EN
Buffering properties, their spatial and vertical variability and factors influencing them, were studied in the soils of mill-pond basin in the valley of the Jarosławianka Creek (northern Poland). Layered, mud-alluvial deposits were accumulated on the bed of buried bog soils from 1351 until the mid of the twentieeth century, and during the last few decades, along the creek channel, were covered by overbank deposits. Three soil profiles located in the upper, central and lower parts of millpond basin were studied. Buffering capacity of the soils was among low and medium values compare to the data for different soil types in Poland. In the horizons developed from pond deposits buffering area of alkali (P-NaOH) ranged from 13.5 to 57.4 cm², and buffering area of acids (P-HCl) from 6.4 to 40.8 cm². In horizons developed from overbank deposits it was 3.4-58.6 cm² and 5.6-36.8 cm² respectively. An increasing in P-HCl and decreasing in P-NaOH trends were observed down the pond basin. P-NaOH was positively related to the content of TOC and P-HCl positively related to the content of clay fraction, carbonates and TOC, specific surface area, pH, CEC and BS.
PL
W pracy przedstawiono wyniki badań właściwości buforowych antropogenicznie uwarunkowanych gleb mułowato-glejowych występujących w obrębie niecki stawu młyńskiego w dolinie Jarosławianki. Badane gleby zbudowane są z osadzonych na podłożu kopalnych gleb bagiennych, warstwowanych osadów mułowo-aluwialnych akumulowanych w stawie od roku 1351 do połowy XX wieku, kiedy nastąpiło zniszczenie urządzeń piętrzących i osuszenie stawu. Wzdłuż współczesnego koryta potoku osady te są nadbudowane kilkudziesięciocentymetrową warstwą osadów pozakorytowych. Badania przeprowadzono w trzech odkrywkach glebowych, zlokalizowanych w górnej, środkowej i dolnej części niecki stawu. Stwierdzone duże przestrzenne (wzdłuż stawu) i pionowe zróżnicowanie cech teksturalnych oraz licznych właściwości fizycznych i chemicznych badanych gleb, będące odzwierciedleniem czasoprzestrzennej dynamiki procesów fluwialnych w zlewni, a także procesów fizycznych, chemicznych i biologicznych zachodzących w stawie, znalazło odzwierciedlenie w zróżnicowanych właściwościach buforowych badanych gleb. Ich pojemność buforowa mieści się w przedziałach wartości niskich i średnich na tle danych literaturowych dla różnych typów gleb Polski. Powierzchnia buforowania zasad (P-NaOH) w poziomach zbudowanych z osadów mułowo-aluwialnych wynosi od 13,5 do 57,4 cm², a powierzchnia buforowania kwasów (P-HCl) od 6,4 do 40,8 cm². W poziomach zbudowanych z osadów pozakorytowych jest to odpowiednio 3,4-58,6 cm² i 5,6-36,8 cm². P-NaOH jest istotnie statystycznie, pozytywnie skorelowana z zawartością węgla organicznego, a P-HCl również istotnie statystycznie, pozytywne skorelowana z zawartością węgla organicznego, iłu i węglanów, oraz średnią średnicą ziaren mineralnych (wyrażoną w skali Φ), powierzchnią właściwą, pH, pojemnością wymienną kationów i stopniem wysycenia kompleksu sorpcyjnego zasadami. Pojemność buforowa względem kwasów wykazuje wyraźną tendencję wzrostową wzdłuż stawu. Tendencja ta uwarunkowana jest gradientem wpływających na właściwości buforowe cech fizycznych i chemicznych osadów. W kwaśnych glebach górnej części stawu główną rolę w neutralizacji kwasów odgrywa bufor wymiany jonowej i krzemianowy. W dół stawu wzrasta rola buforu węglanowego.