Ursynowska szkoła architektury krajobrazu - mistrzowie i ich dzieło (cz. 2)

• Autorzy: Lukaszewicz J. , Fortuna-Antoszkiewicz B. , Roslon-Szerynska E. , Bartman Z.

Warianty tytułu

EN

Ursynow School of Landscape Architecture – masters and their work (Part 2)

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Prekursorem nauczania na poziomie wyższym i kształcenia adeptów architektury krajobrazu w Polsce była Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego z siedzibą w Warszawie, a ostatecznie na warszawskim Ursynowie – w dawnym majątku Juliana Ursyna Niemcewicza, wcześniejszej XVIII-wiecznej Rozkoszy. Tak narodziła się tzw. ursynowska szkoła architektury krajobrazu. Profil szkoły kształtowało kilka generacji wybitnych twórców, którzy przyczynili się do rozwoju architektury krajobrazu w SGGW i Polsce. Te niekwestionowane osobowości pozostawiły po sobie wiele doskonałych realizacji, reprezentujących najwyższe standardy. Obiekty te funkcjonują do dzisiaj, skutecznie wzbogacając krajobraz oraz miejskie systemy przyrodnicze. Liczne opracowania teoretyczne ich autorstwa stanowią fundament dla dalszych dociekań w obrębie dyscypliny architektury krajobrazu. W drugiej części publikacji zaprezentowani zostali: Władysław Niemirski – reprezentant dojrzałego modernizmu „przemyconego” w realizacjach socrealizmu; Ludwik Lawin – miłośnik i znawca roślin ogrodowych oraz zagadnień ekologicznych; Longin Majdecki – wybitny znawca i konserwator ogrodów historycznych; Edward Bartman – projektant-humanista. Niniejsza publikacja ma na celu przybliżenie sylwetek nestorów polskiej architektury krajobrazu, aby poprzez pryzmat ich działalności ukazać specyfikę i charakter ursynowskiej szkoły architektury krajobrazu. Podstawą studiów i analiz był szeroki przegląd literatury, dokonań projektowych oraz badania terenowe w wybranych obiektach.

EN

The precursor of higher education and training in landscape architecture profession was the Warsaw University of Life Sciences – SGGW with its head office in Warsaw, and finally in Ursynów – in the former eighteenth-century estate of Julian Ursyn Niemcewicz, called Rozkosz. That is how the so-called Ursynów School of Landscape Architecture appeared. The academic profile was shaped by several generations of eminent landscape architects who contributed to the development of landscape architecture at WULS-SGGW and in Poland. These undisputed personalities left behind a number of excellent realizations representing the highest standards of design. These facilities still function, effectively enriching the landscape and urban natural systems. Numerous theoretical studies of their authorship are the foundation for further investigation within the discipline of landscape architecture. The second part of the publication presents: Władysław Niemirski – a representative of mature modernism “smuggled” into realizations of socialist realism; Ludwik Lawin – a fancier and expert on garden plants and ecological issues; Longin Majdecki – an eminent expert and conservator of historical gardens; Edward Bartman – a designer-humanist. This publication is aimed at presenting the individualities of the Polish landscape architecture seniors, so that through the prism of their activities, the specificity and character of the Ursynów School of Landscape Architecture can be shown. The studies and analyses are based on a broad review of literature, design projects and field studies in selected parks.

Słowa kluczowe

PL

architektura krajobrazu; studia wyzsze; historia; Warszawa-Ursynow; SGGW Warszawa; Niemirski Wladyslaw; Lawin Ludwik; Majdecki Longin; Bartman Edward

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Scientiarum Polonorum. Architectura
• Rocznik: 2019
• Tom: 18
• Numer: 2
• Opis fizyczny: s.125-138,rys.,bibliogr.

Twórcy

autor

Lukaszewicz J.

• Wydział Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Warszawa

autor

Fortuna-Antoszkiewicz B.

• Wydział Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Warszawa

autor

Roslon-Szerynska E.

• Wydział Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Warszawa

autor

Bartman Z.

• Wydział Ogrodnictwa, Biotechnologii i Architektury, Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Warszawa

Bibliografia

• Fortuna-Antoszkiewicz, B., Łukaszkiewicz, J. i Wiśniewski, P. (2016). Wojewódzki Park Kultury i Wypoczynku w Chorzowie (Park Śląski) – historia obiektu, kompozycja przestrzenna [The Voivodship Park of Culture and Recreation in Chorzów (Silesia Park) – history and spatial composition]. Teka Komisji Urbanistyki i Architektury PAN, Oddział w Krakowie, 44, 203–213.
• Hellwig, Z., Lisiak, B., Sieroszewski, W., Wizner, K. i Zielonko, A. (1953). Urządzanie terenów zielonych. Warszawa: Instytut Urbanistyki i Architektury, Państwowe Wydawnictwa Techniczne.
• Kicińska, E. (2000). Zieleń Warszawy w opracowaniach Pracowni Zieleni BOS, BUW, PUW, BPRW 1945–1991 r.. Warszawa: Gmina Warszawa-Centrum.
• Kiciński, M. (1995). Architekci krajobrazu – absolwenci SGGW w latach 1931–1990. Diariusz Katedry Projektowania w Architekturze Krajobrazu, 2, 65–118.
• Kiciński, M. (1998). Ludwik Lawin. Diariusz Katedry Projektowania w Architekturze Krajobrazu, 5, 34–42.
• Lawin, L. (1983). Relacja z pobytu w KL Auschwitz z dnia 16.XI.1983 r. Sztuka Ogrodu, Sztuka Krajobrazu, 1 (14), 49–69.
• Majdecka-Strzeżek, A. (1997). Sztuka ogrodów i krajobraz w pracach Profesora Longina Majdeckiego. Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
• Majdecka-Strzeżek, A., Niemirski, A. i Szumański, M. (2007). Prof. Longin Majdecki. Pobrane z lokalizacji http://kak.sggw.pl/pl/historia?layout=edit&id=180 [dostęp: 11.09.2018]. Na podstawie: Majdecka-Strzeżek A. 2007 „Longin Majdecki”, rps (w zbiorach własnych autorki).
• Majdecki, L. (1981). Historia ogrodów. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
• Majdecki, L. (1988). Sztuka japońskich ogrodów. Wrocław–Szczecin–Warszawa: Biuro Wystaw Artystycznych, Zarząd Ochrony i Konserwacji Zespołów Pałacowo-Ogrodowych.
• Majdecki, L. (1993). Ochrona i konserwacja zabytkowych założeń ogrodowych. Warszawa: PWN.
• Marczyński, S. (2016a). Ludwik Lawin – zapomniany architekt krajobrazu. Sztuka Ogrodu. Sztuka Krajobrazu, 1 (14), 47.
• Marczyński, S. (2016b). Pnącza w zieleni miejskiej i przy drogach. Pruszków: Clematis. Źródło Dobrych Pnączy.
• Niemirski, A. (1994). Profesor Władysław Niemirski – architekt krajobrazu. W J. Rylke (red.), Krajobrazy. Jubileusz 80-lecia urodzin Profesora Władysława Niemirskiego (strony 8–20). Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
• Niemirski, A., Kiciński, M., Piechna, B. i Szumański, M. (red.) (1995). Architekci krajobrazu absolwenci SGGW w latach 1931–1990. Diariusz Katedry Projektowania w Architekturze Krajobrazu, 2.
• Niemirski, W. (1973). Kształtowanie terenów zieleni. Warszawa: Arkady.
• Niemirski, W. i Słotwiński, K. (1963). Śląski Park Kultury. Katowice: Wydawnictwo Śląsk.
• Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau [b.d.]. Zbieranie dowodów zbrodni. Pobrano z lokalizacji http://www.auschwitz.org/historia/informowanie-swiata/zbieraniedowodow-zbrodni [dostęp: 15.09.2018].
• Respondek, Ł. i Buszman, Ł. (2016). Park wielu pokoleń. Chorzów: Wydawnictwo WPKiW.
• Rylke, J. (1994). Krajobrazy. Jubileusz 80-lecia urodzin Profesora Władysława Niemirskiego. Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
• Rylke, J. i Dzięcioł, J. (1998). Jubileusz 90-lecia urodzin Profesora Alfonsa Zielonko. Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
• Szumański, M. (red.) (2009). Ogrody w twórczości Edwarda Bartmana. Wydanie specjalne z okazji 80. urodzin Profesora. Diariusz Katedry Architektury Krajobrazu, 6.

Identyfikatory

DOI

10.22630/ASPA.2019.18.2.29