EN
Many traits influence birdsong diversity. Patterns observed in the acoustic parameters can be a result of morphological constraint and can also be explained by phylogenetic relationships. Understanding morphologic mechanisms that can act on song structure might account how they can catalyze speciation and how they evolve in lineages sort. We analyzed the evolution of beak volume and song constraints in "finch-like" species of Neotropical seedeaters. We tested if beak volume limits the song structure of territorial songs, based on differences in the beaks of 19 species from the genus Sporophila (Thraupidae, tanagers). We also tested (1) if body size constrained song structure, and (2) if beak volume and body size were related to each other. The relationship of song parameters (e.g. maximum and minimum frequencies, frequency bandwidth and note rate) to these two morphological variables was evaluated through an analysis which phylogenetic relations were controlled (PGLS), testing a null and Brownian model. To perform a faithful analysis between morphologic and acoustic parameters, our data was based on measurements of the beak and territorial song for each individual that we analyzed. None of the analyzed parameters was related to beak volume or body mass, and beak volume was not associated with body mass. Beak volume, note rate, and minimum frequency showed a phylogenetic signal. These results do not support the theoretically motivated prediction that beak size acts as a limit on song structure in oscine birds. The shape and variations of song in Sporophila tanagers (Seedeaters) may be a consequence of the species' phylogenetic history, since the seedeaters showed wide plasticity in many acoustic parameters, unrelated to their beak volume and body mass. Song structure was better explained by the evolutionary relationships among the species than by morphological constraints.
PL
Wiele cech wpływa na różnorodność śpiewu u ptaków. Struktura śpiewu może wynikać z charakterystyki dzioba, w tym jego rozmiaru i kształtu, a także szerokości, na jaką może być otwierany oraz siły szczęk. Szczególnie dobrze zagadnienie to zostało zbadane u zięb Darwina, u których ewolucja cech dzioba związana była z dostosowaniem do rodzaju dostępnego pokarmu. Jako produkt uboczny, zmiany morfologiczne dzioba wpłynęły na strukturę śpiewu w tej grupie ptaków. Ptaki, które mają większe dzioby, zamykane z większą siłą w związku z rozdrabnianiem twardych nasion, posiadają bardziej rozwinięte mięśnie, które ograniczają ruchy dzioba. W związku z tym ptaki te wydają głosy o niższej częstotliwości i niższej częstości not lub trylu niż gatunki o słabiej rozwiniętych mięśniach dzioba, czyli te żerujące na nasionach traw oraz owadach. Inne parametry morfologii, które mogą wpływać na charakterystykę śpiewu, to wielkość ciała: ptaki cięższe wydają dźwięki o niższych częstotliwościach. Ponadto, na charakterystykę śpiewu poza czynnikami związanymi z morfologią, mogą wpływać zależności filogenetyczne. Zrozumienie, które cechy morfologiczne wpływają na strukturę śpiewu, może wyjaśnić, w jaki sposób mogą one przyspieszać specjację i jak ewoluują w poszczególnych liniach filogenetycznych. W pracy przeanalizowano ewolucję objętości dzioba w powiązaniu z charakterystyką śpiewu neotropikalnych ziarnojadków — niewielkich ptaków wróblowych z rodziny tanagrowatych. Badano, czy objętość dzioba oraz wielkość ciała wpływają na strukturę śpiewu terytorialnego, a także czy objętość dzioba oraz wielkość ciała są ze sobą powiązane. Do scharakteryzowania struktury śpiewu wybrano 7 parametrów, w tym minimalną i maksymalną częstotliwość oraz liczbę not oraz ich częstość. Analizy przeprowadzono na próbie 62 osobników reprezentujących 19 gatunków, dla których zebrano dane o rozmiarze dzioba i charakterystyce śpiewu (Tab. 1). W analizach kontrolowano zależności filogenetyczne (Fig. 1). Stwierdzono, że żaden z analizowanych parametrów śpiewu nie był związany z objętością dzioba ani masą ciała poza liczbą not, która wzrastała wraz masą ciała. Ponadto, objętość dzioba nie była związana z masą ciała. Objętość dzioba, częstość not oraz minimalna częstotliwość śpiewu wykazywały sygnał filogenetyczny. Wyniki te nie potwierdzają teoretycznych założeń, że wielkość dzioba jest czynnikiem wpływającym na strukturę śpiewu u ptaków śpiewających. Charakterystyka śpiewu u ziarnojadków może wynikać z historii filogenetycznej gatunku, ponieważ badane gatunki wykazywały dużą plastyczność w wielu parametrach akustycznych, niezwiązanych z objętością dzioba czy masą ciała.