PL
Łubin wąskolistny (Lupinus angustifolius) jest samopylnym, uprawnym gatunkiem o małych wymaganiach glebowych, o korzystnej budowie anatomicznej rośliny, co przyczynia się do słabszego porażania antraknozą w warunkach pola. Łubin ten, podobnie jak inne gatunki rodzaju Lupinus, trudno tworzy mieszańce międzygatunkowe, a jego zmienność naturalna jest ograniczona. To było powodem podjęcia próby indukowania mutacji u odmiany Emir, która była plenną i długie lata utrzymującą się w czołowce odmianą. W wyniku pięciu lat selekcji wybrano 19 mutantów różniących się od odmiany Emir (odmiana wyjściowa). Przeprowadzono charakterystykę pokolenia M₅₋₆ (jednolitych, linii pomutacyjnych) pod względem sześciu faz fenologicznych i jedenastu cech morfologicznych. Oceniono zależności pomiędzy cechami. Najciekawsze mutanty wytypowano do dalszych badań i wykorzystania w programach krzyżówkowych. Szczególnie obiecujące są mutanty (1529, 1323, 1194 i 1077) odznaczające się krótszymi kwiatostanami na pędzie głównym i pędach bocznych, które zawiązują strąki na całej długości kwiatostanu.
EN
The narrow-leafed lupin is an autogamic, cultivated species of low soil requirements and advantageous anatomical structure of the plant, what contributes to higher field resistance to anthracnose. Like other species representing the genus Lupinus, this lupin hardly produces interspecific hybrids, its natural variability being limited. This was the reason for undertaking a trial to induce mutations in Emir, which for many years had been a well-yielding and leading cultivar. As a result of five year selection 19 mutants differing from the initial material (Emir cultivar) were obtained. Progenies M₅ and M₆ (postmutation uniform lines) were characterized with respect to six phenological stages and nine morphological traits. The relationships among the characters investigated was evaluated. Most interesting mutants were selected for further studies and future crossing programmes. Mutants 1529, 1323, 1194 and 1077 distinguishable by sorter inflorescences on the main and lateral branches, setting pods along the whole inflorescence, were found the most promising forms.