Hymenoscyphus subcarneus, a little known bryicolous discomycete found in the Bialowieza National Park

• Autorzy: Baral H. O. , Krieglsteiner L.

Warianty tytułu

PL

Hymenoscyphus subcarneus, mało znany miseczniak występujący na mszakach, zebrany w Białowieskim Parku Narodowym

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The discomycete Hymenoscyphus subcarneuswas found to grow parasitic on the liverwort Cephalozia catenulatain the Białowieża National Park (Poland), and is described and illustrated from the fresh collection. Two characters, the ascus apical ring structure of the Calycinatype and the contents of the living paraphyses (multiguttulate by low-refractive vacuolar bodies), have not been reported previously. In addition, a dried collection on Pohlia gracilis from Switzerland, Grimsel area, was studied. The relationship, taxonomy and infraspecific variation of the fungus are discussed. A new genus, Roseodiscus, is established to accomodate this bryicolous fungus together with two very similar equiseticolous species, Hymenoscyphus rhodoleucusand H. equisetinus. The three species are macroscopically characterized in the fresh state by a pale rosaceous-lilaceous hymenium and a mostly slender, concolorous or whitish stipe. Roseodiscusresembles Hymenoscyphusin various respects, but sharply deviates in the apical ring type which appears to indicate a more close relationship with genera like Calycinaor Stamnaria. Rhizoscyphus ericaewhich forms a mycorrhiza with roots of Ericaceae, is compared with Roseodiscus. Based on vital observations of R. ericaethis species is believed to be congeneric with the type of Pezoloma, P. griseum.

PL

Hymenoscyphus subcarneuszostał zebrany jako pasożytujący na wątrobowcu Cephalozia catenulataw Białowieskim Parku Narodowym; został opisany i zilustrowany na podstawie świeżych okazów. Dwie, nieznane dotychczas cechy zostały opisane: worki z pierścieniem apikalnym typu Calycinaoraz charakterystyczna zawartość żywych parafiz. Ponadto studiowano również zielnikowe okazy Pohlia gracilisz Grimsel w Szwajcarii, na których odkryto nowy rodzaj Roseodiscus. Autorzy dyskutują wzajemne relacje i taksonomię tego grzyba z podobnymi gatunkami występującymi na pędach skrzypów Hymenoscyphus rhodoleucusi H. equisetinus. Rozpatrywane są też podobieństwa i różnice między Roseodiscusa bliskimi rodzajami jak Calycina, Stamnaria, Rhizoscyphus i Pezoloma.

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Mycologica
• Rocznik: 2006
• Tom: 41
• Numer: 1
• Opis fizyczny: p.11-20,fig.,ref.

Twórcy

autor

Baral H. O.

• Blaihofstr. 42, 72074 Tubingen, Germany

autor

Krieglsteiner L.

Bibliografia

• A d e A. 1935. Bemerkenswerte Pilze. Kryptog. Forschungen 2: 23–27.
• Baral H.-O. 1986. Beilage zum Beiheft 6. Z. Mykol., Typoskript., 19 pp.
• Baral H.-O. 1987. Der Apikalapparat der Helotiales. Eine lichtmikroskopische Studie über Arten mit Amyloidring. Z. Mykol. 53 (1): 119–136.
• Baral H.-O., Marson G. 2005. In vivo veritas. Over 10.000 scans of fungi and plants, with materials on vital taxonomy and xerotolerance (DVD-ROM).
• Baral H.-O., Krieglsteiner G. J. 1985. Bausteine zu einer Askomyzeten-Flora der Bundesrepublik Deutschland: In Süddeutschland gefundene Inoperkulate Diskomyzeten - mit taxonomischen, ökologischen, chorologischen Hinweisen und einer Farbtafel. - Z. Mykol., Beiheft 6: 1–160.
• Breitenbach J., K r änzlin F. 1981. Pilze der Schweiz, Ascomyzeten. Luzern.
• Chambers S. M., Williams P. G., Seppelt R. D., Cairney J. W. G. 1999. Molecular identification of Hymenoscyphussp. from rhizoids of the leafy liverwort Cephaloziella exiliflorain Australia and Antarctica. Mycol. Res. 103 (3): 286–288.
• Clements F. E. 1911. Nova fungorum Coloradensium genera. Minnesota Botanical Studies 4 (2): 185–188.
• Dennis R. W. G. 1956. A revision of the British Helotiaceae in the herbarium of the Royal Botanic Garden, with notes on related European species. Mycol. Pap. 62: 1–216.
• Dennis R. W. G. 1964. Remarks on the genus Hymenoscyphus, with observation on sundry species referred by Saccardo and others to the genus Helotium, Pezizellaor Phialea. Persoonia 3: 29–80.
• Dennis R. W. G. 1971. New or interesting British microfungi. Kew Bull. 25: 335–374.
• Garcia G., Van Vooren V. 2005. Un discomycète inoperculé plutôt discret, Pezoloma ciliifrea, et remarques sur le genre Pezoloma. Bull. mens. Soc. linn. Lyon 74, num. spécial, p. 115–129.
• Grelet L.-J. 1948. Les Discomycètes de France 18. Rev. Myc. (Paris) N. S. 13: 105–134.
• Hambleton S., Huhtinen S., Currah R.S. 1999. Hymenoscyphus ericae: a new record from western Canada. Mycol. Res. 103: 1391–1397.
• Höhnel F.V. 1926. Über die Gattung PezizellaFuckel. 2. Mitteilung. Mitt. Bot. Lab. Techn. Hochsch. Wien 3: 94–108.
• Künkele U., Lohmeyer T. R., Baral H.-O. 2005. Stamnaria americana, ein in Auwäldern vermutlich häufiger, aber aus Deutschland bisher nicht berichteter Parasit an Equisetum hyemale. Mycol. Bav. 7: 3–20.
• L i z o ň P. 1992. The genus Hymenoscyphus(Helotiales) in Slovakia, Czechoslovakia. Mycotaxon 45: 1–59.
• Nannfeldt A. 1932. Studien über die Morphologie und Systematik der nicht-lichenisierten inoperculaten Discomyzeten. Nova Acta Regiae Soc. Scient. Upsal., Ser. 4, 8: 1–368.
• Pöder R., Scheuer C. 1994. Moserella radicicolagen. et sp. nov., a new hypogeous species of Leotiales on ectomycorrhizas of Picea abies. Mycol. Res. 98 (11): 1334–1338.
• S v r č e k M. 1959. New ascomycetes for Čzechoslovakia (in Čzech). Česka Mykol. 13: 124–125.
• Triebel D., Baral H.-O. 1996. Notes on the ascus types in Crocicreaswith a characterization of selected taxa. Sendtnera 3: 199–218.
• Triebel D., Baral H.-O. 1999. Microfungi exsiccati fasc. 15–18.
• Verkley G. J. M. 1995. The ascus apical apparatus in Leotiales: an evaluation of ultrastructural characters as phylogenetic markers in the families Sclerotiniaceae, Leotiaceae, and Geoglossaceae. Proefschrift, Leiden, 209 pp.
• White W. L. 1942. Studies in the genus HelotiumI. A review of the species described byPeck. Mycologia 34: 154–179.
• Z h a n g Y.-H., Zhuang W.-Y. 2004. Phylogenetic relationships of some members in the genus Hymenoscyphus(Ascomycetes, Helotiales). Nova Hedwigia 78: 475–484.

Uwagi

Rekord w opracowaniu