горах; 22 из них собрал автор в 1985 году во время полевых исследований, проведенных в вилайетах Самсун и Трабзон. Для 15 видов приведены описания и рисунки полового аппарата. Четыре вида описаны как новые для науки, в том числе Nastia viridula sp. п., для которого был выделен также новый род Nastia и новое подсемейство Nastiinae (в пределах Gastrodontidae). Подсемейство Nastiinae объединяет в себе признаки Gastrodontidae (наличие сумки „любовной стрелы", связанной с пенисом) и прогрессивной группы Zonitidae — Oxychilinae (план строения радулы; затылочная лопасть мантии лишена добавочной доли; подошва ноги разделена на три части; строение раковины). Фауна Zonitidae (sensu lato) Восточно-Понтических гор оказалась значительно диференцированной географически, богатой качественно (особенно в восточной части гор) и количественно, составляя существенную часть сухопутной малакофауны этого района. Она отличается значительным количеством эндемических видов (около 40%) и кавказских элементов (около 30%). Наблюдается четкое ее сходство с фауной Аджарии, которое, однако, резко падает в западной оконечности гор (вилайет Самсун), где констатировано присутствие видов, считающихся крымскими (Oxychilus kobelti, Carpathica boettgeri). Значительную часть территории Восточно- Понтических гор, примерно до Чаршамбской низменности и долины реки Ешилирмак на западе, следовало бы причислить к Аджарско-Восточнопонтическому подокругу Западнокавказского округа (Riedel 1966). Среди эндемиков Восточно-Понтических гор распространение 8-10 видов (в том числе двух видов известных до настоящего времени только из Аджарии), а также подрода Retowskiella и рода Nastia ограничено только до восточной части Аджарско-Восточнопонтического подокруга, двух видов — до западной оконечности гор и только един вид (Oxychilus secernendus) является общим для обеих выделенных частей.