EN
Studies were conducted in 2007–2009 in the Western Podlasie region to examine the seed production potential of Consolida regalis under different habitat conditions. Consolida regalis populations from 15 sites representing the habitat amplitude of this species were examined. Thirty morphologically different plants were sampled from each habitat and soil samples were taken to determine soil contents of available phosphorus (P), potassium (K) and magnesium (Mg) as well as pH. The results were statistically analysed. The seed production potential of the species studied was most strongly correlated with soil contents of magnesium (Mg), potassium (K), phosphorus (P) and soil pH. By contrast, the kind of crop plant and its cover were insignificant. Of the plant characteristics, plant height and traits associated with inflorescence structure had a significant influence on seed production potential. The populations with the greatest seed production potential produced an average of 1287 and 965 seeds per plant. These populations were associated with the most fertile sites (good wheat soil complex) where the differences in seed production potential resulted from the nutrient contents and soil pH. By contrast, the least seeds were produced by plants growing on poor and acidic light soils. The average seed number per plant ranged from 42 to 83. Low concentrations of the nutrients examined were determined, with the soil content of magnesium being very low.
PL
Doświadczenie przeprowadzono w latach 2008–2010 w Stacji Doświadczalnej Wydziału Nauk Rolniczych, Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Schemat badań obejmował dwa czynniki: I. Metoda uprawy – siew czysty i uprawa pasowa, polegająca na uprawie w sąsiadujących ze sobą pasach o szerokości 3,3 m trzech roślin: kukurydzy pastewnej, łubinu wąskolistnego i owsa siewnego; II. Metoda regulacji zachwaszczenia – mechaniczna i chemiczna Przedmiotem badań było zachwaszczenie kukurydzy pastewnej odmiany ‘Celio‘, łubinu wąskolistnego odmiany „Sonet” i owsa siewnego odmiany ‘Kasztan’. Zachwaszczenie roślin określano dwa tygodnie przed zbiorem, metodą botaniczno-wagową, określając skład florystyczny i liczebność poszczególnych gatunków chwastów oraz ich powietrznie suchą masę. Największą różnorodność chwastów stwierdzono z zasiewach łubinu wąskolistnego, najmniejszą zaś w kukurydzy pastewnej. Gatunkami dominującymi w zachwaszczeniu kukurydzy, łubinu wąskolistnego i owsa siewnego były Echinochloa crus-galli, Chenopodium album oraz Galinsoga parviflora stanowiące od 34,1% do 99% ogólnej liczby chwastów. Uprawa pasowa wyraźnie zmniejszała liczbę chwastów na jednostce powierzchni w zasiewach łubinu wąskolistnego i owsa siewnego oraz wytworzoną przez nie sucha masę części nadziemnych we wszystkich uprawianych gatunkach. Chemiczna metoda regulacji zachwaszczenia zmniejszała istotnie zarówno liczbę jak i masę chwastów w porównaniu z metodą mechaniczną.