Remarks on the structure of the apical system of irregular echinoids

• Autorzy: Jesionek-Szymanska W.

Warianty tytułu

PL

Przyczynek do znajomości tarczy szczytowej jeżowców nieregularnych

RU

K izucheniju apikal'nogo polja nepravil'nykh morskikh ezhejj

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The author presents the results of an analysis of the test in Pygomalus ovalis , P. analis , Pygorhytis ringens, Collyrites sp. and Disaster n. sp , where she has observed the presence of the 5th genital plate. Its displacement is discussed and is shown to be similar to that occurring in the ontogenetic development of Echinocardium cordatum. Moreover, in order to homologize the plates of the apical system in echinoids, the writer has also used the crystallographic method, on the ground that the optic axis of the particular plates displays a fairly constant inclination angle. It is supposed that in some genital plates the in clination angle of the optic axis is determined by its position in the remains of the larval skeleton around which these plates arise.

PL

Dokładna analiza pancerzy jeżowców nieregularnych : Pygomalus olvalis, P. analis, Pygorhytis ringens, Collyrites sp. i Disaster n. sp, z batonu, keloweju i dolnego oksfordu Jury Krakowsko-Częstochowskiej pozwoliła stwierdzić obecność u podstawy peryproktu nie opisanej dotychczas płytki. U wszystkich wymienionych form płytka ta ma kształt półksiężycowaty, o mniej lub bardziej wydłużonych rogach ; położona jest on a symetrycznie w stosunku do szwu, łączącego dwa rzędy płytek tylnego pasa interambulakralnego (fig . 1 i 2). U większości jest ona związana dość silnie z pancerzem a tylko u Pygomalus ovalis słabiej , w związku z czym u tego gatunku rzadko się zachowuje (pl. I , fig . 1 i 2). Obecność tej płytki przy tylnym brzegu peryproktu nasuwała przypuszczenie, że jest to piąta płytka genitalna, zepchnięta do tego położenia przez przesuwający sie peryprokt. Wniosek ten zyskuje poparcie w faktach obserwowanych na wczesnych stadiach rozwojowych Echinocardium cordatum. U jeżowca tego stwierdzono (Gordon, 1927), że migrujący peryprokt spycha stopniowo przed sobą piata płytkę genitalna, która ostatecznie staje się jedną z płytek peryproktalnych (fig. 3 B,C). Uznanie płytki znalezionej u wspomnianych na początku form za piątą genitalną zyskało także poparcie na drodze badan krystalograficznych, w których wyzyskano ostatnio skonstatowany fakt (Lucas, 1953), że oś optyczna poszczegó1nych płytek genitalnych ma stały kąt nachylenia w stosunku do ich powierzchni. Płytka piąta odznacza się bardzo silnym pochyleniem osi optycznej (kąt, z reguły, poniżej 40°) i jest łatwa do odróżnienia w świetle spolaryzowanym od płytek ambulakralnych i interambulakralnych, u których oś optyczna jest prawie prostopadła do powierzchni (pl . I, fig. 3). Szlify cienkie okolicy peryproktalnej wymienionych form, zbadane ta metodą na stoliku Fedorowa, wykazały obecność w nich piątej płytki genitalne] (tab. 1 i 2). Podobne badania tarcz szczytowych Holectypus depressus i Discoidea subucula (tab.3) wykazują, że obecna u nich piąta płytka genitalna nie jest pierwotna, lecz stanowi jakiś inny element pancerza, który wszedł na jej miejsce i przejął jej funkcje (przypuszczenie takie było już w literaturze echinologicznej wypowiadane).

RU

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1959
• Tom: 04
• Numer: 3
• Opis fizyczny: p.339-352,fig.,ref.

Twórcy

autor

Jesionek-Szymanska W.

• Palaeozoological Laboratory, Polish Academy of Sciences, Warsaw, Poland

Bibliografia

• BECHER , S. 1914: Uber die Benutzung des Polarisationsmikroskops zur morphologischen Analyse des Echinodermenskelets. - Zool . Jb., Abt. Anat. Ont o Tiere. 38, 211- 252, Jena .
• BEURLEN, K. 1934. Monographie der Echinoiden-Familie Collyritidae d 'Orb. -Palaeontographica, 80, A, 41 -144, Stuttgart.
• CUENOT, L. 1948. Anatomie, ethologie et systematique des Echinodermes. In :
• GRASSE, P . Traite de Zoologie, 11, 3-275, Paris.
• DEVRIES, A. 1954 A propos de la symetrie des Echinides. - Publ. Servo Carte geol. Algerie, N. S., Bull. 1, 2,91- 128, Alger.
• DURHAM, W. & MELVILLE, R. V. 1957. A classification of Echinoids. - J. Paleont., 31, 1, 242-272, Menasha.
• GORDON, I. 1926. The development of the calcareous test of Echinus miliaris. Phil. Trans. Roy. Soc. London, Ser . B, 214, 259 - 3l2. London.
• GORDON, I. 1927. The development of the calcareous test of Echinocardium cordatum. - Ibidem, 215, 255-313.
• HAWKINS, H. L.1934 The lantern and girdle of some recent and fossil Echinoidea. Ibidem, 223, 617-648. - 1943 . Evolution and habit among the Echinoidea: some facts and theories- Quart. J. Geol. Soc., 99, 1/2, LII-LXXV, London.
• LUCAS, G. 1953. Existence, dans l'appareil apical des Oursins, de deux sortes de plaques genitales. Plans de symetrie cristallographique. Hypotheses explicatives. C. R. Seances Acad. Sci. , 237, 5, 405-407, Paris.
• MORTENSEN, Th. 1950. A monograph of the Echinoidea , V. 1: Spatangoida, 1-432. Copenhagen.
• ROŻYCKI, S. Z. 1953. Górny dogger i dolny malm Jury Krakowsko-Częstochowskiej - Prace Inst .Geol. , 3-412, Warszawa.
• UBISCH, L. v. 1913. Die Anlage und Ausbildung des Skeletsystems einiger Echiniden und die Symmetrieverhaltnisse von Larve und Imago. - Ztschr. Wiss. Zool, 104, 119-156, Leipzig. -1927 . Uber die Symmetrieverhaltnisse von Larve und Imago bei regularen und irregularen Seeigeln. - Ibidem, 129, 541-566.
• WEST, C. D. 1937. Note on the crystallography of the echinoderm skeleton . J .. Paleont., 11, 5. 458 -459, Menasha .