Operant conditioning of dogs (Canis familiaris) for identification of humans using scent lineup

• Autorzy: Jezierski T. , Gorecka-Bruzda A. , Walczak M. , Swiergiel A.H. , Chruszczewski M.H. , Pearson B.L.

Warianty tytułu

PL

Warunkowanie instrumentalne psów (Canis familiaris) do identyfikacji osób w szeregu zapachowym

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Training of dogs to distinguish individual human scent has no well-established scientific basis. The aim of the study was to evaluate the progress made over three consecutive training phases and to compare the training results with those of the working phase. Six naive German Shepherd dogs (4 males and 2 females) were trained to match one target human scent, placed randomly in a lineup of five other human scents, with that sniffed directly before the trial. The dogs required on average 15.3, 23.0 and 0.3 trials with commands to spontaneously indicate the target scent in training phase I (food odour amidst blank samples), in phase II (human scent amidst blanks) and in phase III (individual human scent amidst other humans’ scents), respectively. The differences among dogs in their trainability, as expressed by the number of trials with commands were significant in phases I and II. The mean percentage of false alarms (FA) and misses (MI) increased significantly in consecutive training phases. The dogs differed significantly in percentage of FA and MI in phases II and III. Non-significant rank correlation coefficients between FAs in consecutive training phases as well as between MIs indicate that it is difficult to predict future performance of a dog based upon its performance in the earlier training phases. All dogs easily learned to perform operant conditioning responses in the scent lineup, but displayed no significant improvement of the detection accuracy within particular training phases and during the working phase.

PL

Szkolenie psów specjalnych przeznaczonych do identyfikowania osób na podstawie śladów zapachowych jest dotychczas w małym stopniu oparte na metodach naukowych. Celem pracy była ocena postępu dokonującego się w trzech kolejnych fazach szkolenia takich psów i porównanie go z efektami ich późniejszej pracy przy identyfikacji osób do celów kryminalistycznych. Sześć owczarków niemieckich (cztery psy i dwie suki) szkolono w kierunku wskazywania próbki zapachu człowieka umieszczonej w szeregu zapachowym wśród czterech próbek zapachu innych osób, odpowiadającej zapachowi powąchanemu przez psa bezpośrednio przed testem. Nauczenie samodzielnego i poprawnego wskazywania właściwej próbki w szeregu zapachowym wymagało przeprowadzenia średnio 15,3, 23.0,i 0.3 prób, w których wydawano psom komendy, w trakcie odpowiednio: I fazy szkolenia (wskazywanie zapachu pokarmu wśród próbek bezzapachowych), II fazy szkolenia (wskazywanie indywidualnego zapachu człowieka wśród próbek bezzapachowych) oraz III fazy szkolenia (wskazywanie indywidualnego zapachu człowieka wśród próbek zapachu innych osób). Różnice między psami w pojętności wyrażającej się liczbą prób, w których konieczna była komenda, były istotne w fazie I i II. Średni odsetek wskazań fałszywie pozytywnych i takiż odsetek braku wskazań rosły w kolejnych fazach szkolenia. Psy istotnie różniły się między sobą odsetkiem wskazań fałszywie pozytywnych i odsetkiem braku wskazań w fazie II i III. Stwierdzono nieistotne współczynniki korelacji rangowej między odsetkiem wskazań fałszywie pozytywnych w kolejnych fazach szkolenia oraz odsetkiem braku wskazań, co świadczy o trudności w prognozowaniu osiągnięć psa w późniejszej pracy, na podstawie jego wyników we wcześniejszych fazach szkolenia. Wszystkie badane psy pomyślnie przeszły proces szkolenia oparty na warunkowaniu instrumentalnym z użyciem szeregu zapachowego, jednak nie stwierdzono istotnego postępu w prawidłowości identyfikowania w kolejnych próbach w ramach poszczególnych faz szkolenia oraz w trakcie dalszej pracy psów.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Animal Science Papers and Reports
• Rocznik: 2010
• Tom: 28
• Numer: 1
• Opis fizyczny: p.81-93,fig.,ref.

Twórcy

autor

Jezierski T.

• Department of Animal Behaviour, Institute of Genetics and Animal Breeding, Polish Academy of Sciences, Jastrzebiec, 05-552 Wolka Kosowska, Poland

autor

Gorecka-Bruzda A.

• Department of Animal Behaviour, Institute of Genetics and Animal Breeding, Polish Academy of Sciences, Jastrzebiec, 05-552 Wolka Kosowska, Poland

autor

Walczak M.

• Department of Animal Behaviour, Institute of Genetics and Animal Breeding, Polish Academy of Sciences, Jastrzebiec, 05-552 Wolka Kosowska, Poland

autor

Swiergiel A.H.

• Department of Animal Behaviour, Institute of Genetics and Animal Breeding, Polish Academy of Sciences, Jastrzebiec, 05-552 Wolka Kosowska, Poland

autor

Chruszczewski M.H.

• Department of Psychology, University of Warsaw, Stawki 5/7, 00-183 Warsaw, Poland

autor

Pearson B.L.

• Department of Psychology, University of Hawai at Manoa, 2430 Campus Road, Honolulu, HI 96822-2294 USA

Bibliografia

• BRISBIN I.L., Jr., AUSTAD S.N., 1991 − Testing the individual odour theory of canine detection.Animal Behavior 42, 63-69.
• GAZIT I., GOLDBLATT A., TERKEL J., 2005 − The role of context specificity in learning: the effects of training context on explosive detection in dogs. Animal Cognition 8, 143-150.
• HEPPER P.G., 1988 - The discrimination of human odour by the dog. Perception 17, 459-554.
• JEZIERSKI T., WALCZAK M., GÓRECKA A., 2008 − Information seeking behaviour of sniffer dogs during match-to-sample training in the scent lineup. Polish Psychological Bulletin 39(2), 71-78.
• KALMUS H., 1955 − The discrimination by the nose of the dog of individual human odours and in particular of the odours of twins. British Journal of Animal Behaviour 5, 23-31.
• LIT L., CRAWFORD C.A., 2006 − Effects of training paradigms on search dog performance.Applied Animal Behaviour Science 98, 277-292.
• MEYER I., LADEWIG J., 2008 − The relationship between number of training sessions per week and learning in dogs. Applied Animal Behaviour Science 111, 311-320.
• MIKLOSI A., POLGARDI R., TOPAL J., CSANYI V., 2000 − Intentional behaviour in dog-human communication: an experimental analysis of “showing” behaviour in the dog. Animal Cognition 3,159-166.
• SETTLE R.H., SOMMERVILLE B., MCCORMICK J., BROOM D.M., 1994 − Human scent matching using specially trained dogs. Animal Behaviour 48, 1443-1448.
• SCHOON G.A.A., 1996 − Scent identification lineups by dogs (Canis familiaris); experimental design and forensic application. Applied Animal Behaviour Science 4, 257-267.
• SCHOON G.A.A., 1997 − Scent identification by dogs (Canis familiaris): A new experimental design. Behaviour 134, 531-550.
• SCHOON G.A.A., 1998 − A first assessment of the reliability of an improved scent identification line-up. Journal of Forensic Science 43(1), 70-75.
• SCHOON G.A.A., de BRUIN J.C., 1994 − The ability of dogs to recognize and cross-match human odours. Forensic Science International 69, 111-118.
• SMITH D.A., RALLS K., HURT A., ADAMS B., PARKER M., DAVENPORT B., SMITH M.C.,MALDONALDO J.E., 2003 − Detection and accuracy rates of dogs trained to find scats of San Joaquin kit foxes (vulpes macrotis mutica). Animal Conservation 6, 339-346
• SOMMERVILLE B.A., SETTLE R.H., DARLING F.M.C., BROOM D.M., 1993 − The use of trained dogs to discriminate human scent. Animal Behavior 46, 189-190
• WILLIAMS M., JOHNSTON J.M., 2002 − Training and maintaining the performance of dogs (Canis familiaris) on an increasing number of odor discriminations in a controlled setting. Applied Animal Behaviour Science 78, 55-65.