New and interesting records of freshwater Verrucaria in Central Poland

• Autorzy: Krzewicka B. , Hachulka M.

Warianty tytułu

PL

Nowe dane o wodnych gatunkach Verrucaria z Polski Środkowej

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

Verrucaria madida is reported as new to Poland. Three other associated species, V. aquatilis, V. hydrela and V. rheitrophila, are compared. The known distribution in Poland and the ecology of these freshwater species are presented.

PL

W pracy przedstawiono cztery gatunki porostów z rodzaju Verrucaria: V. aquatilis, V. hydrela, V. madida i V. rheitrophila, zebrane w strumieniach zlokalizowanych w Parku Krajobrazowym Wzniesień Łódzkich. Materiał zebrany w roku 2006 przez M. Hachułkę został zrewidowany lub oznaczony przez pierwszego autora. Verrucaria madida jest gatunkiem nowym dla bioty Polski. Porost ten ma plechę ciemno‑zieloną do zielonawoczarnej, inwolukrelum stożkowate lub po bokach rozpościerające się i wówczas lekko powyginane (faliste), worki z (3-)4(-5) zarodnikami; zarodniki jednokomórkowe elipsoidalne 12(-17) x 7 μm. Według Orange (2004) V. madida znany jest z kilku rozproszonych stanowisk w Europie Północno-Zachodniej, z Wielkiej Brytanii (Walia), Francji oraz z Norwegii. W parku krajobrazowym gatunek ten, wraz z towarzyszącymi mu V. aquatilis, V. hydrela i V. rheitrophila odnotowano w odcinku źródłowym w Młynówce na pierwszym stanowisku, na kwaśnych kamieniach zanurzonych w wodzie. V. hydrela występuje na wszystkich badanych stanowiskach i jest podawana po raz pierwszy z Polski Środkowej. V. rheitrophila odnotowano w Młynówce na pierwszym i trzecim stanowisku oraz w K K amiennej. Ostatni gatunek był podawany z Polski Środkowej jedynie przez Nowaka (1967) z Wyżyny Wieluńskiej (łącznie z V. aquatilis) i Hachułkę (2007) ze Wzniesień Łódzkich.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Mycologica
• Rocznik: 2008
• Tom: 43
• Numer: 1
• Opis fizyczny: p.91-98,fig.,ref.

Twórcy

autor

Krzewicka B.

• Laboratory of Lichenology, W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Lubicz 46, PL-31-512 Krakow, Poland

autor

Hachulka M.

• Laboratory of Lichenology, Department of Mycology, University of Lodz, Banacha 12/16, PL-90-237 Lodz, Poland

Bibliografia

• Bielczyk U. 2003. The lichens and allied fungi of the Polish Western Carpathians. (In:) U. Bielczyk (ed.). The lichens and allied fungi of the Polish Carpathians – an annotated checklist. W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków: 23–232.
• Czyżewska K., Cieśliński S., Motiejūnaité J., Kolanko K. 2002. The Budzisk nature reserve as a biocentre of lichen diversity in the Knyszyńska Large Forest (NE Poland). Acta Mycol. 37 (1/2): 77–92.
• Fałtynowicz W. 2003. The lichens, lichenicolous and allied fungi of Poland – an annotated checklist. (In:) Z. Mirek (ed.). Biodiversity of Poland 6. W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków: 435 pp.
• Fałtynowicz W., Kukwa M. 2006. List of lichens and lichenicolous fungi of Gdańskie Pomerania. Acta Botanica Cassubica, Monogr. 1–98.
• Flakus A. 2007. Lichenized and lichenicolous fungi from mylonitized areas of the subnival belt in the Tatra Mountains (Western Carpathians). Ann. Bot. Fennici 44: 427–449.
• Hachułka M. 2007. Porosty naskalne w środowisku przyrodniczym Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich. (In:) E. Kępczyńska, J. Kępczyński (eds). Botanika w Polsce – sukcesy, problemy, per¬spektywy. Streszczenia referatów i plakatów 54 Zjazdu Polskiego Towarzystwa Botanicznego. Szczecin: 168.
• Keller C. 2005. Artificial substrata colonized by freshwater lichens. Lichenologist 37 (4): 357–362.
• Kiszka J. 1967. Porosty Beskidu Śląskiego. Roczn. Nauk.-Dydakt. WSP w Krakowie 28: 1–91.
• Kiszka J. 1985. Porosty Pogórza Spiskiego. Studia Ośrodka Dokumentacji Fizjograficznej PAN 13: 213–243.
• Kiszka J. 1998. Lichen flora as indicative of the enviromental degradation in the Czarna Wisełka and Biała Wisełka catchments. Studia Naturae 44: 113–123.
• Kiszka J., Kościelniak R. 2001. Nowe i rzadkie gatunki porostów (Lichenes) w Bieszczadzkim Parku Narodowym i jego otulinie. Część III. Roczniki Bieszczadzkie 9 (2000): 27–32.
• Kondracki J. 2000. Geografia regionalna Polski. PWN, Warszawa, 440 pp.
• Kościelniak R, Kiszka J. 2003. The lichens and allied fungi of the Polish Eastern Carpathians. (In:) U. Bielczyk (ed.). The lichens and allied fungi of the Polish Carpathians – an annotated checklist. W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków: 233–294.
• Kozik R. 1977. Porosty (Lichenes) Pogórza Rożnowsko-Ciężkowskiego. Fragm. Flor. Geobot. 23 (2): 215–252.
• Krakowska K. 2004. Głazy narzutowe w Parku Krajobrazowym Wzniesień Łódzkich. Przewodnik. Dyrek¬cja Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich, Łódź.
• Krzewicka B. 2006. Wodne gatunki porostów z rodzaju Verrucaria w potoku Chochołowskim w Tatrach. Materiały IIIOgólnopolskiej Konferencji Przyroda Tatrzańskiego Parku Narodowego a człowiek 2005. (In:) Z. Mirek, B. Godzik (eds). Tatrzański Park Narodowy na tle innych górskich terenów chronionych. Nauki Biologiczne, Zakopane: 51–56.
• Krzewicka B., Galas J. 2006. Ecological notes on Verrucaria aquatilis and V. hydrela in the Polish Tatra Mountains. (In:) A. Lackovičová, A. Guttová, E. Lisická, P. Lizoň (eds). Central European lichens – diversity and threat. Mycotaxon: 193–204.
• Kurowski J.K. (ed.). 1998. Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich. Monografia. Wyd. Eko-Wynik, Łódź, 182 pp.
• Moniewski P. 2004. Źródła okolic Łodzi. Acta Geogr. Lodz. 87: 1–140.
• Nowak J. 1965. Porosty Beskidu Małego. Fragm. Flor. Geobot. 11 (3): 209–242.
• Nowak J. 1967. Porosty Wyżyny Wieluńskiej. Acta Mycol. 3: 209–242.
• Nowak J. 1998. Porosty Beskidów Wyspowego i Żywieckiego, Pasma Jałowca i Masywu Babiej Góry. Monogr. Bot. 83: 1–131.
• Orange A. 2004. Aremarkable new freshwater Verrucaria from Europe. Lichenologist 36 (6): 349–354.
• Raport o stanie środowiska w województwie łódzkim w 2004 roku. 2005. Wojewódzki Inspektorat Ochro¬ny Środowiska w Łodzi. Oficyna wydawnicza, Łódź: 116–143.
• Szymczyk R. 2007. Rzadkie i interesujące gatunki porostów i grzybów naporostowych na Wysoczyźnie Elbląskiej (północna Polska). Fragm. Flor. Geobot. Pol. 14 (1): 167–173.

Uwagi

Rekord w opracowaniu