Pierwsze stwierdzenie wieszczka Pyrrhocorax graculus w Sudetach

• Autorzy: Lupicki D. , Kowalska E. , Makol J. , Popiolek M. , Zalesny G.

Warianty tytułu

EN

The first record of the Alpine Chough Pyrrhocorax graculus in the Sudety Mts.

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Dnia 15 kwietnia 2011 roku w Szklarskiej Porębie zaobserwowano jednego osobnika wieszczka Pyrrhocorax graculus. Obserwacja ta jest piątym stwierdzeniem wieszczka w Polsce i jedynym, jak dotąd, pochodzącym spoza polskiej części Tatr

EN

In April 2011, the Alpine Chough Pyrrhocorax graculus was observed in Szklarska Poręba (Sudety Mts, SW Poland). This was the fifth observation of the species in the territory of Poland and the first one outside the Tatra Mts.

Słowa kluczowe

PL

ptaki; wieszczek; Pyrrhocorax graculus; obserwacje ptakow; pierwsze stwierdzenie; Gory Izerskie; Karkonosze; Sudety

• Wydawca: -
• Czasopismo: Chrońmy Przyrodę Ojczystą
• Rocznik: 2013
• Tom: 69
• Numer: 5
• Opis fizyczny: s.437-438,fot.,bibliogr.

Twórcy

autor

Lupicki D.

• Muzeum Przyrodnicze, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, ul.Chełmońskiego 38 D, 51-630 Wrocław

autor

Kowalska E.

• Zakład Systematyki i Ekologii Bezkręgowców, Instytut Biologii, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, ul.Kożuchowska 5 B, 51-631 Wrocław

autor

Makol J.

• Zakład Systematyki i Ekologii Bezkręgowców, Instytut Biologii, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, ul.Kożuchowska 5 B, 51-631 Wrocław

autor

Popiolek M.

• Zakład Systematyki i Ekologii Bezkręgowców, Instytut Biologii, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, ul.Kożuchowska 5 B, 51-631 Wrocław

autor

Zalesny G.

• Zakład Systematyki i Ekologii Bezkręgowców, Instytut Biologii, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, ul.Kożuchowska 5 B, 51-631 Wrocław

Bibliografia

• Benčaťová B. 2001. Cievnaté rastliny Pienin. Arbora Publishers, Zvolen: 177.
• Dąbrowska L. 1974. Achillea setacea W. et K., nowy gatunek dla flory północno-zachodnich Karpat polskich. Fragm. Flor. Geobot. 20 (1): 25-34.
• Dostál J. 1989. Nová květena ČSSR. T. 1. Československá akademie věd, Praha.
• Dyrektywa 1992. Dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 roku w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory. Dz. Urz. WE L 206/7.
• Kornaś J. 1958. Reliktowa kolonia roślin wysokogórskich w Małych Pieninach. Ochr. Przyr. 25: 238-247.
• Korzeniak U. 2001. Erysimum pieninicum (Zapał.) Pawi. Pszonak pieniński. W: Kaźmierczakowa R., Zarzycki K. (red.). Polska czerwona księga roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Inst. Bot. im. W. Szafera PAN, Inst. Ochr. Przyr. PAN, Kraków: 154-156.
• Korzeniak U. 2004. Erysimum pieninicum (Zapał.) Pawł. Pszonak pieniński. W: Sudnik-Wójcikowska B., Werblan-Jakubiec H. (red.). Gatunki roślin. Poradniki ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000 - poradnik metodyczny. Tom 9. Ministerstwo Środowiska, Warszawa: 122-124.
• Korzeniak U. 2008. Pszonak pieniński. Erysimum pieninicum (Zapał.) Pawł. W: Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H. (red.). Czerwona księga Karpat polskich. Rośliny naczyniowe. Inst. Bot. im. W. Szafera PAN, Kraków: 150-151.
• Latowski K. 1975. Badania nad morfologią i anatomią owoców i nasion środkowoeuropejskich gatunków rodzaju Erysimum L. Monogr. Bot. 49: 5-78.
• Latowski K. 1985. Erysimum L. Pszonak. W: Jasiewicz A. (red.). Flora Polski. Rośliny naczyniowe. Tom 4. Inst. Bot. PAN-PWN, Kraków-Warszawa: 149-159.
• Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając M. 2002. Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Inst. Bot. im. W. Szafera PAN, Kraków.
• Ochyra R., Stebel A. 2008. Mosses of the Małe Pieniny Range. W: Stebel A., Ochyra R. (red.). Bryo- phytes of the Polish Carpathians. Sorus, Poznań: 75-141.
• Pawłowski B. 1946. De Erysimis carpaticis, Erysimo hieraciifolio L. affinibus. [Pszonaki karpackie, spokrewnione z pszonakiem jastrzębcolistnym.] Acta Soc. Bot. Pol. 17 (1): 95-128.
• Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z. 2003. Atlas roślin chronionych. Flora Polski. Multico Oficyna Wyd., Warszawa.
• Rozporządzenie 2001. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 11 września 2001 roku w sprawie określenia listy gatunków roślin rodzimych dziko występujących objętych ochroną gatunkową ścisłą i częściową oraz zakazów właściwych dla tych gatunków i odstępstw od tych zakazów. Dz. U. Nr 106, poz. 1176.
• Rucińska A., Puchalski J„ Wróbel I. 2010. Wykorzystanie technik molekularnych do oceny różnorodności genetycznej pszonaka pienińskiego Erysimum pieninicum (Zapał.) Pawł. na terenie Pienińskiego Parku Narodowego. W: Karwowski K. (red.). Przewodnik słowacko-polskiej sesji posterowej „Badania naukowe w Pieninach 2010”. Konferencja „Pieniny-Zapora-Zmiany”. Pieniński Park Narodowy, Krościenko nad Dunajcem.
• Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. 1988. Rośliny polskie. Opisy i klucze do oznaczania wszystkich gatunków roślin naczyniowych rosnących w Polsce bądź dziko, bądź też zdziczałych lub częściej hodowanych, wyd. 6. Część 1. PWN, Warszawa.
• Vončina G., Wróbel I. 2004. Materiały do występowania pszonaka pienińskiego Erysimum pieninicum (Zapał.) Pawł. w Pieninach. Chrońmy Przyr. Ojcz. 60 (6): 30-41.
• Wróbel I. 2010. 2114* Pszonak pieniński Erysimum pieninicum (Zapał.) Pawł. W: Perzanowska J. (red.). Monitoring gatunków roślin. Przewodnik metodyczny. Część pierwsza. Biblioteka Monitoringu Środowiska, Warszawa: 132-143.
• Zarzycki K. 1976. Male populacje pienińskich roślin reliktowych i endemicznych, ich zagrożenie i problemy ochrony. Ochr. Przyr. 41: 7-75.
• Zarzycki K. 1981. Rośliny naczyniowe Pienin. Rozmieszczenie i warunki występowania. Inst. Bot. PAN, Kraków-Warszawa.
• Zarzycki K., Szeląg Z. 2006. Czerwona lista roślin naczyniowych w Polsce W: Mirek Z., Zarzycki K., Wojewoda W, Szeląg Z. (red.). Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Inst. Bot. im. W. Szafera PAN, Kraków: 9-20