PL
Autor przygląda się roli granic z perspektywy analizy przestrzennej zjawisk turystycznych. W obecnych czasach międzynarodowe granice są mało ważne dla przepływu turystycznego i często kojarzone są jedynie z przekraczaniem granicy i danymi statystycznymi. Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie transgranicznych regionów turystycznych i transgranicznych aglomeracji miejskich, będących obecnie w centrum uwagi studiów nad organizacją przestrzeni. Korzystając z różnych typologii przestrzeni transgranicznej opracować można instrumenty służące analizie turystyki transgranicznej. Autor dochodzi do wniosku, że na podaż i popyt turystyczny w rejonach transgranicznych wpływ mają nie tylko atrakcje turystyczne, ale również organizacja przestrzeni. Nawet mur berliński może stać się ważną atrakcją turystyczną, jak to się stało w przypadku zjednoczonego Berlina, który obecnie czerpie znaczne wpływy z dawnej granicy dzielącej miasto na pół. Organizacja przestrzeni jest czynnikiem pozwalającym oddzielić czynność turystyczną od nieturystycznej, zgodnie z oficjalną definicją turystyki. Autor niniejszej publikacji proponuje własną typologię turystki regionów transgranicznych jako podstawę do dalszych badań ilościowych dotyczących wpływu zagospodarowania przestrzennego regionu na jego turystykę.