EN
The paper presents the results of a 3-year-long (2008–2010) study on the dynamics of weedinfestation of spring barley sown after different previous crops (potato, spring wheat and springbarley, in 1- and 2-year sequences of the same crop) in four-field crop rotation systems with 25, 50 and75% shares of spring barley. Weed infestation was evaluated at the barley tillering stage and beforeharvesting, with a focus on the number and species composition of weeds, as well as weed dry matterduring harvest. The results were used for the calculation of the Shannon-Wiener diversity index and evenness index, Simpson’s dominance index and Sørensen similarity index. Previous crops and share of spring barley in crop rotation significantly differentiated the infestation of spring barley with weeds at the tillering stage. The lowest weed infestation was found on the site of spring barley grown after potato in crop rotations with a 25 and 50% share of spring barley. Growing spring barley after spring wheat and in monoculture, and a 75% share of spring barley in crop rotation promoted theemergence of weeds. At the end of vegetation the number of annual and biennial weeds decreased by45.3–79%, and the number of perennial weeds increased almost 3-fold with respect to their numbersin spring. The highest weed infestation was found in a four-field crop rotation with a 25% share of barley and on fields where spring barley was sown without an intercrop, and after spring wheat incrop rotations with a 75% share of spring barley. The highest biomass of weeds was produced infour-field with a 50% share of barley, where barley was grown after it self. Crop rotation had no effecton the species richness of weed communities. Lower diversity and evenness, and higher dominance of weed populations were found in communities on fields where barley followed potato in crop rotation with a 25% share of barley, and where barley was grown for two seasons without an intercrop ina crop rotation with a 75% share of barley
PL
W pracy przedstawiono 3-letnie (2008–2010) wyniki badań nad dynamiką zachwaszczenia jęczmienia jarego wysiewanego po różnych przedplonach (ziemniaku, pszenicy jarej oraz jęczmieniu jarym, w 1 i 2-krotnym następstwie po sobie) w czteropolowych płodozmianach z 25, 50 i 75% jego udziałem. Ocenę zachwaszczenia przeprowadzono w fazie krzewienia jęczmienia i przed jego zbiorem.Uwzględniała ona liczebność i skład gatunkowy chwastów, a podczas zbioru również ich suchą masę.Wyniki te posłużyły do obliczeń wskaźników różnorodności i równomierności gatunkowej Shannona-Wienera, dominacji Simpsona i współczynnika podobieństwa Sørensena. Przedplony i udział jęczmienia jarego w płodozmianie istotnie różnicowały jego zachwaszczenie w fazie krzewienia. Najmniejsze zachwaszczenie stwierdzono w stanowisku jęczmienia jarego po ziemniaku w płodozmianach z 25 i 50% jego udziałem. Uprawa po pszenicy jarej i po sobie oraz 75% udział jęczmienia w płodozmianie sprzyjały wschodom chwastów. Pod koniec wegetacji, w stosunku do stanu wiosennego, liczebność chwastów krótkotrwałych zmniejszyła się o 45,3–79%, a wieloletnich prawie3-krotnie wzrosła. Najwięcej chwastów stwierdzono w czteropolówce z 25% udziałem jęczmienia oraz na polach po jęczmieniu jarym i pszenicy jarej w płodozmianach z 75% jego udziałem. Najobfitszą biomasę chwasty wykształciły w czteropolówce z 50% udziałem jęczmienia, w stanowisku jęczmienia po sobie. Nie stwierdzono wpływu płodozmianów na bogactwo gatunkowe zbiorowisk chwastów. Mniejszą różnorodność i wyrównanie, a zarazem większą dominację populacji odnotowano w zbiorowiskach pola po ziemniaku w płodozmianie z 25% udziałem jęczmienia oraz po jęczmieniu uprawianym dwa razy po sobie w płodozmianie z 75% jego udziałem