PL
W pracy podjęto próbę scharakteryzowania zawartości błonnika pokarmowego i jego właściwości funkcjonalnych w suchych nasionach roślin strączkowych (groch, fasola, soja), jak rownież po obróbce technologicznej, tj. moczeniu i gotowaniu. Suche nasiona charakteryzowały się stosunkowo dużą zawartością błonnika pokarmowego i zróżnicowanym składem frakcyjnym (wszędzie dominowała frakcja celulozowa). Zastosowane zabiegi technologiczne (moczenie i gotowanie) w sposób istotny wpłynęły na zawartość błonnika pokarmowego i jego frakcji. Spośród suchych nasion najwyższą wodochłonnością charakteryzowała się soja, najniższą zaś fasola. Generalnie gotowanie skuteczniej polepszało wodochłonność badanych nasion. Proces moczenia istotnie zwiększył zdolność do wiązania wody tylko w przypadku nasion grochu. Najwyższą pojemnością kationowymienną cechowały się suche nasiona soi, najniższą zaś fasoli. Żaden z zastosowanych zabiegów technologicznych nie wpływał korzystnie na zdolność do wymiany kationów sodu badanych nasion roślin strączkowych.
EN
An attempt was made to characterize dietary fibre and its functional properties in the dry legume (pea, bean, soybean) seeds and after their technological processing, such as soaking and boiling. It was found that dry legume seeds contain high level of total dietary fiber composed of the different fractions (the dominant fraction was cellulose). Soaking and boiling significantly affected the contents of dietary fiber and its fractions. Among dry seeds the soybean was characterized by highest water binding capacity, whereas the bean by the lowest. Soaking significantly increased water binding capacity by the pea seeds only. Generally, after boiling the legume seeds reached higher water binding capacity. Dry seeds of soybean showed the highest cation exchange capacity of sodium while the seeds of bean the lowest. Both applied technological processes worsened these functional properties.