EN
Holothurian sclerites, extracted from Triassic deposits of the Choč nappe, the Western Tatra Mts., are assigned to nineteen species. The taxonomic position of 16 of the specimens described is uncertain. Three new species are proposed.
PL
Opracowane skleryty Holothuroidea pochodzą z kompleksu wapieni z rogowcami oraz wapieni płytowych zachodniej części płaszczowiny choczańskiej (Fig. 1), należących do facji wapieni z „Gr. Reifling” obejmującej anizyk górny i częściowo ladyn (Guzik, 1958, 1959; Kotański, 1961, 1965). Opisano 19 gatunków, należących do 10 rodzajów, w tym 3 nowe gatunki i 16 okazów, których przynależność gatunkowa i rodzajowa jest wątpliwa, a ponadto 2 formy o niepewnej pozycji systematycznej na szczeblu rodziny. Najliczniej reprezentowana jest rodzina Priscopedatidae, do której należą dwa z trzech nowych gatunków i Theelidae. Skleryty występują sporadycznie, co nie pozwala na szczegółowszą charakterystykę stratygraficzną zespołu skalnego, który je zawiera. Materiał cechuje niezmiernie mała ilość osobników przy stosunkowo znacznej liczbie gatunków. Opierając się na tabeli przedstawionej na Fig. 2, można stwierdzić, że większość opisanych sklerytów była dotychczas znana z górnego anizyku, co zdaje się potwierdzać ten właśnie wiek badanej serii skalnej. Wapienie z „Gr. Reiflingu” w Alpach oraz podobne wapienie płaszczowiny choczańskiej poza granicami Polski są określane jako głęboko-nerytyczne lub płytkobatialne (Andrusov, 1959), co pozwala wskazać na dość znaczne głębokości, na których nagromadziły się izolowane skleryty.
RU
Изученные склериты голотурий добыты из комплекса известняков с кремнями и плитняковых известняков западной части Хочанского надвига (фиг. 1), относящихся к фации известняков, которая охватывает верхнеанизийский и частично ладинский ярусы (Гузик, 1958, 1959; Котаньски, 1961, 1965). Описано 19 видов, принадлежащих к 10 родам, в том числе 16 склеритов, видовая и родовая принадлежность которых достоверно не определена, а также две формы, систематическую позицию которых трудно определить. Наиболее обильно представлены склериты семейства Priscopedatidae, к которым относятся два из трех новых видов. Склериты распространены изолированно, что не позволяет составить детальную стратиграфическую характеристику вмещающих их пород. Изученный материал характеризуется небольшим количеством особей при сравнительно богатом количестве видов. Согласно данным, приведенным в таблице 2, можно заключить, что большинство исследованных склеритов было известно до сих пор из верхнеанизийского подъяруса. Отсюда следует, что и изученные породы характеризуются верхнеанизийским возрастом. Известняки эквивалентной фации в Альпах, а также в Хочанском надвиге за пределами Польши считаются глубоконеритовыми и мелкобатиальными породами (Андрусов, 1959), что свидетельствует о значительной глубине, на которой накопились изолированные склериты.