EN
Continuing the researches on chronic trichinellosis an attempt was undertaken to detect the disease in the group of persons (236) receiving the balneologic treatment because of chronic disorders of the motoric system. Using the intradermal test with Trichinella antigen a positive result was obtained in 18 persons who were then subjected to more detailed clinical and laboratory examinations. The specificity of the intradermal test could be confirmed, the negative result being achieved even in the group of 18 other patients with allergic, inflammatory diseases of the skin. The subjective and objective examinations did not allow a clear-cut confirmation of chronic trichinellosis, although their results were in some details consistent with our earlier findings in patients with doubtless history of trichinellosis. In this group there was a higher frequency of abnormalities in the circulatory system, detected by ECG, as compared with other patients with negative reactions to Trichinella antigen. Specific serologic examinations were not of great help in confirming the presence of trichinellosis, this being probably accounted for by the loss or antibodies. It is however, noteworthy that in the group of examinated persons there was one case in which trichinellosis was present 22 years ago and the other where the history of acute form of the disease was highly probable. In the light of the present studies, chronic trichinellosis should be envisaged when dealing with chronic diseases of the motoric system, i. e. in clinical rheumatology. The role of balneologic treatment in cases ot this kind is discussed.
PL
Kontynuując badania nad włośnicą przewlekłą podajemy próbę poszukiwań tej choroby w grupie 236 osób odbywających leczenie balneologiczne z powodu przewlekłych schorzeń układu ruchu. Przy pomocy próby śródskórnej z antygenem Trichinella uzyskano wynik dodatni u 18 osób, które poddano następnie dalszym dokładniejszym badaniom kliniczno-laboratoryjnym. Potwierdzono przy okazji swoistość odczynu śródskórnego, który wypadł ujemnie nawet w grupie innych 18 chorych, z alergicznymi, zapalnymi zmianami skóry. Badania podmiotowe i przedmiotowe nie pozwoliły na wyraźne potwierdzenie włośnicy przewlekłej, choć ich wyniki były w wielu szczegółach zgodne z wcześniejszymi naszymi badaniami wykonanymi u osób z niewątpliwą włośnicą. Zwróciły też na siebie uwagę znacznie częstsze w tej grupie zaburzenia w układzie krążenia, wykrywane w ekg, aniżeli wśród innych chorych, nie reagujących z antygenem Trichinella. Podobnie i swoiste badania serologiczne nie przyczyniły się w większym stopniu do potwierdzenia włośnicy, co daje się tłumaczyć szybkim zanikiem przeciwciał. Znamienne jednak jest, że w grupie badanych spotkano osobę, która – jak się potem okazało - przebyła niewątpliwie włośnkę przed 22 laty, i drugą osobę, u której przebycie włośnicy ostrej było bardzo prawdopodobne. W oparciu o wyniki i przeprowadzoną dyskusję uważamy, że włośnica przewlekła powinna być uwzględniana w przewlekłych schorzeniach układu ruchu, a więc w reumatologii klinicznej. Zastanawiamy się również nad celowością terapii balneologicznej w tego rodzaju przypadkach.