Porównanie spektrofotometrycznych metod oznaczania barwy olejów roślinnych

• Autorzy: Ropelewska M. , Kalinowski A.

Warianty tytułu

EN

Comparison between spectrophotometric methods of determination of vegetable oil colour

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Porównano spektrofotometryczne metody oznaczania barwy olejów ze szczególnym uwzględnieniem ilościowego oznaczenia zawartości barwników chlorofilowych (jako feofityny a). W tym celu przygotowano wzorce feofityny a w dichlorometanie oraz w rafinowanym oleju rzepakowym. Barwę olejów oznaczano metodą spektrofotometryczną w zakresie światła widzialnego oraz za pomocą tintometru Lovibond. Dla każdego standardu obliczano poprawioną absorbancję i współczynnik absorbancji wg metody AOCS Official Method Cc 13d – 55: 1997. Na podstawie zależności absorbancji od stężenia feofityny a [ppm] wykreślano proste kalibracyjne i określano liniowość. W przypadku wzorców feofityny a w oleju, oznaczano także wartości absorbancji dla barwników chlorofilowych i karotenoidowych oraz wartości barwy ogólnej wg normy PN – A – 86934: 1995, jak również zawartość β – karotenu [BS 684: Roz. 2.20: 1977]. Wartość średnia współczynnika absorbancji, wyznaczona wg AOCS Official Method Cc 13d – 55: 1997 dla roztworów wzorcowych feofityny a w dichlorometanie wynosi 0,04767 i jest zbliżona do wartości literaturowej (0,04074) wg BFM Os - 8. W przypadku standardów olejowych, wartość średnia współczynnika absorbancji jest zdecydowanie wyższa (0,06949). Wyznaczone równanie prostej wzorcowej y = 0,035x + 0,003 stwarza możliwość ilościowego określenia zawartości [ppm] feofityny a w olejach badanych wg normy PN – A – 86934: 1995.

EN

Compared the spectrophotometric method for the determination of colour oils, with particular emphasis on the quantitative determination of chlorophyll pigments (as pheophytin a). To this end, patterns of pheophytin a prepared in methylene chloride and in fully refined rapeseed oil. The colour of the oils were determined by spectrophotometry in the visible light range, and by use of the Lovibond tintometer. The corrected absorbance and absorptivity coefficient were calculated for each standards by AOCS Official Method Cc 13d – 55: 1997. Based on the dependence of absorbance on the concentration of pheophytin a [ppm] plotted calibration curves and linearity were determined. In the case of pheophytin a prepared in oil, determined the absorbance values for chlorophyll and carotenoid pigments and the general colour values according to the standard PN – A – 86934: 1995 , as well as the β – carotene content [BS 684: Roz. 2.20: 1977]. The average value of absorptivity coefficient, determined by AOCS Official Method Cc 13d – 55: 1997 for pheophytin a standards, prepared in methylene chloride is totaled 0,04767, and it is similar to the literature value (0,04074) by BFM Os - 8. In the case of oils standard, the average value of absorptivity coefficient is much higher (0,06949). Designated calibration curve equation y = 0,035x + 0,003 makes it possible to quantify the content [ppm] of pheophytin a in the tested oils according to PN – A – 86934: 1995.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Postępy Nauki i Technologii Przemysłu Rolno-Spożywczego
• Rocznik: 2012
• Tom: 67
• Numer: 1
• Opis fizyczny: s.53-63,tab.,wykr.,bibliogr.

Twórcy

autor

Ropelewska M.

• Instytut Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczego, Oddział Technologii Mięsa i Tłuszczu, Dział Przetwórstwa Tłuszczów, ul.Jubilerska 4, 04-190 Warszawa

autor

Kalinowski A.

Bibliografia

• 1. AOCS Official Method Cc 13d – 55: 1997. Sampling and analysis of commercial fats and oils chlorophyll pigments.
• 2. BFM Os – 8 – Analytical Procedures. Pheophytin (Chlorophyll).
• 3. BS 684: Section 2.20: 1977. Carotene.
• 4. DIN 6162: 1981. Bestimmung der Iodfarbzahl.
• 5. Drozdowski B. (2000): Lipidy – Lipochromy – substancje barwne tłuszczów. W: Chemia Żywności. Pr. zbior. pod red. Z. E. Sikorskiego. Warszawa: WNT.
• 6. Goldman M., Horev B., Saguy I. (1983): Decolorization of β – carotene in model system simulating dehydrated foods. Mechanism and kinetic principles. J. Food Sci., 48, 751 – 754.
• 7. Jerzewska M. (1995): Spektrofotometryczne oznaczanie barwy olejów i tłuszczów roślinnych w świetle weryfikacji metody, Tłuszcze Jadalne, t. 30, nr 3, 131 – 136.
• 8. Koseoglu S.S., Lusas E. W. (1990): Hydrogenation of canola oil. Chapter 8. W: Canola and rapeseed. Van Nostrand Reinhold.
• 9. Niewiadomski H. (1983): Technologia nasion rzepaku. Warszawa: PWN.
• 10. PN – A – 86934: 1995. Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce. Spektrofotometryczne oznaczanie barwy.
• 11. PN – ISO 15305: 2001. Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce. Oznaczanie barwy w skali Lovibonda.
• 12. Prior J. N., Bogdanor J. M., Welsh W. A. (1987). Usuwanie chlorofilu z olejów jadalnych. W: Opracowanie z 78 Dorocznej Konferencji Amerykańskiego Towarzystwa Chemików Tłuszczowych.
• 13. Prior E. M., Vadke V. S., Sosulski F. W. (1990): Effect of heat treatments on canola press oils. Non – triglyceride components. JAOCS, 68(6): 401 – 406.
• 14. Rossell J. B. (1986): Classical Analysis of Oils and Fats. W: Analysis of Oils and Fats. Elsevier Applied Science Publishers. London – New York, 19 – 23.
• 15. Rotkiewicz D., Konopko I., Tańska M. (2002): Barwniki karotenoidowe i chlorofilowe olejów roślinnych oraz ich funkcje. W: Rośliny Oleiste. Tom XXIII – Zeszyt 2. Poznań: IHiAR w Radzikowie.
• 16. Wilska – Jeszka J. (2000): Barwniki – Barwniki naturalne. W. Chemia Żywności. Pr. zbior. pod red. Z. E. Sikorskiego. Warszawa: WNT.

Uwagi

Rekord w opracowaniu