Evaluation of different measures to control wilt causing pathogens in chickpea

• Autorzy: Andrabi M. , Vaid A. , Razdan V. K.

Warianty tytułu

PL

Ocena różnych metod zwalczania uwiądu ciecierzycy pospolitej powodowanego przez patogeniczne grzyby

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Fusarium oxysporum f. sp. ciceri, F. solani and Rhizoctonia solani were isolated from the wilted chickpea (Cicer arietinum) plants. To manage the wilt complex cultural practices, use of biocontrol agents and fungicides were tried under in vitro and in vivo conditions. Sowing of chickpea at different dates revealed that early sowing (10th Oct.) resulted in maximum disease incidence (32.20%), whereas, late sowing (24th Nov.) the minimum (13.35%). Twenty and 50 cm row to row spacing resulted in maximum (29.17%) and minimum (17.35%) disease incidence respectively. In vitro evaluation of biological control agents revealed the superiority of Trichoderma viride. Trichoderma over Trichoderma virens in controlling the pathogens. Carbendazim at 100, 200, 500 ppm caused maximum per cent inhibition of the pathogens under in vitro conditions. Fungicides applied as seed treatment reduced disease incidence significantly. Seed treatment with carbendazim increased seed germination (71.24%), though it was at par with carbendazim + mancozeb (62.21%) and mancozeb (61.46%). Seed coating with T. viride resulted in minimum disease incidence (9.24%), however, it was at par with T. virens (9.72%). Maximum yield (10.10 q/ha) was recorded with the application of carbendazim, followed by carbendazim + mancozeb (9.77 q/ha) and T. viride (8.10 q/ha).

PL

Z roślin ciecierzycy pospolitej (Cicer arietinum L.) z objawami uwiądu wyizolowano następujące patogeny: Fusarium oxysporum f.sp. ciceri, Fusarium solani oraz Rhizoctonia solani. W celu zwalczania kompleksu sprawców uwiądu porównywano skuteczność zabiegów agrotechnicznych, czynników biologicznego zwalczania oraz fungicydów zarówno w warunkach in vitro jak też in vivo. Dokonując analizy różnych terminów siewu roślin stwierdzono, że przy wczesnym siewie (10 października) wystąpiło maksymalne nasilenie choroby (32,20%), a w przypadku późnego terminu siewu (24 października) nasilenie choroby było słabe i wynosiło 13,35%. Przy rozstawie międzyrzędzi 20 cm obserwowano silne występowanie choroby, natomiast zwiększenie rozstawu do 50 cm powodowało ograniczenie jej nasilenia, a procentowe wartości wynosiły odpowiednio 29,17 i 17,35%. Ocena czynników biologicznego zwalczania wykazała lepszą skuteczność zwalczania sprawców uwiądu przy wykorzystaniu grzyba Trichoderma viride w porównaniu do Trichoderma virens. Fungicyd karbendazym zastosowany w ilości 100, 200, 500 ppm powodował najsilniejszą inhibicję patogenów w warunkach in vitro. Fungicydy zastosowane jako zaprawy nasienne istotnie obniżały nasilenie choroby. Zaprawianie nasion karbendazymem powodowało wzrost ich kiełkowania (71,24%), chociaż dobre wyniki uzyskano stosując też karbendazym + mankozeb (62,21%) i mankozeb (61,46%). Otoczkowanie nasion przy pomocy grzyba T. viride przyczyniało się ograniczenia występowania choroby (9,24%) i było porównywalne ze skutecznością grzyba T. virens (9,72%). Porównując oceniane metody zwalczania sprawców uwiądu, najwyższy plon uzyskano po zastosowaniu fungicydu karbendazym (10,10 q/ha), a w dalszej kolejności mieszaniny karbendazym + mankozeb (9,77 q/ha) oraz grzyba T. viride (8,10 q/ha).

• Wydawca: -
• Czasopismo: Journal of Plant Protection Research
• Rocznik: 2011
• Tom: 51
• Numer: 1
• Opis fizyczny: p.55-59,ref.

Twórcy

autor

Andrabi M.

• Division of Plant Pathology, Sher-e-Kashmir University of Agricultural Sciences and Technology of Jammu, Chatha, Jammu-180009, India

autor

Vaid A.

autor

Razdan V. K.

Bibliografia

• Cother E. J. 1977. Identification and control of root rot fungi in Cicer arietinum (Chickpea). Plant Dis. Rep. 61: 736-740.
• Dhingra O. D., Sinclair J. B. 1995. Basic Plant Pathology Methods. CRS Press, Inc. Boca Raton, Florida, 335 pp.
• Gupta S. B., Thakur M. P., Tedia K., Singh A., Bachkaiya K. K., Kapil S. 2003. Studies on local isolates of T. viride and their relationship with wilt/root rot causing fungi of chickpea (Cicer arietinum L.). p. 182-188. In: "Chickpea Res. for Mellenium". Proc. Int. Chickpea Conf. Raipur, Chhattisgarh, India, 20-22 January 2003, 449 pp.
• Haware M. P., Nene Y. L., Natrajan M. 1986. The survival of Fusarium oxysporum f. sp. ciceri in the soil in the absence of chickpea. Phytopathol. Mediterrian 35: 9-12.
• Haware M. P., Nene Y. L., Rajeshwari R. 1978. Eradication of Fusarium oxysporum f. sp. ciceri transmitted in chickpea seed. Phytopathology 68: 1364-1367.
• Landa B. B., Juan A. N. C., Rafael M. J. D. 2004. Integrated Management of Fusarium wilt of chickpea with sowing date, host resistance, and biological control. Phytopathology 94: 946-960.
• Nene Y. L. 1985. Opportunities for research on disease of pulse crops. Indian Phytopathol. 38: 1-10.
• Nene Y. L., Reddy M. V. 1987. Chickpea disease and their control. p. 233-270. In: "The Chickpea" (M. C. Saxena, K. B. Singh, eds.). Common Wealth Agricultural Bureau Int, Oxon, Eng.
• Poddar R. K., Singh D. V., Dubey S. C. 2004. Management of chickpea wilt through combination of fungicides and bioagents. Indian Phytopathol. 57: 39-43.
• Prajapati R. K., Gangwar R. K., Srivastava S. S. L., Rashmi H. J. 2002. Biological control of wilt and root rot of chickpea under field conditions. Ann. Plant Protect. Sci. 10: 72-75.
• Prasad R. D., Rangeshwaran R., Anuroop C. P., Rashmi H. J. 2002. Biological control of wilt and root rot of chickpea under field conditions. Ann. Plant Protect. Sci. 10: 72-75.
• Sinclair J. B., Dhingra O. D. 1995. Basic Plant Pathology Method. CRS Press, Inc. Boca Raton, Florida, 355 pp.
• Singh R., Sindhan G. 1998. Effect of fungicides on the incidence of dry root rot and biochemical status by chickpea plants. Plant Dis. Res. 13: 35-37.
• Singh R., Sindhan G. S., Parashar R. D., Hooda I. 1998. Application of antagonist in relation to dry root rot and biochemical status of chickpea plants. Plant Dis. Rep. 13: 35-37.
• Singh U. P., Singh R. B. 1984. Effect of date of sowing on the incidence of Sclerotinia stem rot and wilt of gram (Cicer arietinum). J. Phytopathol. 109: 254-260.
• Sonawane S. S., Pawar N. B. 2001. Studies on biological management of chickpea wilt. Maharashtra Agric. Univ. 26: 215-216.
• Sugha S. K., Kapoor S. K., Singh B. M. 1995. Management of chickpea wilt with fungicides. Indian Phytopathol. 48: 27-31.
• Tewari A. K., Mukhopadhyay A. N. 2001. Testing of different formulations of Trichoderma virens against chickpea wilt complex. Indian Phytopathol. 54: 37-71.

Uwagi

Rekord w opracowaniu