Pochodzenie jako czynnik warunkujący zmienność ekotypów życicy trwałej (Lolium perenne L.)

• Autorzy: Schmidt J.

Warianty tytułu

EN

The origin of ecotypes as a major factor of variation of perennial ryegrass (Lolium perenne L.)

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Do tworzenia nowych odmian życicy trwałej potrzebny jest szeroki materiał wyjściowy, którego jednym ze źródeł mogą być ekotypy pochodzące z szerokiego zakresu stref klimatycznych. Celem opracowania było porównanie cech morfologicznych, fenologicznych i użytkowych europejskiej kolekcji bazowej ekotypów życicy trwałej w zależności od stref klimatycznych ich pochodzenia w warunkach klimatu Polski. Badano 156 obiektów, w tym 4 odmiany wzorcowe. Ekotypy pochodziły z poniższych stref klimatycznych Europy: podzwrotnikowa morska (wilgotna), podzwrotnikowa pośrednia, podzwrotnikowa kontynentalna, umiarkowana ciepła wybitnie morska, umiarkowana ciepła morska, umiarkowana ciepła przejściowa, umiarkowana ciepła pośrednia. W trzech kolejnych latach badano następujące cechy: procent kłoszących się roślin w roku siewu, uszkodzenia zimowe (dwa lata), początek kłoszenia roślin, szerokość liścia, pokrój roślin, porażenie rdzami, zdolność wykształcania kwiatostanów i plon zielonej masy. W wyniku analizy skupień wyodrębniono trzy główne grupy stref klimatycznych pochodzenia badanych ekotypów (1 - strefy klimatów podzwrotnikowych, 2 - strefy umiarkowane klimatów morskich i 3 grupa stref klimatów umiarkowanych przejściowych). Obiekty z pierwszej grupy charakteryzowały się silnymi uszkodzeniami zimowymi, najniższym zdolnością plonotwórczą, największą zdolnością wykształcania kwiatostanów w drugim i trzecim pokosie. Ekotypy z grupy klimatów morskich plonowały najlepiej w pokosie jesiennym oraz posiadały najmniejszą zdolność wykształcania kwiatostanów w pokosach letnich i jesiennych. Obiekty z trzeciej grupy najlepiej plonowały, posiadały najszersze liście, oraz charakteryzowały się najmniejszymi uszkodzeniami zimowymi.

EN

The creation of new perennial ryegrass cultuvars is impossible without instant access to wide range of natural variation i.e. to the ecotypes originating from different climatic regions. The main goal of the described experiment was to compare the number of morphological, phenological and useful traits of the European core collection of perennial ryegrass ecotypes in climatic conditions of Poland. Total number of 156 objects (incl. 4 standard varieties) originated from the following different climatic regions of Europe: Mediterranean maritime (humid), Mediterranean temperate, Mediterranean continental, temperate & warm typical maritime, temperate & warm maritime, temperate & warm transitional, temperate & warm moderate. During three subsequent years the following traits were examined: percentage of plants heading in sowing year, winter damages (two years), beginning of heading, leaf width, plant habit (angle of growth), rust infestation, ability to produce inflorescences, yield of green matter. As the effect of cluster analysis three main groups of climatic zones of ecotypes origin were selected (1 - Mediterranean climate zone, 2 - temperate maritime climate zone and 3 - temperate transitional climate zone). Ecotypes and cultivars from the first group exposed heavy winter damages, the lower yields and the highest ability to produce inflorescence at second & third cut. Ecotypes from the second group yielded better during autumn cut and exposed the lower ability to produce inflorescence at summer and autumn cuts. Ecotypes and varieties from the third group yielded higher than others, had the widest leaves and showed lower winter damages.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
• Rocznik: 2004
• Tom: 497
• Numer: 2
• Opis fizyczny: s.569-579,wykr.,rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Schmidt J.

• Ogród Botaniczny, Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Oddział w Bydgoszczy, ul.Jeździecka 5, 85-687 Bydgoszcz

Bibliografia

• Amin M.D.R., Thomas H. 1996. Growth and water relations of diverse populations of Lolium perenne exposed to drought in field, glasshouse and controlled environment. J.Agric. Sci. Camb. 126: 15-23.
• Balfourier F., Charmet G. 1991. Relationships between agronomic characters and ecogeographical factors in a collection of French perennial ryegrass populations. Agronomie 11: 645-657.
• Balfourier F., Imbert C., Charmet G. 2001. Use of restriction fragment analysis of chloroplast DNA to infer colonisation routes of Lolium species in Europe. EUCARPIA, Section Genetic Resources, Abstracts, „Broad Variation and Precise Characterization-Limitation for the Future”, May 16-20, Poland, Poznań: 55.
• Blumenthal M.J, Prakash K., Leonforte A., Cunningham P.J. 1996. Characterisation of the kangaroo valley ecotype of perennial ryegrass (Lolium perenne). Australian J. of Agricultural Research 47(7): 1131-1142.
• Breese E.L. 1989. Regeneration and Multiplication of germplasm resources in seed genbank: the scientific background. IBPGR, Rome: 69.
• Casler M.D. 1995. Patterns of Variation in a Collection of Perennial Ryegrass Accessions. Crop Sci. 35: 1169-1177.
• Charmet G., Balfourier F. 1991. Further evaluation of exotic germplasm of perennial ryegrass for use in French plant breeding programmes. Euphytica 57: 67-76.
• Charmet G., Balfourier F., Bion A. 1990. Agronomic evaluation of a collection of French perennial ryegrass populations: multivariate classification using genotype x environment interactions. Agronomie 10: 807-823.
• Charmet G., Balfourier F., Ravel C., Denis J.B. 1993. Genotype x environment interactions in core collection of French perennial ryegrass populations. Theor Appl Genet. 86: 731-736.
• Charmet G., Debote B. 1995. Breeding value of base populations derived from ‘contiguous’ clusters in perennial ryegrass. Plant Breeding 114: 235-238.
• Gass T., Sackville Hamilton N.R., Kolshus K., Frison E. (Eds) 1995. Report of a Working Group on Forages Fifth meeting. Hissar, Bulgaria. ECPGR-IBPGR, Rome, Italy: 140.
• Góral S., Góral M. 1981. Trawy w uprawie polowej. PWRL Warszawa: 128 ss.
• Jurek M. 1987. Naturalne czynniki siedliska ograniczające trwałość Lolium perenne L. Biul. IHAR 162: 113-122.
• Lawrence T., Cooper J.P., Breese E.L. 1973. Cold tolerance and winter hardiness in Lolium perenne. II. Influence of light and temperature during growth and hardening. J. Agric. Sci. Camb. 80: 341-348.
• Loos B.P. 1994. Morphological variation in Dutch perennial ryegrass (Lolium perenne L.) populations, in relation to environmental factors. Euphytica 74: 97-107.
• Lorenzetti F., Tyler B.F., Cooper J.R, Breese E.L. 1971. Cold tolerance and winter hardiness in Lolium perenne 1. Development of screening techniques for cold tolerance and survey of geographical variation. J. Agric. Sci. Camb. 76: 199-209.
• Marum P., Sackville-Hamilton N.R., Thomas I.D., Ostrem L., Ševeikova M., Balfourier F., Boller B., Chapurin V.F., Connolly V., Dologa G., Fritsen H., Hintum T., Horvath L., Schmidt J., Negri V., Oliveira J.A., Reheul D., Shamov D., Vaitsis T., Gass T. 1998. The European ryegrass core collection: Some preliminary results, in: Breeding for a multifunctional agriculture. Procc. of the 21 st Meeting of the Fodder Crops and Amenity Grasses Section of EUCARPIA. Switzerland, 9-12IX 1997, Zurich: 145-148.
• Meyer W.A., Funk C.R. 1989. Progress and Benefits to Humanity from Breeding Cool- Season Grasses for Turf. Crop Science Society of America. CSSA Special Publications 15: 31-47.
• Mitchley J., Buckley G.R Helliwell D.R. 1996. Vegetation establishment on chalk marl spoil: The role of nurse grass species and fertiliser application. J. Vegetation Science 7(4): 543-548.
• Ostrowska A., Kaszuba J. 1990. Wpływ różnych stanowisk na przezimowanie i plonowanie życicy trwałej (Lolium perene L.) Biul. IHAR 176: 15-23.
• Piotrowicz K. 2000. Strefy klimatyczne. W Przeglądowym Atlasie Świata; Europa Cz. I. Fogra, Oficyna Wyd. Kraków: 72-78.
• Prończuk M., Prończuk S. 1987. Przydatność „metody chłodniowej” w ocenie odporności życicy trwałej na Fusarium nivale (Fr.) Ces. Biul. IHAR 155: 187-191.
• Ravel C., Charmet G., Balfourier F. 1992. A database for a more efficient perennial rygrass breeding programe. Euphytica 61: 145-151.
• Rutkowska B. Janicka M. 1997. Udział runi, zagęszczenie pędów i plonowanie odmian gatunków traw. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 451: 255-262.
• Sackville-Hamilton N.R., Thomas I.D., Marum P., Ostrem L., Ševeikova M., Balfourier F., Boller B., Chapurin V.F., Connolly V., Dologa G., Fritsen H., Hintum T., Horvath L., Majtkowski W., Negri V., Oliveira J.A., Reheul D., Shamov D., Vaitsis T., Gass T. 1997. The European Ryegrass Core Collection: A tool to improve the use of genetic resources. Proce, of the XVIII Int. Grassland Congress, 8-19 VII, Winipeg, Manitoba, Saskatoon, Saskatchewan, Canada, Vol. 1: 7-8.
• Schmidt J. Kaszuba J. 1997. Uszkodzenia zimowe a planowanie europejskich ekotypów życicy trwałej Lolium perenne L. Zesz. Probl. Post. Nauk Rol. 451: 287-292.
• Solberg E.T., Rognli O.A., Oestrem L. 1994. Potential for improving adaptation of Lolium perenne L. to continental climates in Norway. Euphytica 77: 251-255.
• Sugita S. 1991. Breeding of New Cultivars of Perennial Ryegrass in Japan. Japan Agricultural Research Quarterly 25: 195-201.
• Tyler B.F., Chorlton K.H. 1976. Ecotypic differentiation in Lolium perenne populations, in: Report, Welsh Plant Breeding Station 1975. Aberystwyth: 14-15.
• Tyler B.F., Chorlton K.H., Thomas I.D. 1984. Characterisation of collected Lolium perenne populations, in: Report, Welsh Plant Breeding Station 1984. Aberystwyth: 29-32.
• Tyler B.F., Hayes J.D., Davies W.E. (Eds) 1985. Descriptor List for Forage Grasses. IBPGR, Rome: 30.
• Wilkins P.W. 1991. Breeding perennial ryegrass for agriculture. Euphytica 52: 201-214.