Dysponowanie zespołami ratownictwa medycznego wezwanymi do chorych z problemami kardiologicznymi

Warianty tytułu

EN

Dispatching of emergency medical teams to patients with cardiovascular diseases

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

Wprowadzenie i cel pracy. Akty prawne dedykowane dyspozytorom medycznym nie precyzują rodzaju wezwań, do których powinni zadysponować określony typ zespołów ratownictwa medycznego (podstawowy zespół ratownictwa medycznego – ZRM P; specjalistyczny zespół ratownictwa medycznego – ZRM S) lub odmówić wyjazdu. Ze względu na inny zakres medycznych czynności ratunkowych dysponowanie przekłada się na czas i rodzaj udzielonej pomocy. Celem pracy było określenie, czy rodzaj wezwania ma wpływ na decyzję dyspozytora o rodzaju ZRM realizującego dane zlecenie. Materiał i metody. Przeanalizowano 1560 kart medycznych czynności ratunkowych (KMCR) z 2012 r. z grupy „Problemy kardiologiczne” wg Systemu Wspomagającego Dowodzenie (SWD), ZRM S i P stacjonujących w 2 lokalizacjach, w każdej 1 ZRM S i P, w jednej 2 miesiące był dodatkowy ZRM P. Zgłaszane dolegliwości, objawy, schorzenia pogrupowano na kategorie objawowe: ból w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu, zmiany ciśnienia tętniczego, zaburzenia świadomości, duszność, inne. Określono, ilu chorych podało 1, 2 lub 3 i więcej powodów wezwania ZRM, przeanalizowano częstość poszczególnych objawów. Wyniki. Wybrane ZRM zrealizowały ogółem 13 715 wyjazdów, podstawowe – 7254, specjalistyczne – 6461. 1560 dotyczyło grupy „Problemy kardiologiczne” (11,4%). 556 wyjazdów (8%) – ZRM P, 1004 (16%) – ZRM S. 784 osoby (50%) zgłosiły 1 dolegliwość, 644 pacjenci (41%) – 2, a 132 chorych (9%) – 3 i więcej powodów wezwania. Zgłoszono 2468 dolegliwości. Do 83% zleceń z 3 dolegliwościami, 67% z dwoma i 59% z jednym zadysponowano ZRM S. Ból w klatce piersiowej zgłosiło 56% chorych ZRM P i 69% – S. W pozostałych kategoriach dysponowanie obu typami ZRM było podobne. Wnioski. Rodzaj wezwania miał wpływ na wybór zadysponowanego ZRM. W schorzeniach o podłożu kardiologicznym, o potencjalnie wieńcowym charakterze oraz do prawdopodobnie cięższego stanu pacjenta – więcej niż 2 objawy – częściej dysponowano ZRM S.

EN

Introduction and objective. Legislation concerning medical dispatchers does not specify the type of calls for paramedic or specialist EMS team, and when they can refuse to attend to a patient. Due to other scope of medical emergency operations the dispatching determines the time and type of aid. The objective is to determine whether the type of call has an impact on the dispatcher’s decision about the type of EMS team. Material and methods. Research was carried out on the basis of medical documentation submitted in 2012 by 5 EMS teams of the Kraków Emergency Service located in 2 places in ‘Nowa Huta’, with one basic and one specialist team in each, and in one of these places for 2 month there was an additional basic EMS team. 1,560 medical rescue procedure cards were analyzed and classified to a group ‘cardiologic problems’. Reported ailments, symptoms, diseases were grouped into the categories: chest pain, arrhythmia, high blood pressure, loss of consciousness, shortness of breath, other. Results. Selected EMS teams undertook a total of 13,715 trips: basic – 7,254, specialist – 6,461. A group of 1,560 constituted ‘Cardiac Problems’ (11.4%), 556 (8%) – basic EMS team, 1,004 (16%) – specialist EMS team. 784 patients (50%) reported one ailment, 644 patients (41%)-2 and 132 patients (9%) – 3 or more reasons. There were 2,468 reported ailments. Specialist EMS teams were dispatched for 83% of the dispatch orders with 3 problems, 67% with two and 59% with a single problem. 56% of patients of the basic EMS teams and 69% of the specialist team reported chest pain; in other categories, the dispatching of both types of EMS teams was similar. Conclusions. The type of call influenced the choice of dispatching the EMS team. In the case of disorders on a cardiologic, potentially coronary background, and probably a more severe patient’s condition – more than 2 symptoms – more often, the specialist EMS teams were dispatched.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
• Rocznik: 2016
• Tom: 22(51)
• Numer: 1
• Opis fizyczny: s.72–76,rys.,tab.,bibliogr.

Twórcy

Bibliografia

• 1. Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym. Dz.U. 2006 nr 191 poz. 1410.
• 2. Działalność systemu „Państwowe Ratownictwo Medyczne” w 2014 roku, Główny Urząd Statystyczny, Warszawa, 17 grudnia 2015 r. Opracowanie merytoryczne: Departament Badań Społecznych i Warunków Życia http://stat.gov.pl/download/gfx/portalinformacyjny/pl/defaultaktualnosci/5513/11/1/1/dzialalnosc_systemu_panstwowe_ratownictwo_medyczne_w_2014_roku.pdf (dostęp:2016.01.05)
• 3. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 10 stycznia 2014 r. w sprawie ramowych procedur przyjmowania wezwań przez dyspozytora medycznego i dysponowania zespołami ratownictwa medycznego. Dz.U. z 2014 r., poz. 66
• 4. Aftyka A, Rudnicka-Drożak E. Przyczyny wezwań Zespołów Ratownictwa Medycznego w materiale Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego SP ZOZ w Lublinie. Anest Ratow. 2013; 7: 390–396
• 5. Kózka M, Kawalec E, Płaszewska-Żywko L. Analiza interwencji zespołów karetki pogotowia ratunkowego. Zdr Publ 2008;118(1):54–8.
• 6. Goniewicz M, Sieniawski D, Goniewicz K. Dwu lub trzyosobowe zespoły „P” w systemie PRM w Polsce, http://depot.ceon.pl/handle/123456789/1033 (dostęp: 2016.01.05)
• 7. Andres J (red.). Wytyczne resuscytacji 2010 Europejskiej Rady Resuscytacji, Kraków 2010, str. 168.

Identyfikatory

DOI

10.5604/20834543.1198727