Observations biologiques sur les tiques (Acari, Argasidae et Ixodidae) des iles Francaises d'Oceanie

• Autorzy: Rageau J.

Warianty tytułu

PL

Biologiczne obserwacje kleszczy (Acari, Argasidae i Ixodidae) wysp Oceanii Francuskiej

EN

Biological observations on the ticks (Acari, Argasidae and Ixodidae) of the Islands of French Oceania

RU

Biologicheskie nabljudenija kleshhejj (Acari, Argasidae i Ixodidae) na ostrovakh Francuzkojj Okeanii

• Języki publikacji: FR

Abstrakty

PL

Obecną faunę kleszczy Oceanii Francuskiej reprezentują 2 gatunki należące do Argasidae: Argas persicus Oken i Ornithodorus capensis Neuman oraz 7 gatunków należących do Ixodidae (rodzaje Rhipicephalus, Boophilus, Haemaphysalis i Amblyomma). Nie ma tam gatunków endemicznych, a przynajmniej dwa (Boophilus annulatus Say, B. microplus Canestrini) zostały wprowadzone wyspy niedawno. Wszystkie kleszcze Oceanii mają szeroki zakres występowania. Pasożytują na zwierzętach domowych (Argas persicus, B. annulatus, B. microplus, R. sanguineus Latreille, Haemaphysalis bispinosa Neuman, Amblyomma breviscutatum Neuman, na ptakach morskich o długim zasięgu wędrówek (O. capensis, Amblyomma loculosum Neuman), a nawet na wężach (Amblyomma nitidum Hirst i Hirst). Brak rodzimych gatunków ssaków na Melanezji i Polinezji wyjaśnia prawdopodobnie nieobecność endemicznych gatunków kleszczy. Biologia Argas persicus, gatunku śródziemnomorskiego i pospolitego dla klimatu strefy tropikalnej, jest dobrze znana, podobnie jak i biologia kosmopolitycznego trójżywicielowego R. sanguineus oraz biologia B. annulatus i B. microplus, kleszczy bydła, wprowadzonych na Nową Kaledonię z Australii (B. microplus), a na Tahiti prawdopodobnie ze Stanów Zjednoczonych (B. annulatus). Haemaphysalis bispinosa, gatunek trójżywicielowy, jest podobny z biologicznego punktu widzenia do R. sanguineus, mając szeroki zakres występowania, od Dalekiego Wschodu przez Wschodnią Afrykę do okolic Australii. Atakuje głównie bydło i psy. A. breviscutatum - stwierdzony w Wietnamie, Indonezji i regionie Australii, znajdowano na Nowych Hebrydach na świniach. Gatunek ten został słabiej zbadany w porównaniu z poprzednimi. A. nitidum występuje na wężach (Laticaudinae), jego biologia jest wciąż mało znana. Zwyczaje i cykl życiowy A. loculosum są - jak dotąd - nie znane. O. capensis rozprzestrzeniony po całym świecie przez ptaki morskie był zbadany z ekologicznego i etologicznego punktu widzenia w strefach klimatu umiarkowanego, szczególnie w Wielkiej Brytanii.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Wiadomości Parazytologiczne
• Rocznik: 1967
• Tom: 13
• Numer: 4-5
• Opis fizyczny: p.547-553,ref.

Twórcy

autor

Rageau J.

• Recherches d'Entomologie medicale et veterinaire - O.R.S.T.O.M., Paris, France

Bibliografia

• 1. Anastos G.: Ent. amer., 30, 1-44, 1950.
• 2. Arthur D. R.: Ticks. A monograph of the Ixodoidea. Pt. V., Cambrdge Univ. Press, 251, 1960.
• 3. Arthur D. R.: British Ticks. Butterworths, London. 213, 1963.
• 4. Audy J. R., Nadchatram M., Lim Boo Liat: Institute for. Med. Res., Fed. of Malaya, 29: 228, 1960.
• 5. Buxton P. A., Hopkins G. H. E.: London Sch. Hyg. Trop. Med., Mem. 1: 52-53, 1927.
• 6. Cooley R. A.: Wash. Nat. Inst. Health Bull., 187: 1-54, 1946.
• 7. Hoostraal H.: Res. Rept. U. S. Nav. Med. Res. Unit 3, Le Caire: 295-304, 319-324; 684-685; 703-724; 864, 1956.
• 8. Kohls G. M.: Bishop Mus. Honolulu 3, 3: 87-90; 92-95; 97-104, 1957.
• 9. Nuttall G. H. E., Warburton C., Cooper W. F., Robinson L. E.: Ticks, a monograph of the Ixodoidea. Cambridge Univ. Press, III. The genus Haemaphysalis, 426-433, 1915; IV. The genus Amblyomma, 63-65; 233-237; 240-241, 1926.
• 10. Rageau J.: Institut Francais d'Océanie, Nouméa :41, 1959.
• 11. Rageau J.: Bull. Soc. Path. Exot., 53, 5: 831-833, 1960.
• 12. Rageau J., Vervent G.: Bull. Soc. Path. Exot., 51, 2: 238-244, 1958.
• 13. Rageau J.. Vervent G.: Ibid., 52, 6:819-835, 1959.
• 14. Roberts F. H. S.: Insects affecting livestock. Angus and Robertson, Sydeny, 1, 192-234, 1952.
• 15. Robinson L. E.: The genus Amglyomma (in Nuttall et al., supra).